คติความเชื่อ : สุนทรียภาพในภาษาและวัฒนธรรมของดนตรีหัวไม้ อำเภอบ้านโพธิ์ จังหวัดฉะเชิงเทรา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาคติความเชื่อสุนทรียภาพในภาษาและวัฒนธรรมของดนตรีหัวไม้ อำเภอบ้านโพธิ์ จังหวัดฉะเชิงเทรา โดยมีวัตถุประสงค์ของการวิจัย 1) เพื่อศึกษาคติความเชื่อในการเล่นดนตรีหัวไม้ 2) เพื่อศึกษาสุนทรียภาพการใช้ภาษาและภาพสะท้อนความเชื่อในกลอนหัวไม้ ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพในการศึกษา (Qualitative Research) ใช้กระบวนการสัมภาษณ์และการสังเกตแบบมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วม โดยมีกลุ่มเป้าหมายที่สำคัญ ได้แก่ นักดนตรีหัวไม้ จำนวน 5 คน ผู้สูงอายุที่มีความรู้ มีประสบการณ์เกี่ยวกับดนตรีหัวไม้ และผู้มีส่วนร่วมในงานพิธีกรรม จำนวน 15 คน โดยมีเป้าหมายเพื่ออธิบายคติความเชื่อของชุมชนผ่านเนื้อหาในบทกลอนร้อง สุนทรียภาพของภาษาและวัฒนธรรมของดนตรีประกอบพิธีกรรม
ผลการศึกษาพบว่า คติความเชื่อในการเล่นดนตรีหัวไม้ อำเภอบ้านโพธิ์ จังหวัดฉะเชิงเทรา ดนตรีประกอบในพิธีไหว้เจ้าพ่อโหรา เป็นความเชื่อของผู้คนในชุมชน การคุ้มครองผู้คนในชุมชน ให้อยู่กันอย่างร่มเย็นเป็นสุข ปราศจากเหตุเภทภัยทั้งปวง และพิธียกศาลประจำบ้าน มีการตั้งช้างประจำศาล เรียกว่า “ช้างเจ้า” สื่อความหมายถึง การถวายช้างต่อเจ้าที่ เพื่อให้เป็นบริวาร ให้เจ้าที่มีความพึงพอใจ และบันดาลความสำเร็จ สมความปรารถนาให้แก่ผู้อาศัยภายในบ้าน ส่วนสุนทรียภาพของภาษาในกลอนหัวไม้ มีคำประพันธ์ลักษณะเป็น กลอนหัวเดียว ความงามในภาษา มีการเล่นเสียงสัมผัสสระ สัมผัสพยัญชนะหรือสัมผัสอักษร การซ้ำคำ และการใช้โวหารภาพพจน์ ได้แก่ อุปมาอุปไมย อุปลักษณ์ อธิพจน์ สัทพจน์ ด้านภาพสะท้อนความเชื่อที่ปรากฏในกลอนหัวไม้ แบ่งออกเป็น 4 ประการ ได้แก่ 1) ความเชื่อในสิ่งเหนือธรรมชาติ 2) ความเชื่อเรื่องการบูชาครู 3) ความเชื่อเรื่องการเกิด ฤกษ์ ยาม 4) ความเชื่อเกี่ยวกับคำสอน การครองเรือนของผู้หญิง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กันตภณ เจริญสุข. (14 พฤศจิกายน 2567). ผู้ประกอบพิธีการไหว้เจ้าพ่อโหรา. [สัมภาษณ์].
จตุพร ศิริสัมพันธ์. (2565). เพลงพื้นบ้าน. ในสารานุกรมสำหรับเยาวชน (เล่มที่ 34 น. 43-79). ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 23 ตุลาคม 2567. แหล่งที่มา: https://saranukromthai.or.th/ebookpage/35
เฉลิมพงษ์ หลักคำ และนิตยา แก้วคัลณา. (2562) เพลงพื้นบ้านในกวีนิพนธ์ไทยสมัยใหม่: การสืบสรรค์และแนวคิดของกวี. วรรณวิทัศน์, 19 (1), 34-80.
ดวงมน จิตร์จำนงค์. (2536). สุนทรียภาพในภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: ศยาม.
ประสม แจ้งประจักษ์. (14 พฤศจิกายน 2567). หัวหน้าวง [สัมภาษณ์].
ปัญญา ศรีมณี. (14 พฤศจิกายน 2567). นักดนตรี [สัมภาษณ์].
พงศ์ศักดิ์ แจ้งประจักษ์. (14 พฤศจิกายน 2567). นักดนตรี [สัมภาษณ์].
พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษามรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม พ.ศ. 2559. (2559). ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 133 ตอนที่ 19 ก, หน้า 1-9.
พิศณุภงศ์ ศรีศากยวรางกูร. (2565). องค์ความรู้ของหมอลำกลอนสะท้อนวิถีชีวิตชาวอีสาน. วารสารการเมืองการปกครอง, 13 (2), 224 – 239.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 23 ตุลาคม
แหล่งที่มา: https://dictionary.orst.go.th/
รัตนพล ชื่นค้า, ภาณุพงศ์ อุดมศิลป์ และสุกัญญา สุจฉายา. (2565). คติความเชื่อและพิธีกรรมการนับถือ
"เจ้าพ่อหนุมาน" ในสังคมไทย. วารสารอารยธรรมศึกษาโขง – สาละวิน, 13 (1), 13-43.
วรี เรืองสุข และคณะ. (2566). แม่น้ำบางปะกง : ทุนวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาตามแนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์
อำเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา. กองทุนส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม และหน่วย
บริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่ (บพท.).
วิรุณ ตั้งเจริญ. (2537). มนุษย์กับความงาม. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
สุกัญญา สุจฉายา. (2558). “การประยุกต์ใช้คติชนในการสร้างวัตถุมงคลในปัจจุบัน” ใน เรื่องเล่าพื้นบ้านไทยในโลกที่เปลี่ยนแปลง. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร (องค์การมหาชน).
อ้อมใจ วงษ์มณฑา และบัญชา สำเร็็จกิิจ. (2565). คติความเชื่อและพิธีกรรมในการตั้งศาลพระภูมิของชาวไทยพุทธ อำเภอโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี. วารสารภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม, 11 (1), 271 – 293.
Morris, B. (2006). Religion and anthropology: A critical introduction. Cambridge University Press.