การพัฒนาสมรรถภาพทางกายสำหรับผู้ฝึกหัดโขน

บทคัดย่อ

โขนเป็นศิลปะการแสดงที่มีการเคลื่อนไหวร่างกายหลากหลายรูปแบบ แตกต่างกันไปตามบุคลิกของ
แต่ละตัวละคร พระ นาง ยักษ์ ลิง ผู้เรียนโขนจึงจำเป็นต้องมีสมรรถภาพทางกายที่ดีเพื่อการฝึกซ้อมให้เกิดทักษะ ความชำนาญ และเพื่อการแสดงที่สวยงามและสมบูรณ์ตามแบบแผนของการแสดงโขน จากการศึกษาพบว่า พระและนาง เป็นตัวละครที่เน้นการแสดงออกที่อ่อนช้อยซึ่งต้องอาศัยความยืดหยุ่น มีสัดส่วนสวยงาม
มีการทรงตัวที่ดี หากนำกิจกรรมโยคะมาฝึกควบคู่ไปกับการฝึกทักษะนาฏศิลป์จะช่วยพัฒนาความยืดหยุ่น
และความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแกนกลางลำตัวของผู้แสดงพระและนาง ได้อย่างดี ยักษ์ เป็นตัวละครที่ต้องการความอดทน และความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ความอดทนของระบบหัวใจ และไหลเวียนเลือด การฝึกด้วย
แรงต้าน ทั้งแบบฝึกโดยใช้น้ำหนักตัว หรือ แบบใช้อุปกรณ์ จะช่วยเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ และกระดูกลิง เป็นตัวละครที่ต้องการสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับทักษะหลายด้าน เช่น ความเร็ว ควรฝึกด้วยการวิ่งระยะสั้นด้วยความเร็วสูงสุด เช่น การวิ่ง 50 เมตร กำลังของกล้ามเนื้อ คือการฝึกที่ให้กล้ามเนื้อออกแรงสูงสุดในระยะเวลาที่สั้น เช่น การทุ่ม พุ่ง ขว้าง กระโดด ตีลังกา ความคล่องแคล่วว่องไว คือการเปลี่ยนทิศทางการเคลื่อนไหวในเวลาที่รวดเร็ว ควรฝึกด้วยการวิ่งซิกแซก วิ่งกลับตัว ดังนั้นผู้เรียนโขนและครูฝึกโขนจึงควร
มีความรู้เรื่องการสร้างเสริมสมรรถภาพทางกายที่จำเป็นต่อการฝึกซ้อมและการแสดง เพื่อประสิทธิภาพ ป้องกันการบาดเจ็บ มีกิจกรรมที่หลากหลายในการฝึกซ้อม และเพื่อให้เกิดความสมบูรณ์ในการแสดง