รูปแบบการเรียนของนักศึกษาหลักสูตรปริญญาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สำรวจ วิเคราะห์รูปแบบการเรียนของนักศึกษาหลักสูตรปริญญาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์และ 2) พัฒนาแบบวัดรูปแบบการเรียนรู้ของนักศึกษาหลักสูตรปริญญาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาหลักสูตรปริญญาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ จำนวน 1501 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสำรวจรูปแบบการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ แบบวิเคราะห์เอกสารเพื่อพัฒนาแบบวัดรูปแบบการเรียนที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น สถิติที่ใช้ คือ เทคนิคการวิเคราะห์องค์ประกอบและการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษาหลักสูตรปริญญาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์มีรูปแบบการเรียน 7 ลักษณะ การเรียนรู้อยู่ในระดับมาก ประกอบด้วย 1) การเรียนรู้จากการใช้เหตุผล 2) การเรียนรู้เพียงลำพัง 3) การเรียนรู้จากการได้ยินได้ฟัง 4) การเรียนรู้จากการมองเห็น 5) การเรียนรู้จากการเรียนเป็นกลุ่ม 6) การเรียนรู้จากถ้อยคำ และ 7) การเรียนรู้จากการลงมือปฏิบัติ โดยการเรียนรู้จากการมองเห็นมีค่าเฉลี่ยสูงสุด ส่วนการเรียนรู้เพียงลำพังมีค่าเฉลี่ยต่ำสุด เมื่อวิเคราะห์รูปแบบการเรียนโดยการวิเคราะห์สกัดองค์ประกอบแล้ว สามารถแบ่งออกได้เป็น 18 องค์ประกอบ ซึ่งอธิบายความแปรปรวนทั้งหมดรูปแบบการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ได้ร้อยละ 69.97 เมื่อพิจารณาตัวแปรที่มีน้ำหนักองค์ประกอบสูงสุดอยู่กับองค์ประกอบใดองค์ประกอบหนึ่งเพียงองค์ประกอบเดียว และในแต่ละองค์ประกอบควรมีอย่างน้อย 3 ตัวแปร ผู้วิจัยจะได้เพียง 11 องค์ประกอบ พบว่า 11 องค์ประกอบ คือ 1) จากถ้อยคำ 2) จากการมองเห็น 3) จากในและนอกห้องเรียน 4) จากการเรียนเป็นกลุ่ม 5) จากสิ่งแวดล้อม 6) จากการลงมือปฏิบัติ 7) จากการให้เหตุผล 8) จากการได้ยินได้ฟัง 9) จากความคิดเห็นของตัวเองเป็นหลัก 10) รูปแบบการเรียนรู้เพียงลำพัง และ 11) จากการกำหนดเป้าหมาย เนื้อหาวิชา และการลงมือปฏิบัติ องค์ประกอบที่มีความสำคัญเป็นอันดับที่ 1 คือ รูปแบบการเรียนรู้จากถ้อยคำ และ องค์ประกอบที่สำคัญเป็นอันดับที่ 11 คือ รูปแบบการเรียนรู้จากการกำหนดเป้าหมาย เนื้อหาวิชา และการลงมือปฏิบัติ หลังจากนั้นผู้วิจัยได้พัฒนาแบบวัดรูปแบบการเรียนของนักศึกษาหลักสูตรปริญญาบัณฑิต ทั้ง 11 ประการ โดยผู้ทรงคุณวุฒิได้แบบวัดรูปแบบการเรียน เพื่อใช้ในการพิจารณารูปแบบการเรียนของนักศึกษาหลักสูตรปริญญาบัณฑิตของมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
Article Details
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ทรรศนะและข้อคิดเห็นในบทความวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ มิใช่เป็นทรรศนะและความคิดของผู้จัดทำจึงมิใช่ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มา
เอกสารอ้างอิง
Gardner, H. (1986). Multiple Intelligences Test based on Howard Gardner’s MI Model.
Grasha, A. and Reichman, S. (1975). Workshop handout on learning styles. Ohio: Faculty Research Center, University of Cincinnati.
Hair, J., Anderson, R., Tatham, R. and Black, W. (1998). Multivariate data analysis. 5th Edition, Prentice Hall, New Jersey.
Kachanchat, J. (2011). satai kān rīan læ saphāwa ʻēkkalak hǣng ton khō̜ng nakrīan chan matthayommasưksā nai čhangwat Nakhō̜n Rātchasīmā [Learning style and Ego Identity Status of High – School Students in Nakhon Ratchasima Province]. Mahasarakham: Mahasarakham University.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and Development. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Noipitak, S. (2008). kānsưksā khwāmsamphan rawāng rūpbǣp kān rīanrū læ kānraprū khwāmsāmāt khō̜ng tonʻēng nai kān rīan khonʻotsāt kap khwāmsāmāt nai kān khit kǣ panhā thāng khanisāt khō̜ng nakrīan chan matthayommasưksā pī thī sām. [The study of the relationship between learning styles and perceptions their ability to study science and the ability to think and solve problems Mathematics of Mathayom 3 students]. Master’s thesis. Srinakharinwirot University
Panich, W. (2013). kān rīanrū kœ̄t khưn yāngrai [How does learning occur?]. Bangkok: S R Printing Mass Product.
Sinlarat, P. (2006). kānsưksā chœ̄ng sāngsan læ phalit phāp [Creative and Productivity Education]. Bangkok: Chulalongkorn University Printing House.
Sinlarat, P. (2010). kānphatthanā kānsō̜n : tām krō̜p māttrathān khunnawuthi [Teaching development: according to the qualifications standard framework]. Bangkok: Prikwarn Graphic.
Srisa-an, W. (1993). pratyā læ phatthanākān bō̜rihān . nai khana kammakān klum phalit chut wichā lak læ rabop bō̜rihān kānsưksā bannāthikān [Philosophy and Administrative Development]. In the Production Group Committee Major Subjects and Educational Management Systems, (Ed.). ʻēkkasān kānsō̜n chut wichā lak læ læ rabop bō̜rihān kānsưksā nūai thī nưng [Course material Principles and education management system, unit 1]. Bangkok: Sukhothai Thammathirat Open University.
