การศึกษาระบบเสียงภาษาจีนกวางตุ้งในประเทศไทย

A Study of the Phonological Characteristics of Cantonese in Thailand

บทคัดย่อ

 บทความนี้เป็นการศึกษาระบบเสียงภาษากวางตุ้งสำเนียง “ซ้ามยับ” ในประเทศไทย เพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงไปของภาษากวางตุ้งในประเทศไทย  โดยนำมาเปรียบเทียบกับภาษากวางเจา ซึ่งเป็นภาษากวางตุ้งมาตรฐาน (Standard Cantonese) ในประเทศจีน  และเปรียบเทียบระบบเสียงภาษากวางตุ้งในไทยกับภาษาไทย  เพื่อประโยชน์ทางด้านการเรียนการสอน  การศึกษาในครั้งนี้ใช้ข้อมูลจากเอกสารแบบสำรวจ     ภาษาจีนถิ่น 1000 คำ (方言调查1000个单字)   และเอกสารแบบสำรวจเสียงพยัญชนะ เสียงสระ เสียงวรรณยุกต์ (方言老男的声韵调)   โดยนำเอกสารแบบสำรวจไปเก็บข้อมูลภาคสนาม （田野调查）จากผู้บอกภาษาจำนวน 7 คน  จากภาคเหนือ ภาคใต้ ภาคกลาง ภาคละ 2 คน  และจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1 คน

      ผลการศึกษาพบว่า  ระบบเสียงภาษากวางตุ้งสำเนียง “ซ้ามยับ”ในประเทศไทยประกอบด้วย  หน่วยเสียงพยัญชนะ 18 หน่วยเสียง  หน่วยเสียงสระ 80 หน่วยเสียง  และหน่วยเสียงวรรณยุกต์ 9 หน่วยเสียง  นอกจากนี้ ยังพบการเปลี่ยนแปลงไปของหน่วยเสียงสระ 2 หน่วยเสียง  ได้แก่  “œn” และ “œt”  ซึ่งเปลี่ยนรูปสระไปเป็น “on” และ “ot” ตามลำดับ  ส่วนหน่วยเสียงวรรณยุกต์เสียงที่ 4（阳上）(13)  มีแนวโน้มเปลี่ยนเป็นวรรณยุกต์เสียงที่ 5（阴去）(33)  อย่างไรก็ตาม ยังคงมีคำศัพท์บางส่วนที่ผู้บอกภาษายังคงรักษาเสียงเดิมไว้  สำหรับการเปรียบเทียบระบบเสียงภาษากวางตุ้งกับภาษาไทยนั้น  พบว่ามีหน่วยเสียงสระ 14 หน่วยเสียงและเสียงวรรณยุกต์ 2 หน่วยเสียงที่ไม่มีในระบบเสียงของภาษาไทย  นี่เป็นหนึ่งในหลายๆ สาเหตุที่มีผลต่อการเรียนการสอนระหว่างภาษาทั้งสอง  ฉะนั้น การทำความเข้าใจระบบเสียงของภาษาใดภาษาหนึ่งให้ถ่องแท้  จะนำไปสู่การถ่ายทอดความรู้ที่ถูกต้อง  เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนการสอนให้มีประสิทธิภาพที่ดียิ่งขึ้นได้ต่อไป