ปัจจัยการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่ส่งผลต่อการดำเนินงานด้านการพัฒนา : กรณีศึกษา อำเภอพิปูน จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับปัจจัยการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ 2) ศึกษาระดับการดำเนินงานด้านการพัฒนา 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่กับการดำเนินงานด้านการพัฒนา 4) ศึกษาปัจจัยการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่ส่งผลต่อการดำเนินงานด้านการพัฒนา และ 5) นำเสนอข้อเสนอแนะเกี่ยวกับปัจจัยการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่ส่งผลต่อ การดำเนินงานด้านการพัฒนา: กรณีศึกษา อำเภอพิปูน จังหวัดนครศรีธรรมราช กลุ่มตัวอย่างเชิงปริมาณ จำนวน 377 คน และการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์ จำนวน 6 คน กำหนดแบบเจาะจง ผลการวิจัยพบว่า (1) ปัจจัยการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่ส่งผลต่อการดำเนินงานด้านการพัฒนา โดยรวมอยู่ในระดับมาก (2) การดำเนินงานด้านการพัฒนา โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก
(3) ปัจจัยการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่มีความสัมพันธ์กับการดำเนินงานด้านการพัฒนาเชิงบวกอยู่ในระดับปานกลาง
(4) ปัจจัยการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่ส่งผลต่อการดำเนินงานด้านการพัฒนา มี 4 ปัจจัยได้แก่ ปัจจัยด้านมุ่งผลสัมฤทธิ์ของงาน ปัจจัยด้านการประเมินผลการปฏิบัติงาน ปัจจัยด้านการบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดี และปัจจัยด้านการวางแผนกำลังคนเชิงยุทธศาสตร์ และ (5) ข้อเสนอแนะประกอบด้วย 1) ควรมีการปฏิบัติโดยยึดหลักการบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดีอย่างจริงจัง จะเป็นประโยชน์ต่อหน่วยงานมาก 2) ควรมีการประเมินผลงานโดยหน่วยงานที่มีประสบการณ์อย่างตรงไปตรงมา และ 3) การบริหารงานแบบมืออาชีพควรทำงานด้วยความรับผิดชอบสูงสุด ต่อผลสำเร็จของงานตามวัตถุประสงค์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความและบทความในวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ เป็นแนวคิดของผู้เขียน ไม่ใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของคณะผู้จัดทำ บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ วิทยาลัยนวัตกรรมการจัดการ และมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์
ข้อความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการีพิมพ์ในวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ หากบุคคลใดหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กนกภักดิ์ บุญสิทธิ์ และเสาวลักษณ์ นิกรพิทยา. (2564). ปัจจัยการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่ส่งผลต่อการดำเนินงาน ด้านการพัฒนาขององค์การบริหารส่วนจังหวัดภาคใต้ฝั่งอ่าวไทย. วารสารสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 5(3), 148-156.
กิตติเดช ศรีสุวรรณ. (2566). แนวคิดการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพการจัดการภาครัฐของหน่วยปฏิบัติการแพทย์ระดับสูงขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาหน่วยปฏิบัติการแพทย์ระดับสูงเทศบาลนครรังสิต. (สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
คณะกรรมการกฤษฎีกา. (2565). พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534. กรุงเทพฯ: สํานักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.
ฐิติพร ฉิมย้อย. (2565). การจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลในการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลเขาหัวนา อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(9), 382–395.
บุญเกียรติ การะเวกพันธุ์ และคณะ. (2560). การบริหารงานภาครัฐแนวใหม่. สืบค้นวันที่ 7 กรกฎาคม 2568, จาก http://wiki.kpi.ac.th/index.php?title=การบริหารงานภาครัฐแนวใหม่.
ปธาน สุวรรณมงคล. (2562). หลักและแนวทางการวิเคราะห์การเมืองท้องถิ่น. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พระมหากันตินันท์ กันตสีโล, พระมหานิรุตต์ ญาณวุฑฺโฒ, & พระครูสมุห์วริศ รตนปุญฺโญ. (2567). การบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่: กลไกสำคัญในการพัฒนาองค์กรภาครัฐ. วารสารการวิจัยและพัฒนาการศึกษาไทย, 1(1), 1–15.
