Devānīka Inscription (Văt Luong Kău Inscription) is the Campū Kāvya

Abstract

This paper will study the Devānīka or Văt Luong Kău inscription found in Văt Luong Kău at an ancient city near Vat Phou of Champasak Province, Laos. Data were analysed using the Kāvya concept of Sanskrit literature. The study indicates that the Sanskrit inscription, written in prose and poetry, is of “Campū Kāvya” type. Its beautiful literary style corresponds to the Indian Kāvya, and contains many references to Mahābhārata. The Campū Kāvya style of writing shows that these were not Pre-Angkorian inscriptions. This study also reveals that Sanskrit, which came with Indian civilization to Southeast Asia at the beginning of the 5^th century, was the language most in use. 

Keywords: Devānīka inscription, Văt Luong Kău inscription, Kāvya, literary value

References

กุลนิจ คณะฤกษ์. (2552). ขนบการประพันธ์และทรรศนะเรื่องความคิดสร้างสรรค์ในวรรณคดีสันสกฤต: ศึกษาเปรียบเทียบจากวรรณคดีมหากาพย์กับวรรณคดีกาวยะ. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. Silpakorn University Repository: SURE.           http://www.sure.su.ac.th/xmlui/handle/123456789/10205

กุสุมา รักษมณี. (2549). การวิเคราะห์วรรณคดีไทยตามทฤษฎีวรรณคดีสันสกฤต. (พิมพ์ครั้งที่ 2).
ธรรมสาร.

จิรพัฒน์ ประพันธ์วิทยา. (2523). จารึกภาษาสันสกฤตที่สำคัญในประเทศอินเดีย ระหว่าง
ค.ศ. 150-532. ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.

จิรพัฒน์ ประพันธ์วิทยา. (2530). อลังการ. ใน อุไรศรี วรศะริน และคณะ (บ.ก.), คีตวรรณกรรม
(น.8-14). กลุ่มคีตวรรณกรรมภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.

จำลอง สารพัดนึก. (2546). ประวัติวรรณคดีสันสกฤต 1. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ชานป์วิชช์ ทัดแก้ว. (2560). จารึกปรากฤต-สันสกฤตและกาวยะ: ต้นธารแห่งวรรณคดีเฉลิมพระเกียรติของไทย. โสรมสรวงศิรธิรางค์ วรรณคดีเฉลิมพระเกียรติสมัยสุโขทัยและอยุธยาตอนต้น
(น.87-96). กรมศิลปากร.

นาวิน โบษกรนัฏ. (2560). วัจนลีลาในร้อยกรองของพาณะ. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/59692

นิพัทธ์ แย้มเดช. (2558). การศึกษาอลังการในจารึกปราสาทตาพรหมของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. DSpace at Silapakorn University.  http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/handle/123456789/623

นิพัทธ์ แย้มเดช. (2560). ความเชื่อของกวีในการสดุดีกษัตริย์ที่สะท้อนจาก “กวิสมยะ”: ศึกษาจากจารึกภาษาสันสกฤตที่พบในประเทศไทย. ดำรงวิชาการ. 16(1), 115-146.

ปราณี ฬาพานิช. (2542). สุวฤตติลก: ยอดแห่งฉันท์วรรณพฤติที่งดงาม. คณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พระมหากวีศักดิ์ วาปีกุลเศรษฐ์. (2563). วรรณกรรมบาลีเรื่องสมันตกูฏวัณณนา: การศึกษาวรรณศิลป์และสังคม. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. DSpace at Silapakorn University.   http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/handle/123456789/2893

วลัยลักษณ์ ทรงศิริ. (2556). “มรดกโลกที่วัดพู” ฟื้นฝอยหามรดกยุคอาณานิคมของอินโดจีนแห่งฝรั่งเศส. จดหมายข่าวมูลนิธิเล็ก-ประไพ วิริยะพันธุ์, 18(100), 6-8.

สยาม ภัทรานุประวัติ. (2546). ลักษณะกาวยะในจารึกภาษาสันสกฤตที่พบในประเทศไทย. ใน กรรณิการ์ วิมลเกษม และคณะ (บ.ก.), ภาษาจารึก ฉบับที่ 9 การประชุมวิชาการเนื่องในอายุครบ 7 รอบของศาสตราจารย์ ดร. ประเสริฐ ณ นคร เรื่องจารึกและเอกสารโบราณ: การศึกษาวิจัยในปัจจุบันและทิศทางในอนาคต (น.277-291). ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุภัทรดิศ ดิศกุล, ม.จ. (2560). ประวัติศาสตร์เอเชียอาคเนย์ ถึง พ.ศ. 2000. (พิมพ์ครั้งที่ 6). สามลดา.

สำเนียง เลื่อมใส. (2547). มหากาพย์พุทธจริต. ศูนย์สันสกฤตศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร

อนงค์ นาคสวัสดิ์. (2522). “นานที” ในบทละครสันสกฤต. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/27668

Barth, A. (1885). Inscriptions Sanscrites du Cambodge. Imprimerie nationale.

Basak, R. & Bhattacharya, K. (2001). Inscriptions: Their Literary Value. In S. K. Chatterji (ed.), The Cultural Heritage of India Volume V Languages and Literatures. (Paperback Edition). The Ramakrishna Mission Institute of Culture Calcutta, 390-416.

Belvalkar, S. K. (1924). Kāvyādarśa of Daṇḍin Sanskrit Text and English Translation. The Oriental Book-Supplying Agency.

Cœdès, G. (1953). Inscriptions du Cambodge Vol. V. Imprimerie d'extreme-Orient.

Cœdès, G. (1956). Nouvelles données sur les origines du royaume khmèr: la stèle de Văt Luong Kău près de Văt P'hu. Bulletin de l'Ecole française d'Extrême-Orient, 48(1), 209-220.

Finot, L. (1904). Notes d'épigraphie: XI. Les inscriptions de Mi-Sơn. Bulletin de l'Ecole française d'Extrême-Orient, 4, 897-977.

Gretil. (n.d.). Mahabharata: Aranyakaparvan.

http://gretil.sub.uni-goettingen.de/gretil/1_sanskr/2_epic/mbh/mbh_03_u.htm

Griffiths, A., & Southworth, W. A. (2007). La stèle d’installation de Śrī Satyadeveśvara: une nouvelle inscription du Campā trouvée à Phước Thiện. Journal Asiatique, 295, 349-381.

Griffiths, A., & Southworth, W. A. (2011). La stèle d’installation de Śrī Ādideveśvara: une nouvelle inscription de Satyavarman trouvée dans le temple de Hoà Lai et son importance pour l’histoire du Pāṇḍuraṅga. Journal Asiatique, 299, 271-317.

Kane, P. V. (1923). The Sāhityadarpaṇa of Viśvanātha (Parichchhedas I-X) (2^nd ed.). n.p.

Keith, A. B. (1956). A History of Sanskrit Literature. Oxford University.

Mani, V. (1975). Puranic encyclopaedia: a comprehensive dictionary with special reference to the epic and Puranic literature. Motilal Barnasidass.

Naganatha Sastry, P. V. (1991). Kāvyālaṅkāra of Bhāmaha Edited with English Translation and Notes. Motilal Banarsidass.

Sharan, M. K. (1974). Studies in Sanskrit Inscriptions of Ancient Cambodia. Abhinav Publications.

Zakharov, A. (2015). Devānīka’s inscription from Văt Luong Kău near Vat Phou in Laos K. 365: first English translation. South East Asian Review, 40(1-2), 1–23.