การศึกษาการเรียนการสอนรายวิชาที่เกี่ยวข้องกับวรรณคดีจีนในมหาวิทยาลัยไทย
คำสำคัญ:
Chinese Literature-Related Subjects, Class Teaching, Thai Universitiesบทคัดย่อ
วรรณคดีและภาษาเป็นสิ่งที่ไม่สามารถแยกจากกันได้ “รายวิชาประเภทวรรณคดีจีน”เป็นรายวิชาที่สำคัญในสาขาวิชาภาษาจีน และสาขาวิชาที่เกี่ยวข้อง จากการรวบรวมสถิติเบื้องต้น ปัจจุบันมีมหาวิทยาลัย 72 แห่งที่เปิดสอนรายวิชาดังกล่าว ในบทความฉบับนี้ ผู้วิจัยได้เลือกมหาวิทยาลัย 12 แห่งที่เปิดสอนรายวิชาประเภทวรรณคดีจีนในปัจจุบันมาเป็นกรณีศึกษา อีกทั้งได้เก็บข้อมูลจากแบบสอบถามของนักศึกษาที่ลงทะเบียนรายวิชาดังกล่าวในแต่ละสถาบันรวม 352 คน และสัมภาษณ์อาจารย์ผู้สอนและผู้เชี่ยวชาญด้านวรรณคดีจีนจากต่างมหาวิทยาลัยในประเทศไทยรวม 15 ท่าน เพื่อศึกษาความคิดเห็นที่มีต่อการเรียนการสอนรายวิชาประเภทวรรณคดีจีน และศึกษาสภาพปัญหาการเรียนการสอนในรายวิชาดังกล่าวในปัจจุบัน
จากการศึกษาพบว่า การเรียนการสอนในรายวิชาประเภทวรรณคดีจีนยังคงประสบปัญหาดังนี้ 1. วิธีการสอนขาดมิติที่หลากหลาย 2. อาจารย์ผู้สอนบางส่วนจัดการเรียนการสอนที่มุ่งเน้นความบันเทิงมากเกินไป 3. อาจารย์ผู้สอนใช้ภาษาแม่ในการสอนมากเกินไป ปัญหาเหล่านี้เกิดจาก 4 สาเหตุได้แก่ 1. เวลาในการจัดการเรียนการสอนมีจำกัด 2. นักศึกษาเริ่มศึกษาวรรณคดีจีนช้า นักศึกษาขาดความรู้พื้นฐานทางวรรณคดีจีน และมีความสนใจต่อวรรณคดีจีนน้อย 3. อาจารย์บางส่วนมีความเชี่ยวชาญทางวรรณคดีจีนไม่เพียงพอ 4. การได้รับอิทธิพลของวิธีการจัดการเรียนการสอนวรรณคดีไทยในประเทศไทย
เพื่อแก้ไขปัญหาข้างต้น ผู้วิจัยได้เสนอข้อเสนอแนะดังนี้ 1. สร้างพื้นฐานทางวรรณคดีจีนให้กับนักศึกษาก่อนการเรียนรายวิชาประเภทวรรณคดีจีน 2. กระตุ้นให้เกิดการสร้างอาจารย์ทางสายวรรณคดีจีนให้มากขึ้น รวมทั้งพัฒนาความรู้ทางวรรณคดีจีนของอาจารย์ผู้สอน 3. ใช้วิธีการสอนที่หลากหลายในชั้นเรียน โดยเน้นที่การสอนเนื้อหารายวิชาเป็นหลัก และใช้สื่อเพื่อประกอบการสอน ผู้วิจัยยังได้เสนอแนะวิธีการสอนเพิ่มเติม ได้แก่ การสอนแบบเชื่อมโยง (associative approach method) และ การใช้รายการโทรทัศน์ที่มีเนื้อหาเชิงวัฒนธรรมของประเทศจีน นอกจากนี้ ผู้วิจัยได้ออกแบบวัตถุประสงค์ของรายวิชาประเภทวรรณคดีจีน ตามทฤษฎีการเรียนรู้ด้านพุทธพิสัยของบลูม (Bloom’s taxonomy cognitive domains) และอยู่บนพื้นฐานของธรรมชาติรายวิชา แผนการอุดมศึกษาไทย ระดับความรู้ความสนใจของนักศึกษาที่มีต่อวรรณคดีจีน เพื่อเป็นแนวทางให้แก่อาจารย์ผู้สอนในการจัดการเรียนการสอนรายวิชาดังกล่าว
เอกสารอ้างอิง
春梅. 针对高级阶段留学生的现当代文学课教学实践研究: [硕士学位论文].[D].青岛: 青岛大学, 2017.
邓国均. “中国古代文学”课程教学研究述评.[J].宁波大学学报, 2018, 40（2）: 71-76.
黄盈秀. 泰国中文专业教学中鲁迅作品的教学与接受: [硕士学位论文].[D].杭州: 浙江大学, 2011.
黄耀红. 演变与反思: 百年中小学文学教育研究: [博士学位论文].[D].长沙: 湖南师范大学, 2008.
龙宇飞. 本科留学生现当代文学课的教学研究: [硕士学位论文].[D].沈阳: 沈阳师范大学, 2016.
牛梦笛、李蕾等. 文化类节目这十年：打造文化强国建设的亮丽视听名片[N]. 光明日报, 2022-05-24. http://www.gov.cn/xinwen/2022-05/24/content_5691993.htm.
彭建明. 联想型意象——诗的意象类型简论之二.[J].湘潭示范学院学报, 1993, 14（2）: 11-16.
曲景毅. 对本地学生的教学探索: 两个新加坡高等教育中中国古典文学的教学案例[J].国际教育和人类发展期刊, 2016，2（6）: 54-62.
饶凤. 泰国皇太后大学汉学院中国文学课程教学调查: [硕士学位论文].[D].厦门: 厦门大学, 2018.
阮明和. 越南高校中文专业中国文学课个案研究——以越南河内大学为例: [硕士学位论文].[D].
上海: 上海师范大学, 2015.
史振婷. 泰国四色菊皇家大学汉语教育专业《中国文学》课程设计: [硕士学位论文].[D].兰州: 兰州大学, 2020.
素雪. 基于多元智能理论的泰国大城皇家大学中国文学课教学设计——以《骆驼祥子》为例: [硕士学位论文].[D].济南: 山东师范大学, 2016.
孙岩. 苏轼诗词月意象的研究: [硕士学位论文].[D].长春: 长春师范大学, 2022.
童庆炳. 文学理论教程.[M].北京: 高等教育出版社, 2004.
王道俊、郭文安. 教育学.[M].北京: 人民教育出版社, 2009.
王青云等. 中国古代文学（诗歌卷）.[M].北京: 华语教学出版社，2005.
吴琼，张俊霞. 泰国大学汉语专业中国文学课教学途径的探讨.[J].汉语与国际中文教育, 2021, 1（1）: 9-16.
中央广播电视总台. 中国诗词大会. [Online]. https://search.cctv.com/search.php?qtext=中国诗词大会&type=video.
นันทญ์ณภัค พรมมา. (2563). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวรรณคดีไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ด้วยการใช้เทคนิคเพื่อนคู่คิด. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. (ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน) นครปฐม : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักนโยบายและแผนการอุดมศึกษา (2561). แผนอุดมศึกษาระยะยาว 20ปี พ.ศ.2561-2580. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารภาษาและวัฒนธรรมจีน มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
บทความใน “วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน” เป็นทรรศนะของผู้เขียนโดยเฉพาะ กองบรรณาธิการไม่มีส่วนในความคิดเห็นในข้อเขียนเหล่านั้น
