4-Co : Guidelines for Developing Cooperation and Learning Networks, Case study Pak Phun municipal area in Nakhon Si Thammarat Province
Main Article Content
Abstract
This academic article aims to analyze guidelines for developing cooperation and learning networks, Case study Pak Phun municipal area in Nakhon Si Thammarat Province.
The findings revealed as follows: Guidelines for Developing Cooperation and Learning Networks 1) Thinking of solving problems that arise to meet the goals or needs of the community and without conflicts. Blended learning by using problems as a basis for collective thinking and benefiting the public. 2) Thinking to propose as a guide and co-deciding on solving community problems with creativity and continuous participation. 3) Practical of step-by-step and implementation and Knowledge for community management to be self-reliant. 4) Creating a network of cooperation and learning networks to exchange knowledge together in the community, Indicates "4-Co ", i.e. Co-solve problems, Co-creative, Co-practice and community management and Co-community network. This is for the benefit and quality of life of people in the community.
Article Details
References
ชัชนันท์ ถนอมวรสิน. (2562). ปัจจัยและผลลัพธ์ของการนำระบบสูบน้ำบาดาลด้วยโซล่าเซลล์มาใช้ในการทำการเกษตร. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 7 (6), 1677-1687.
ณรงค์ ปัดแก้ว. (2564). ศึกษาองค์ความรู้และกระบวนการสร้างการจัดการพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เพื่อความยั่งยืนและพึ่งพาตนเอง. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง. 10 (2), 79-92.
แทนพันธ์ เสนะพันธุ์ บัวใหม่. (2563). ข้อทบทวนบางประการต่อค่านิยมการพึ่งพาตนเองในบริบทสังคมไทย ผ่านประสบการณ์ภาคสนามและการสะท้อนย้อนคิดของผู้เขียน. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. 12 (1), 1-24.
บุษราภรณ์ พวงปัญญา และภักดี โพธิ์สิงห์. (2560). ศูนย์การเรียนรู้เพื่อการพัฒนาชุมชนท้องถิ่น. วารสาร
ธรรมทรรศน์. 17 (1), 193-203.
พลกฤต เกษตรเวทิน. (2559). การจัดทำพิพิธภัณฑ์ชุมชนท้องถิ่นในฐานะศูนย์เรียนรู้เพื่อการพัฒนาชุมชนตำบลท่าน้ำอ้อย อำเภอพยุหะคีรี จังหวัดนครสวรรค์. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์. 11 (พิเศษ), 63-72.
รังสรรค์ สิงหเลิศ และนิภาภรณ์ จงวุฒิเวศย์. (2561). รูปแบบการพัฒนาชุมชนเพื่อพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน : กรณีศึกษาบ้านดอนแดง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิชาการการจัดการเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 5 (1), 133-144.
สลา สามิภักดิ์. (2562). การให้ความหมายของ “คิดเป็น” โดยใช้ทฤษฎีฐานราก. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts). 12 (1), 387-403.
สำราญ ผลดี. (2559). แนวทางการจัดตั้ง “ศูนย์การเรียนรู้ธนบุรีศึกษา” มหาวิทยาลัยธนบุรี เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้ด้านท้องถิ่นธนบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี. 10 (21), 126-134.
สุนทรชัย ชอบยศ, ศักดิ์สิทธิ์ ฆารเลิศ และสุรชัย ทาระคุณ. (2563). การสร้างความร่วมมือของท้องถิ่นในการส่งเสริมกิจกรรมผู้สูงอายุเพื่อการอนุรักษ์และประยุกต์มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมหมอลำสินไซ. วารสารสถาบันพระปกเกล้า. 18 (2), 104-128.
สุปราณี จันทร์ส่ง, บุญทัน ดอกไธสง, สอาด บรรเจิดฤทธิ์ และบุญเรือง ศรีเหรัญ. (2558). การพัฒนาทุนทางสังคมเพื่อสร้างชุมชนเข้มแข็ง. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 10 (3), 273-283.
อิทธิพัทธ์ ศุภรัตนาวงศ์. (2559). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้ปัญหา เรื่อง สังคมไทย ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ด้วยการเรียนรู้แบบผสมผสาน โดยใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับสังคมออนไลน์. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts). 9 (2), 1734-1749.