มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการปล่อยชั่วคราวโดยใช้บุคคลซึ่งไม่มี ตำแหน่งหน้าที่การงานเป็นหลักประกัน

บทคัดย่อ

          งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิด ทฤษฎี งานวิจัย มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการปล่อยชั่วคราวโดยใช้บุคคลซึ่งไม่มีตำแหน่งหน้าที่การงานเป็นหลักประกันของราชอาณาจักรไทยและของต่างประเทศ เพื่อหามาตรการที่เหมาะสมมาเสนอแนะในการแก้ไขกฎหมายของไทย ซึ่งใช้ระเบียบวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาเอกสารจากตัวบทกฎหมาย ตำราทางวิชาการ บทความ และสื่ออิเล็กทรอนิกส์ ประกอบการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้เชี่ยวชาญ ได้แก่ 1) พนักงานอัยการ 2) พนักงานสอบสวน 3) นักวิชาการ  4) ทนายความ และ          5) ประชาชน
          จากการศึกษาพบว่า มีปัญหาที่สำคัญ 3 ประการ คือ 1.ในราชอาณาจักรไทยไม่มีบทบัญญัติกำหนดให้ใช้วิธีการปล่อยชั่วคราวโดยใช้บุคคลซึ่งไม่มีตำแหน่งหน้าที่การงานเป็นหลักประกันได้ ผู้วิจัยเสนอแนะว่า ควรมีการกำหนดให้ใช้วิธีการปล่อยชั่วคราวโดยใช้บุคคลซึ่งไม่มีตำแหน่งหน้าที่การงานเป็นหลักประกันได้ซึ่งถือเป็นแนวความคิดใหม่ 2.ไม่มีการประเมินความเสี่ยงของการนำบุคคลผู้ไม่มีตำแหน่งหน้าที่การงานมาเป็นหลักประกันไว้ ผู้วิจัยเสนอแนะว่า ควรมีการกำหนดเกี่ยวกับการประเมินความเสี่ยงของการนำบุคคลผู้ไม่มีตำแหน่งหน้าที่การงานมาเป็นหลักประกันไว้ตามแนวทางของสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา 3. ไม่มีมาตรการในการควบคุมกำกับดูแลหลังปล่อยชั่วคราวกรณีนำบุคคลผู้ไม่มีตำแหน่งหน้าที่การงานมาเป็นหลักประกัน ผู้วิจัยเสนอแนะว่า ควรมีมาตรการในการควบคุมกำกับดูแลหลังปล่อยชั่วคราวกรณีนำบุคคลผู้ไม่มีตำแหน่งหน้าที่การงานมาเป็นหลักประกัน ตามหลักของสหราชอาณาจักรและสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี เพื่อเป็นการปรับปรุงกฎหมายว่าด้วยมีประกันและหลักประกันให้มีความถูกต้องสมบูรณ์ เหมาะสม สอดคล้องกับหลักการและทฤษฎีทางกฎหมายมหาชน และบรรลุวัตถุประสงค์และเจตนารมณ์ของกฎหมายที่บัญญัติไว้