วัตถุแห่งความศรัทธาในศาลเจ้าเฮียบเทียนเก้งกวนเต้กุน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความงานสร้างสรรค์นี้เป็นการสร้างสรรค์จิตรกรรมบาติก ชุด วัตถุแห่งความศรัทธาในศาลเจ้าเฮียบเทียนเก้งกวนเต้กุน โดยศึกษาวัตถุแห่งความศรัทธาในศาสนสถานพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของศาลเจ้าเฮียบเทียนเก้งกวนเต้กุน ชุมชนสะปำ จังหวัดภูเก็ต ผู้สร้างสรรค์เก็บข้อมูลภาคสนามภายในศาลเจ้าซึ่งเป็นศูนย์กลางการประกอบพิธีกรรม เพื่อนำมาสร้างสรรค์ผลงานศิลปกรรมในรูปแบบของจิตรกรรมบาติก และนําเสนอผลงานในรูปแบบนิทรรศการทางศิลปกรรม ผลการศึกษาการสร้างสรรค์ พบว่า 1) ลักษณะวัตถุแห่งความศรัทธาที่ใช้ประกอบพิธีกรรมในศาลเจ้าเฮียบเทียนเก้งกวนเต้กุน แสดงออกถึงคติความเชื่อ ความศรัทธาต่อรูปเคารพองค์เทพต่าง ๆ และสัญลักษณ์ทางวัตถุธรรม ด้วยการกราบไหว้บูชาอันเป็น ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของคนไทยเชื้อสายจีนที่สะท้อนให้เห็นความเป็นตัวตน และความทรงจำถึงบรรพบุรุษที่เป็นคนจีนอย่างเด่นชัด 2) สร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมบาติกผ่านรูปลักษณ์การสื่อความหมายภาพตัวแทน ที่แสดงความงามทางสุนทรียภาพทางรูปสัญลักษณ์ รูปทรงวัตถุแห่งความศรัทธาที่สื่อแสดงเชิงสัญญะทางความหมาย การตีความหมายของรูปทรงต่าง ๆ การลดทอนรูปทรงมาแสดงความหมายทางความรู้สึกตามหลักทฤษฎีองค์ประกอบศิลป์ทางทัศนธาตุ ผสมผสานเทคนิคบาติกการเขียนเทียนเส้นสีหลายชั้น เทคนิคการสะบัดเทียนผ่านกระบวนการสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมบาติก
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ได้รับการเผยแพร่ในวารสารวิพิธพัฒนศิลป์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้แต่งเท่านั้น โดยกองบรรณาธิการวารสารไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อเนื้อหาหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในบทความ
References
กนกพร ศรีญาณลักษณ์. (2553). การสื่อความหมายของภาพมงคลจีน. วารสารจีนศึกษา, 4(4), 22 - 43.
https://so01.tci-thaijo.org/index.php/CSJ/article/view/55093
กำจร สุนพงษ์ศรี. (2559). สุนทรียศาสตร์: หลักปรัชญาศิลปะ ทฤษฎีทัศนศิลป์ ศิลปวิจารณ์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ถาวร สิกขโกศล. (2557). เทศกาลจีนและการเซ่นไหว้. มติชน.
เถกิง พัฒโนภาษ, แปลและขยายความจาก Brian Anthony Curtin. (2551). สัญศาสตร์ กับ ภาพแทนความ. วารสารวิชาการ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 1(1), 35–50. https://www.arch.chula.ac.th/journal/issue_detail.php?issue_id=3
ทวีเกียรติ ไชยยงยศ. (2538). สุนทรียะทางทัศนศิลป์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). โครงการตําราคณะศิลปกรรมศาสตร์ สถาบันราชภัฏสวนดุสิต.
นันทา โรจนอุดมศาสตร์. (2536). การทำผ้าบาติก. โอเดียนสโตร์.
ปัทมาสน์ พิณนุกูล. (2563). กิมซิ้นกับม้าทรง: ความเป็นเทพกับความเป็นมนุษย์ในพื้นที่พิธีกรรมของคนจีนจังหวัดภูเก็ต [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พระครูศรีปัญญาวิกรม. (บุญเรือง ปญฺญาวชิโร/เจนทร). (2557). การศึกษาเชิงวิเคราะห์สัญลักษณ์ทางพระพุทธศาสนาในสังคมไทย [วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย]. https://pubhtml5.com/lmgbw/zkpb/basic.
โรสนา รัฐการัณย์. (2555). การนำเทคนิคและลวดลายการวาดผ้าบาติกมาใช้ในการตกแต่งของใช้ในครัวเรือนเพื่อเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ กรณีศึกษาจังหวัดปัตตานี. กรมส่งเสริมวัฒนธรรม.
ศักดิ์ชัย เกียรตินาคินทร์. (2553). @design: หลักการออกแบบศิลปะ. ไว้ลาย.
ศุภชัย สิงห์ยะบุศย์. (2564). สุนทรียศาสตร์. สาขาทัศนศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สมชาย มนูจันทรัถ. (2551). ปรากฏการณ์ใหม่ของประเพณีกินผักในจังหวัดภูเก็ต: กรณีศีกษาศาลเจ้าจุ้ยตุ่ยเต้าโบ้เก้ง [วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช.