การพัฒนาคุณภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดอ่างทอง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม 2) พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวที่มาท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม 3) ความต้องการท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม และ 4) แนวทางในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดอ่างทอง การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ศึกษา
กลุ่มตัวอย่างจากกลุ่มผู้รู้ ได้แก่ เจ้าหน้าที่รัฐ พระสงฆ์ ผู้นำชุมชน ผู้ประกอบการ ประชาชนจาก 5 พื้นที่ศึกษา ละ 4 คน จำนวน 20 คน โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ และกลุ่มตัวอย่างจากนักท่องเที่ยว จำนวน 395 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างโดยการเลือกตามสะดวก เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์โดยใช้สถิตเชิงพรรณนา ด้วยการหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ศักยภาพในการเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมมีศักยภาพอยู่ในระดับมาก ประกอบไปด้วย 3 ด้าน ได้แก่ (1) ด้านการดึงดูดใจด้านการท่องเที่ยว (2) ด้านการรองรับการท่องเที่ยว และ (3) ด้านการบริหารจัดการ ทั้งนี้มีความโดดเด่นในเรื่องมีความเป็นมาทางประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ประเพณี มีการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานสามารถรับรองนักท่องเที่ยวในปัจจุบันได้ และมีการจัดการด้านรักษาสภาพและฟื้นฟูแหล่งท่องเที่ยว 2) พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม พบว่า มีวัตถุประสงค์ของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมเพื่อการพักผ่อน รูปแบบการเดินทางมาด้วนตนเอง ช่วงเวลาในการเดินทางประเภทไปและกลับระยะเวลาในการท่องเที่ยวไม่เกิน 2 วัน ความถี่ในการเดินทาท่องเที่ยว 1 - 2 ครั้งต่อปี มีผู้ร่วมเดินทาง 2 ถึง 5 คน และเลือกมาท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ ค่าใช้จ่ายในการท่องเที่ยวโดยเฉลี่ยประมาณ 5,000 บาท ได้รับรู้ข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยวจากเพื่อนหรือญาติพี่น้อง 3) ความต้องการของนักท่องเที่ยวต่อแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม พบว่า มีความต้องการโดยรวมอยู่ในระดับมาก โดยเรียงตามระดับความต้องการสูงสุดรายด้าน ได้แก่ ด้านบุคลากรและกระบวนการให้บริการ ด้านทรัพยากรการท่องเที่ยว ด้านการตลาดท่องเที่ยว และด้านกิจกรรมในการท่องเที่ยวตามลำดับ และ 4) แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดอ่างทอง ประกอบด้วย 7 แนวทางดังต่อไปนี้
(1) พัฒนาการสร้างเครือข่ายความร่วมมือระหว่างองค์กรและกลุ่มต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง (2) พัฒนาการจัดการด้านการติดตามและการประเมินการเปลี่ยนแปลงอันเนื่องมาจากการท่องเที่ยว (3) พัฒนาการจัดการด้านการให้ความรู้และการสร้างจิตสำนึก (4) พัฒนาบุคลากรและกระบวนการให้บริการ (5) พัฒนาทรัพยากรการท่องเที่ยว การเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยวได้สะดวกและกำหนดเส้นทางท่องเที่ยวให้เชื่อมโยงกับแหล่งท่องเที่ยวที่ใกล้เคียง (6) พัฒนาการตลาดท่องเที่ยว การส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยการประชาสัมพันธ์แหล่งท่องเที่ยว และ (7) พัฒนาด้านการจัดกิจกรรมในแหล่งท่องเที่ยวกำหนดกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมให้หลากหลาย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ทรรศนะและข้อคิดเห็นในบทความวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ มิใช่เป็นทรรศนะและความคิดของผู้จัดทำจึงมิใช่ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มา
เอกสารอ้างอิง
Chittangwattana, B. (2005). kānphatthanā kānthō̜ngthīeo yāng yangyư̄n [Sustainable tourism development]. Bangkok: Authority of Thailand Academic.
