การใช้หลักปธานธรรมต่อการธำรงระเบียบวินัยผู้ต้องขัง เรือนจำกลางสงขลา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) การใช้หลักปธานธรรมต่อการธำรงระเบียบวินัยผู้ต้องขังเรือนจำกลางสงขลา และ 2) แนวทางการส่งเสริมการใช้หลักปธานธรรมต่อการธำรงระเบียบวินัยผู้ต้องขังเรือนจำกลางสงขลา กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ต้องขังเรือนจำกลางสงขลา จำนวน 346 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตารางของเครจซี่และมอร์แกน ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ รวม 10 คนเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) การใช้หลักปธานธรรมต่อการธำรงระเบียบวินัยผู้ต้องขังเรือนจำกลางสงขลาโดยรวม อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้านเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ได้แก่ ด้านอนุรักขนาปธาน ด้านภาวนาปธาน ด้านปทานปธาน และด้านสังวรปธาน และ 2) แนวการใช้หลักปธานธรรมต่อการธำรงระเบียบวินัยผู้ต้องขังเรือนจำกลางสงขลา ประกอบด้วย (1) ควรป้องกันโดยวางระเบียบวินัยกฎเกณฑ์ให้ชัดเจน (2) ควรพิจารณาความผิดตามหลักเหตุผลพร้อมกับให้โอกาสในการปรับปรุงและร่วมหาแนวทางในการแก้ไข (3) ควรจัดอบรมและชี้แจงทำความเข้าใจเกี่ยวกับระเบียบและกฎเกณฑ์ต่างๆให้กับผู้ตัองขัง และ (4) ควรทบทวนและสร้างความตระหนักให้เห็นถึงประโยชน์ของการไม่กระทำผิดซ้ำให้กับผู้ต้องขังรับทราบอย่างสม่ำเสมอและต่อเนื่อง
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความและบทความในวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ เป็นแนวคิดของผู้เขียน ไม่ใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของคณะผู้จัดทำ บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ วิทยาลัยนวัตกรรมการจัดการ และมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์
ข้อความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการีพิมพ์ในวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ หากบุคคลใดหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการก่อนเท่านั้น
References
กรมราชทัณฑ์. (2565). ภารกิจกรมราชทัณฑ์. ค้นหาเมื่อ 30 ตุลาคม 2565,จาก http://www.correct.go.th/?page_id=9829
กระทรวงยุติธรรม. (2560). พระราชบัญญัติ ราชทัณฑ์ พ.ศ. 2560. กรุงเทพฯ: กระทรวงยุติธรรม.
ชุติมาพัฒน์ เกียรติมนัส. (2560). การลงโทษทางวินัยผู้ต้องขังในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ณัฐดนัย ตระกูลรัมย์. (2562). คุณภาพชีวิตการทำงานและความเครียดในการทำงานของเจ้าพนักงานเรือนจำเรือนจำพิเศษธนบุรี. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ, 7(3), 66-76.
ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2543). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์ และสังคมศาสตร์. อุบลราชธานี: สถาบันราชภัฎอุบลราชธานี.
นพคุณ นําจิตรไทย. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการกระทําผิดวินัยของผู้ต้องขังชายเรือนจํากลางนครสวรรค์. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(2), 97-110.
ปฐมพล ไกรยา. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการกระทำผิดวินัยของผู้ต้องขังชาย : กรณีศึกษาเรือนจำกลางสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เรือนจำกลางสงขลา. (2565). ข้อมูลทั่วไป. ค้นหาเมื่อ 30 ตุลาคม 2565, จาก http://www.correct.go.th/copsong
เสกสัณ เครือคำ, พิชัย เสนา และกัญญ์ฐิตา ศรีภา. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการกระทำผิดวินัยของผู้ต้องขังในเรือนจำกลางนครปฐม. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา, 11(2), 117-135.
Conbach, L. J. (1984). Essential of Psychology and Education. NY: Mc-Graw Hill.
Likert, R. A. (1932, May). Technique for the Measurement of Attitudes. ArchPsychological, 25(140), 1-55.