การพัฒนาสื่อการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการในพื้นที่สาธารณะในจังหวัดร้อยเอ็ด

Main Article Content

พระครูวาปีจันทคุณ

บทคัดย่อ

          การวิจัยเรื่อง “การพัฒนาการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการในพื้นที่สาธารณะในจังหวัดร้อยเอ็ด” มีวัตถุประสงค์ คือ 1) ศึกษารูปแบบการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการในพื้นที่สาธารณะในจังหวัดร้อยเอ็ด 2) พัฒนาสื่อการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการในพื้นที่สาธารณะในจังหวัดร้อยเอ็ด 3) ประเมินความพึงพอใจของรูปแบบการพัฒนาสื่อการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการในพื้นที่สาธารณะในจังหวัดร้อยเอ็ด เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร เชิงปริมาณ เชิงคุณภาพ เชิงปฏิบัติการ และการวิจัยและพัฒนา ตัวแทนพระสงฆ์และประชานชนพื้นที่วิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด ตำบลนิเวศน์ อำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด รวมประชากรกลุ่มตัวอย่างและผู้ให้ข้อมูลทั้งสิ้น จำนวน 440 รูป/คน จาการสุ่มแบบเจาะจง
          ผลการวิจัยพบว่า
          1. รูปแบบการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการในพื้นที่สาธารณะในจังหวัดร้อยเอ็ด พบว่า การรับรู้รูปแบบ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เท่ากับ 4.14 พัฒนาและหาประสิทธิภาพของรูปแบบ การมีส่วนร่วมพัฒนารูปแบบ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เท่ากับ 4.18
          2. พัฒนาสื่อการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการในพื้นที่สาธารณะในจังหวัดร้อยเอ็ด พบว่า ความคิดเห็นของผู้ตอบแบบสอบถามต่อการมีส่วนร่วมการพัฒนารูปแบบสื่อการจัดการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการในพื้นที่สาธารณะในจังหวัดร้อยเอ็ด โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.19
          3. ประเมินความพึงพอใจของรูปแบบการพัฒนาสื่อการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการในพื้นที่สาธารณะในจังหวัดร้อยเอ็ด พบว่า ความพึงพอใจของผู้ตอบแบบสอบถามต่อรูปแบบการพัฒนาสื่อการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการในพื้นที่สาธารณะในจังหวัดร้อยเอ็ด โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เท่ากับ 4.26

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พระครูวาปีจันทคุณ. (2024). การพัฒนาสื่อการเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการในพื้นที่สาธารณะในจังหวัดร้อยเอ็ด. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(12), 2945–2961. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JRKSA/article/view/275645
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

ทิศนา แขมมณี และคณะ. (2544). วิทยาการด้านการคิด. กรุงเทพมหานคร : สถาบันพัฒนาคุณภาพวิชาการ.

พระธรรมปิฏก, (ป.อ.ปยุตฺโต). (2540). วิธีแก้ปัญหาแบบพุทธ. วารสารแรงงานสัมพันธ์. 38 (6), 36.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตโต). (2543). ความคิดแหล่งสำคัญของการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์พุทธธรรม.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตโต). (2547). รู้หลักก่อนแล้วศึกษาและสอนให้ได้ผล. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตโต). (2552). พุทธธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช. (2543). คําพ่อสอน : ประมวลพระบรมราโชวาท และพระราชดํารัสเกี่ยวกบเด็กและเยาวชน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์กรุงเทพฯ.

วิกิพิเดีย สารานุกรมเสรี. อำเภอเมืองร้อยเอ็ด. (2565). ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 15 เมษายน 2565. แหล่งที่มา: https://th.wikipedia.org/wiki/

หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2544. (2564). ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 17 ตุลาคม 2564. แหล่งที่มา: https://www.tungsong.com.

อนุศักดิ์ สมิตสันต์. (2540). การบริหารวิชาการ. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาการบริการการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อำภา บุญช่วย. (2540). การบริหารงานวิชาการในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.

Chatsuwan. T. (2017). A Critical Study of the Concept of Bhava in Theravada Buddhism. Journal of Graduate Studies Review. 13 (1), 1-11.

Jacobs. G. M. (2001). Learning Cooperative Learning Via Cooperative Learning. A Sourcebook of Lesson Plans for Teacher Education on Cooperative Learning. (Reprinted). Singapore: SEAMEO.

Jongsathityou, J. and Sukhapirome, R. (2007). The research report on the characteristicsand processes of cultivating the moral and ethics of different countries. Bangkok: Prigwhan Graphic.

Namanee, P. (2016). Sadarasantosa and Stability of Family Institution. Journal of MCU Peace Studies. 4 (1), 42-55.

Phra Brahmagunabhorn (P. A. Payutto). (2002). Dictionary of Buddhism, (Bangkok: MCU Press, 2002).

Phrapalad Somchai Payogo and Uthai Sudsukh. (2015). Buddhist Integration of Caring for Chronic Diseases in Thai Society. Journal of MCU Peace Studies. 3 (2), 45-64.

Phramaha Phatchawat Khematassi et al. (2016). Magalatthadipani: The Science of Wellbeing Life. Journal of MCU Peace Studies. 4 (2), 373-382.

Srichannil. C. (2014). Healing through Culturally Embedded Practice: An Investigation of Counsellors’ and Clients’ Experiences of Buddhist Counselling in Thailand. Thesis Doctor of Philosophy. The University of Edinburgh.

Slavin. R. E. (1995). Cooperative Learning: Theory Research and Practice. Boston: Allyn and Bacon.

Wasee, P. (2007). The education system that solves the misery of the whole earth. (2nd ed.). Nakhon Pathom: Center for Intellectual Wisdom Mahidol University.