Coolican, H. (2004). Research methods and statistics in psychology. Hodder Education.
Department Ang thong Province. (2017). phǣn phatthanā čhangwat ʻĀng Thong Phō̜.Sō̜. sō̜ngphanhārō̜ihoksipʻet - sō̜ngphanhārō̜ihoksiphā [Ang Thong Province Development Plan 2018 – 2022]. Ang thong: Strategic and Information Work Group for Provincial Development.
Department of Tourism. (2014). khūmư̄ trūat pramœ̄n māttrathān khunnaphāp lǣng thō̜ngthīeo chœ̄ng watthanatham [Thailand Tourism Standard Audit Guide]. Bangkok: Office of Printing works The War Veterans Organization of ThailandUnder Royal Patronage of His majesty the King.
Kanchula, C. (2020). patčhai thī mī ʻitthiphon tō̜ kāntatsinčhai thō̜ngthīeo mư̄ang rō̜ng khō̜ng nakthō̜ngthīeo chāo Thai kō̜ranī sưksā čhangwat ʻĀng Thong [Factors Affecting the Decision to Travel to Secondary Cities of Thai Tourists. A Case Study of Ang Thong province]. Journal of Sustainable Tourism Development. 2(2), 64.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30, 607-610.
Noppawan, W., Nongyao, U., Choochat, P. & Theeraphong, B. (2017). sakkayaphāp nai kān pen lǣng thō̜ngthīeo chœ̄ng phut khō̜ngwat nai čhangwat Pathum Thānī [The potential of buddhist tourism destination: Temples in Pathum Thani province]. Journal of Graduate Studies Valaya Alongkorn Rajabhat University. 14(1), 97 - 107.
Parliamentary Budget Office. (2022). khō̜sanœ̄ nǣothāng kān songsœ̄m thō̜ngthīeo mư̄ang rō̜ng phư̄a kračhāi rāidai čhāk kānthō̜ngthīeo [Proposal for promoting tourism in secondary cities to spread Income from tourism]. Bangkok: Office of the Secretariat of the House of Representatives.
Ratanasuwongchai, N. (2011). konlayut kānphatthanā kān thō̜ng thō̜ngthīeo chœ̄ng watthanatham [Cultural Tourism Development Strategies]. Manutsayarsat Wichakan Journal. 18(1), 31-53.
Rovinelli, R. J. & Hambletion, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research. 2(2), 49 – 60.
Sawangpanapan, K. (2012). sakkayaphāp kānthō̜ngthīeo yāng yangyư̄n khō̜ng chumchon tān tanōt: kō̜ranī sưksā chumchon tān tanōt tambon tham rong ʻamphœ̄ bān lāt čhangwat phētchaburī [Sustainable tourism potential of the Tan Tanod: a case study of Tan Tanod community, Tham Rong sub district, Ban Lat district, Phetchaburi province]. Graduate School, Silpakorn University Phetchabury.
Somjai, U. & Na Lamphoon, P. (2020). phrưttikam læ khwāmtō̜ngkān khō̜ng nakthō̜ngthīeo thī mī tō̜ kānthō̜ngthīeo chœ̄ng watthanatham tambon bāng chō long ʻamphœ̄ bāng phlī čhangwat Samut Prākān [Behaviors and Needs of Tourists Toword Cultural Tourism in Bangchalong Sub – District Bangpli District]. Samutphakarn. Liberal Arts Review. 15(2), 13-27.
Srisa-ard, B. (2002). kānwičhai bư̄angton [Basic research]. 7th ed. Bangkok: Suweeriyasan.
Sukhanthasirikun, G. (2012). kānphatthanā khunnaphāp kānthō̜ngthīeo chœ̄ng watthanatham nai phāk tawanʻō̜k chīang nư̄a [The Quality Development of Cultural Tourism in North Eastern]. Nakhon Ratchasima: Suranaree University of Technology.
