รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงประกอบการ สำหรับนักศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงประกอบการ สำหรับนักศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา ดำเนินการวิจัย 4 ขั้นตอน ดังนี้ 1) การศึกษาองค์ประกอบและแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงประกอบการ ของนักศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา จากการวิเคราะห์เอกสารงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง การสัมภาษณ์ผู้บริหารสถานศึกษาและผู้ประกอบการที่มีแนวปฏิบัติที่ดี จำนวน 4 แห่ง โดยการเลือกแบบเจาะจง และการวิเคราะห์ข้อมูล โดยการวิเคราะห์เนื้อหา 2) การสร้างและตรวจสอบรูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงประกอบการ สำหรับนักศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา ตรวจสอบรูปแบบโดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 9 คน และวิเคราะห์ข้อมูล โดยการวิเคราะห์เนื้อหา 3) การศึกษาผลการใช้รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงประกอบการ สำหรับนักศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา จำนวน 30 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง 4) การประเมินรูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงประกอบการ สำหรับนักศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาของวิทยาลัยเทคนิคสิงห์บุรี ครู และผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 35 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัย พบว่า รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงประกอบการ สำหรับนักศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) หลักการ 2) วัตถุประสงค์ 3) ภาวะผู้นำเชิงประกอบการ 4) วิธีการพัฒนา 5) กระบวนการพัฒนา และปัจจัยแห่งความสำเร็จ ผลการตรวจสอบรูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงประกอบการฯ ผู้ทรงคุณวุฒิพิจารณาว่าเหมาะสม ผลการทดลองใช้รูปแบบ พบว่า นักศึกษามีภาวะผู้นำเชิงประกอบการ ผ่านเกณฑ์การประเมิน ร้อยละ 70 ทุกคน ส่วนผลการประเมินการใช้รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงประกอบการ พบว่า มีความเหมาะสมและความเป็นประโยชน์อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กิติมา หงส์ศิริกาญจน์ และคณะ. (2562). ลักษณะภาวะผู้นำของผู้ประกอบการสตาร์ทอัพที่ประสบความสำเร็จในประเทศไทย. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย. 12 (1), 272-273.
กัลยารัตน์ ธีระธนชัยกุล. (2562). การเป็นผู้ประกอบการและการสร้างธุรกิจใหม่. กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
จิติมา วรรณศรี. (2564). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. 6 (10), 458-472.
ชลลดา เจียมจิตวานิชย์ และคณะ. (2564). ตัวแบบการเป็นผู้ประกอบการใหม่ของนักศึกษาปริญญาตรีสังกัดมหาวิทยาลัยในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่ง สุวรรณภูมิ. 7 (1), 433-447.
นริศรา ทองยศ และคณะ. (2565). แนวทางการพัฒนาความเป็นผู้ประกอบการใหม่ของนักศึกษา วิทยาลัยอาชีวศึกษา. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์. 22 (3), 281-291.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
พัฒนา พรหมณี และคณะ. (2560). แนวคิดการสร้างและพัฒนารูปแบบเพื่อใช้ในการดำเนินงานด้านการสาธารณสุขสำหรับนักสาธารณสุข. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. 6 (2), 128-135.
ไพเราะ มีภักดี. (2565). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 11 (2), 69-81.
ลัลนา วงษ์ประเสริฐ และคณะ. (2563). คุณลักษณะผู้ประกอบการเชิงนวัตกรรมของนักศึกษาสายอาชีวะตามแนวทางประเทศไทย 4.0. วารสารสังคมศาสตร์บูรณาการ. 10 (2), 17-32.
ศินารถ ศิริจันทพันธุ์. (2556). ยุทธ์การบริหารและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. เอกสารการสอน เรื่องกลยุทธ์และการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์.
สุรัชนี เคนสุโพธิ์. (2560). การฝึกอบรมและพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). ราชกิจจานุเบกษา.
อรรถพล สังขวาสี และคณะ. (2564). อนาคตภาพการอาชีวศึกษาไทยในทศวรรษหน้า (พ.ศ. 2565-2574). วารสารวิชาการธรรมทรรศน์. 21 (4), 226-227.
Cunningham, JB., & Lischeron, J. (1991). Defining entrepreneurship. Journal of Small Business Management. 29 (1), 45–61.
Eggland, S.A. & Maycunich, A.M. (2002). Principles of Human Resource Development. Cincinnati, Ohio: South-Western Publisher., Co.
Fathurrahman, Asmoni, & Sidi, A. (2018). The Entrepreneurial Leadership of Headmaster in Realizing Achievement School: Case Study at Public Junior High School1 Lamongan East Java Indonesia. 3rd International Conference on Education Management and Administration, 269, 19-22.
Kasim, N. M., & Zakaria, M. N. (2019). The Significance of Entrepreneurial Leadership and Sustainability Leadership (Leadership 4.0) towards Malaysian School Performance. International Journal of Education. 4 (31), 409-426.
McCauley, C.D. and M.W. Hughes - James. (1998). An Evaluation of the Outcomes of a Leadership Development Program. Greensboro, NC: Center For Creative
Leadership.Suyitno, Sonhadji, A., Arifin, I., & Ulfatin, N. (2014). Entrepreneurial Leadership of Vocational Schools Principals in Indonesia. International Journal of Learning & Development. 4 (1), 45-64.
Wesman, J. (2016). 6 habits of effective entrepreneurial leadership. Online. Retrieved May 7, 2023, from https://www. entrepreneur.com/ article/274374
Young Entrepreneur Council (2016). 12 Essential traits of successful start-up leaders. Online. Retrieved October 30, 2022, from http://www.inc.com/young-entrepreneur- council/12-traits-of-successful-start-up-leaders.html
Zarefard, M., & Cho, S. E. (2017). Relationship Between Entrepreneurs Managerial Competencies and Innovative Start-Up Intentions in University Students: An Iranian Case. International Journal of Entrepreneurship, 21 (3), 1-19.
Zijlstra, P. (2014). When is Entrepreneurial leadership most effective?. (Master thesis). Enschede: University of Twente.
