รูปแบบการบริหารงานบุคคลในยุควิถีใหม่โดยใช้หลักธรรมาภิบาลของสถานศึกษา ขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบและตัวชี้วัดการบริหารงานบุคคลในยุควิถีใหม่โดยใช้หลักธรรมาภิบาลของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง 2) เพื่อยืนยันรูปแบบการบริหารงานบุคคลในยุควิถีใหม่โดยใช้หลักธรรมาภิบาลของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง และ 3) เพื่อเสนอแนวทางพัฒนาการบริหารงานบุคคลในยุควิถีใหม่โดยใช้หลักธรรมาภิบาลของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสม ได้แก่ การวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ ผสมผสานและบูรณาการผลการวิจัยเข้าด้วยกัน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ ครูและบุคลากรทางการศึกษา สถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง จำนวน 387 คน ซึ่งกำหดนดขนาดกลุ่มตัวอย่าง โดยใช้โปรแกรม G* power โดยใช้วิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน (Multi Stage Random Sampling Techniques) กลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลัก ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิ และผู้เชี่ยวชาญทางด้านการบริหารงานของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง จำนวน 9 คน ซึ่งใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง แบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับและประเด็นการสนทนากลุ่ม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า
1. องค์ประกอบรูปแบบการบริหารงานบุคคลในยุควิถีใหม่โดยใช้หลักธรรมาภิบาลของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานกลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ประกอบด้วย 7 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) หลักประสิทธิภาพ 2) หลักความโปร่งใส 3) หลักการมีส่วนร่วม 4) หลักการมุ่งเน้นผลงาน 5) หลักคุณธรรม 6) หลักนิติธรรม และ 7) หลักความรับผิดชอบ 2. รูปแบบการบริหารงานบุคคลในยุควิถีใหม่โดยใช้หลักธรรมาภิบาลของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ทุกตัวบ่งชี้ 3. แนวทางการพัฒนาการบริหารงานบุคคลในยุควิถีใหม่โดยใช้หลักธรรมาภิบาลของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานกลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง ประกอบด้วย 5 แนวทาง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2551). การจัดการเครือข่าย: กลยุทธ์สำคัญสู่ความสำเร็จของการปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ซัคเซส มีเดีย.
กลุ่มวิจัยพัฒนากฎหมายคดีความและนิติการ. (2546). คู่มือการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่เป็นนิติบุคคล. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
ชูชาติ ทรัพย์มาก. (2549). การใช้หลักธรรมาภิบาลในการบริหารงานบุคคลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
ดนัย เทียนพุฒ. (2540). กลยุทธ์การพัฒนาคน: สำหรับนักฝึกอบรมมืออาชีพ. กรุงเทพมหานคร: บุ๊คแบงก์.
ถวิลวดี บุรีกุล. (2549). การมีส่วนร่วม: แนวคิด ทฤษฎีและกระบวนการ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
ธร สุนทรายุทธ. (2551). การบริหารจัดการเชิงปฏิรูป: ทฤษฎี วิจัย และปฏิบัติทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: เนติกุลการพิมพ์.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: ข้าวฟ่าง.
บุญศรี แสงศรี. (2557). การบริหารงานบุคคลในสถานศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 16 (4), 161-172.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
พระสรรชัย ชยธมฺโม. (2558). การบริหารงานบุคคลตามหลักธรรมาภิบาลในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์. 11 (2), 124-137.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2552). การพัฒนาการศึกษาไทย: จากวิกฤติสู่ความหวัง. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Armstrong, M., & Taylor, S. (2020). Armstrong's handbook of human resource management practice (15th ed.). Kogan Page.
Brown, K., & James, R. (2017). Managing people in education: Principles and practice in the digital age. Educational Management Review. 25 (3), 245-260.
Caldwell, B., Calnin, G., & Cahill, W. (2003). Mission possible? An international analysis of headteacher/principal training. In N. Bennett (Ed.), Effective educational leadership (pp. 111-130). Paul Chapman.
Gilley, J. W., Eggland, S. A., & Gilley, A. M. (2018). Principles of human resource development (4th ed.). Basic Books.
Harris, P., & White, S. (2016). Developing ethical leadership in education. Educational Leadership Journal. 18 (2), 82-96.
Johnson, H., & Lee, M. (2020). Performance management in educational organizations: Current practices and future directions. Journal of Educational Administration. 58 (5), 489-502.
Miller, A., & Thompson, J. (2021). Digital transformation in educational human resource management. International Journal of Educational Management. 35 (1), 145-159.
Schein, E. H. (2017). Organizational culture and leadership (5th ed.). Jossey-Bass.
Smith, J. (2015). Efficiency and effectiveness in school management: A systematic review. School Leadership & Management. 35 (2), 213-228.
Swanson, R. A. (2009). Foundations of human resource development (2nd ed.). Berrett-Koehler.
Taylor, L., & Green, D. (2018). Participative management in education: Theory and practice. Educational Management Administration & Leadership. 46 (2), 178-194.
Ulrich, D. (2020). Digital HR: What, why, and how. In M. Thite (Ed.), Digital human resource management (pp. 1-16). Routledge.
Wilson, J., & Clark, T. (2019). Rule of law in educational administration: A comprehensive approach. Educational Administration Quarterly. 55 (2), 217-240.