ฟิลลิปส์ จิรประยุต และ เทพศักดิ์ บุณยรัตพันธุ์. (2558). การนำเครื่องมือการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่มา. ใช้ในหน่วยธุรกิจน้ำมัน บริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน). วารสารการจัดการสมัยใหม่, 13(1), 13-33.
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2565). การบริหารราชการส่วนภูมิภาค: ปัญหา อุปสรรคและแนวทางการพัฒนา. สืบค้นวันที่ 16 พฤษภาคม 2568, จาก https://ethesisarchive.library.tu.ac.th/thesis/2022/ TU_2022_6403011064_16398_25916.pdf
เมษ์ธาวิน พลโยธี, สุธาธิณี หนูเนียม, และสุวิชาดา สกุลวานิชเจริญ. (2565). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษา ชุมชนไทดำ บ้านนาป่าหนาด อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วารสารจิตวิทยาและการพัฒนาชุมชน, 18(1), 1-15
ยุวธิดา สุวรรณรัตน์, สุรพล ราชภัณฑารักษ์, สมบูรณ์ สุขสำราญ และ อเนก เหล่าธรรมทัศน์. (2564). การปรับโครงสร้างและอำนาจหน้าที่ราชการส่วนภูมิภาคเพื่อบูรณาการการบริหารราชการแผ่นดิน. วารสารรัชตภาคต์, 13(31),
– 243.
ยุวัฒน์ วุฒิเมธี. (2534). การพัฒนาชุมชนจากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดบางกอกบล็อก.
วิภาภัทร์ ธิโนชัย, สมเกียรติเกียรติเจริญ, และรังสรรค์ อินทน์จันทน์. (2562). ปัจจัยการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการปฏิบัติงานตามบทบาทหน้าที่ของผู้ใหญ่บ้านในจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 6(2), 1-15
วีระศักดิ์ เครือเทพ. (2547). รัฐประศาสนศาสตร์ : ขอบข่ายและการประยุกต์ใช้องค์ความรู้ : รวมการบรรยายพิเศษจากนักวิชาการและนักปฏิบัติในยุคสมัยแห่งการพัฒนาระบบราชการไทย. กรุงเทพฯ : ภาควิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สนธยา คงสนิท และ สืบพงศ์ สุขสม. (2567). การจัดการภาครัฐแนวใหม่เพื่อพัฒนาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 9(5), 343–353.
สมนึก ปัญญาสิงห์. (2542). การท างานแบบมีส่วนร่วม (Participatory working approach), มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มข, 16(2), 23-35.
สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2548). สังคมศาสตร์เบื้องต้น. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุธิดา ศิริสวัสดิ์. (2564). การมีส่วนร่วมของประชาชนต่อการดำเนินงานเมืองน่าอยู่อย่างยั่งยืนของเทศบาลตำบลแม่ยาว อำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยบูรพา.
สํานักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2558). รายงานการพัฒนาระบบราชการไทย ประจำปี พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: สํานักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.
Bhul, B. (2023). New Public Management Reform: Implementation Experiences of Developing Countries and Nepal. Nepalese Journal of Public Administration, 55(1), 52-70.
Hagedorn Krogh, A., & Triantafillou, P. (2024). Developing New Public Governance as a Public Management Reform Model. Public Management Review, 26(2), 123–142.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Ngamsaad, B., Maharutsakul, P., & Rianlor, W. (2025). Importance of the Rule of Law in the Public Administration of Thailand. Journal of Information Systems Engineering and Management, 10(32), 16-32.
Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). (2025). Regulatory Reform in Thailand. Retrieved May 16, 2025, from https://www.oecd.org/en/publications/regulatory-reform-in-thailand_ 7892759c-en.htmlOECD
Phoengurn, T. (2024). New Public Management Influences Effectiveness Of Municipality In Nakhon Pathom Province. Educational Administration: Theory and Practice, 30(5), 7524-7534
Polwasit Lhakard. (2021). Changes in Public Administration in Response to Thailand 4.0 Policy. ResearchGate. Retrieved May 16, 2025, from https://www.researchgate.net/publication/353451927_CHANGES_IN_PUBLIC_ADMINISTRATION_IN_RESPONSE_TO_THAILAND_40_POLICY
