การศึกษาเปรียบเทียบปัจจัยภายในและภายนอก ต่อการใส่ชุดผ้าไทยตามผู้นำเสนอ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์   เพื่อศึกษาการสื่อสารการตลาดที่ผู้นำเสนอแต่งกายด้วยชุดผ้าไทย และเพื่อศึกษาเปรียบเทียบสาเหตุจากปัจจัยภายนอกและภายในต่อการเลือกสวมใส่ชุดผ้าไทยของกลุ่มสุภาพสตรีวัยทำงาน โดยการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างในการเก็บข้อมูล   คือ   กลุ่มสุภาพสตรีวัยทำงาน อายุระหว่าง 25-35 ปี ที่อาศัยในพื้นที่กรุงเทพกลาง  จำนวน 121 คน    โดยนำมาประเมินผลคะแนนเปรียบเทียบด้วยสถิติ T-test (independent sample t-test)  

ผลการวิจัยพบว่า พฤติกรรมการเลือกสวมใส่ชุดผ้าไทยของกลุ่มสุภาพสตรีวัยทำงานที่ได้รับสื่อในการสื่อสารการตลาดที่ผู้นำเสนอแต่งกายชุดผ้าไทย โดยการจัดกลุ่มของคำถามวัดหาสาเหตุ ซึ่งปัจจัยภายใน คือ ผู้นำเสนอส่งผลให้ผู้ใส่รู้สึกถึง ความคล้ายคลึง ความมีเอกลักษณ์ อุปนิสัย มุมมองและทัศนคติ และปัจจัยภายนอก คือ ผู้นำเสนอส่งผลให้ผู้ใส่รู้สึกถึง ความมีสไตล์ ความมั่นใจ ความน่าดึงดูด และการเป็นส่วนหนึ่งของการอนุรักษ์ผ้าไทย การวิเคราะห์ T-test (independent sample t-test) ปัจจัยภายนอกมีผลต่อการเลือกสวมใส่ชุดผ้าไทยมากกว่าปัจจัยภายใน อย่างมีนัยยะสำคัญทางสถิติ (t = 3.284 ; p =.001; S.E. = .274) โดยมีปัจจัยภายนอกมีค่าระดับคะแนนอยู่ที่ 17.843 (S.D. = 3.152) และมีปัจจัยภายในมีค่าระดับคะแนนอยู่ที่16.942 (S.D. = 3.102) เพราะเสื้อผ้าเป็นปัจจัยที่มีความจำเป็นต่อการดำรงชีพของมนุษย์ ในแง่ของการตอบสนองความต้องการพื้นฐานทางกายภาพ และบ่งบอกถึงเอกลักษณ์ ซึ่งผลการวิจัยนี้ทำให้นักการสื่อสารการตลาดที่พัฒนาผลิตภัณฑ์เสื้อผ้าที่เป็นชุดผ้าไทย สามารถนำผลการวิจัยนี้ ไปศึกษาพัฒนาวิธีการสื่อสารการตลาดต่อไปในอนาคต