ความต้องการ ผลกระทบ และมาตรการทดแทนจากการยกเลิกขบวนรถไฟ ของการรถไฟแห่งประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการ และผลกระทบจากการยกเลิกการจัดบริการสาธารณะของการรถไฟแห่งประเทศไทย 2) วิเคราะห์และเปรียบเทียบผลกระทบที่เกิดขึ้นกับผู้ใช้บริการจากการยกเลิกการจัดบริการสาธารณะ และ 3) วิเคราะห์มาตรการในการจัดบริการสาธารณะอื่นทดแทน โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยผสมผสาน การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างผู้ใช้บริการรถไฟจำนวน 384 คน โดยสุ่มตัวอย่างแบบไม่ใช้ความน่าจะเป็นด้วยเทคนิค Snowball technic การวิจัยเชิงคุณภาพ ประชุมกลุ่มย่อยกับกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวน 7 คน ซึ่งประกอบด้วยผู้บริหารฝ่ายปฏิบัติการเดินรถ จำนวน 3 คน และพนักงานสายปฏิบัติการ ฝ่ายปฏิบัติการเดินรถ จำนวน 4 คน เครื่องมือวิจัย คือ แบบสอบถาม มีค่า IOC ตั้งแต่ 0.80 – 1.00 และมีค่าความเชื่อมั่น โดยวิธีสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาก เท่ากับ 0.75 การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณใช้ สถิติเชิงพรรณนา และสถิติเชิงอนุมาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ใช้บริการมีความต้องการให้การรถไฟฯ ศึกษาผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นกับผู้ใช้บริการทุกครั้งก่อนกำหนดนโยบายการยกเลิกขบวนรถ รองลงมาคือ ต้องการให้ การรถไฟฯ ประชาสัมพันธ์การยกเลิกขบวนรถให้กว้างขวางในทุกช่องทาง ต้องการให้การรถไฟฯ ปรับเปลี่ยนเวลาการเดินรถขบวนรถที่มาทดแทนขบวนรถที่ยกเลิก และต้องการให้การรถไฟฯ จัดขบวนรถที่ยกเลิก โดยมีค่าเฉลี่ย 4.05, 3.93, 3.74, และ 3.69 ตามลำดับ ส่วนผลกระทบจากการยกเลิกขบวนรถ พบว่า ผู้ใช้บริการส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบระดับปานกลาง ร้อยละ 44.7 ผลกระทบที่เกิดขึ้นทำให้ผู้ใช้บริการการรถไฟนานขึ้น ร้อยละ 20.9 รองลงมาคือ เวลาเดินรถไม่ตรงกับความต้องการที่จะเดินทาง ร้อยละ 20.5 กลุ่มที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดคือ ประชาชนทั่วไป ร้อยละ 47.0 รองลงมาคือ นักเรียน/นักศึกษา ร้อยละ 41.4 ผลกระทบทำให้ผู้ใช้บริการเปลี่ยนไปใช้การขนส่งประเภทอื่นในระดับปานกลาง ร้อยละ 41.2 และผลกระทบจากการนำขบวนรถอื่นมาทดแทน ทำให้ไม่สามารถเดินทางได้ตามกำหนดเดิม ร้อยละ 44.9 2) ผู้ใช้บริการในสายการเดินรถ ประเภทขบวนรถ ขบวนรถ และความถี่ที่ต่างกัน ได้รับผลกระทบที่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และยังพบว่าประเภทรถที่ต่างกัน ผู้ใช้บริการได้รับผลกระทบต่างกันมากที่สุด จากการพิจารณาค่า Gamma คือ .483 โดยผู้ใช้บริการรถท้องถิ่น ได้รับผลกระทบมากกว่าประเภทรถอื่น ๆ 3) แนวทางหรือมาตรการที่การรถไฟฯ นำมาใช้ พบว่า การจัดขบวนรถอื่นทดแทน การกำหนดเวลาเดินรถใหม่ การจัดเวลาหยุดรับส่งผู้โดยสารที่สถานีรายทางใหม่ สามารถช่วยลดผลกระทบของผู้ใช้บริการได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ทรรศนะและข้อคิดเห็นในบทความ Journal of Global of Perspectives in Humanities and Social Sciences (J-GPHSS) มิใช่เป็นทรรศนะและความคิดของผู้จัดทำจึงมิใช่ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มา
เอกสารอ้างอิง
Boin, A. & Lodge, M. (2020). Responding to the COVID - sipkāo crisis: a policy capacity perspective. Public Administration Review. 80(5), 763-769.
Bunyaratphan, T. (2006). ānphatthanā khunnaphāp kānbō̜rihān čhatkān phāk rat: nǣokhit mai khō̜ng kānčhatkān phāk rat [Developing the quality of public administration: a new concept of public administration]. Modern Management Journal. 4(1), 15-27.
Bunsin, O. (2016). rāingān kānwičhai khwāmphưngphō̜čhai khō̜ng phūchai bō̜rikān læ phǣnkān phatthanā bō̜rikān khō̜ng kān rotfai hǣng prathēt Thai [Research report on satisfaction of service users and plans to improve the services of the State Railway of Thailand]. Songkhla: Thaksin University.
Cochran, W. G. (1953). Sampling Techiques. New York: John Wiley & Sons. Inc.
European Commission. (2021). Smart and Sustainable Mobility Strategy. Brussels: European Union.
Kalyanamitra, W. (2016). rotfai Thai [Thai Railway]. All way. 1 (April) pp. 4-5.
Krueger, R. A. & Casey, M. A. (2015). Focus Group Interviewing. A chapter in The Handbook of Practical Program Evaluation, 4rd edition. Edited by: J. Wholey, H. Hattry, and K. Newcomer. Josey-Bass: San Francisco.
Meynhardt, T. (2021). Public value: Value creation in the eyes of society. Public Money & Management. 41(1), 3–6.
Moore, M. H. (2019). Creating public value: Strategic management in government. (Updated ed.). Harvard University Press.
OECD. (2020). Government at a Glance 2020. OECD Publishing.
OECD. (2021). Building Resilient Public Services. Paris: OECD Publishing.
Parasuraman, A., Zeithaml, V., A. & Berry, L. L. (1988). Servqual: A Multiple- Item Scale for Measuring Consumer Perceptions of Service Quality. Journal of Retailing. 64, 1(Spring), 41-50.
Parliamentary Budget Bureau. (2019). nǣothāng kānphatthanā rabop khonsong khō̜ng prathēt [Guidelines for the development of the country's transportation system]. Bangkok: Printing Office.
Tenner, A. R. & Detoro, I. J. (1992). Total Quality Management: There Step to Continuous Improvement. Massachusetts: Addison-Wesley.
The State Railway of Thailand. (2015). nưngrō̜isipkāo pī kān rotfai hǣng prathēt Thai [119 years of the State Railway of Thailand]. Railway Samphan Journal. 1, 1-35.
UNDESA. (2022). E-Government Survey 2022: The Future of Digital Government. United Nations.
Vargo, S. L. & Lusch, R. F. (2020). Service - dominant logic 2020. Journal of Service Research. 23(4), 455–472.
Zeithaml, V. A., Bitner, M. J. & Gremler, D. D. (2006). Services Marketing: Integrating Customer Focus across the Firm (4th ed.). New York: McGraw-Hill.
