มาตรการทางกฎหมายในการพักโทษนักโทษเด็ดขาดซึ่งต้องโทษจำคุกตลอดชีวิต

บทคัดย่อ

          วัตถุประสงค์ของการทำวิจัยฉบับนี้คือ เพื่อศึกษาแนวคิดทฤษฎี ปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายเกี่ยวกับมาตรการทางกฎหมายในการพักโทษนักโทษเด็ดขาดซึ่งต้องโทษตลอดชีวิตทั้งของต่างประเทศและประเทศไทย เพื่อเสนอแนะมาตรการทางกฎหมายได้อย่างมีประสิทธิภาพ
           งานวิจัยนี้เป็นการทำวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ซึ่งจะทำการศึกษาวิจัยด้วยข้อมูลจากเอกสาร (Documentary Research) ตัวบทกฎหมาย ตำราทางวิชาการ งานวิจัย สื่ออิเล็กทรอนิกส์จากทั้งของประเทศไทยและของต่างประเทศ มีการจัดทำสนทนากลุ่ม ประกอบกับการสัมภาษณ์เชิงลึกกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 5 สายอาชีพ คือ พนักงานอัยการ กลุ่มหน่วยงานตำรวจ หน่วยงานราชทัณฑ์ เจ้าหน้าที่คุมประพฤติ และเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครอง
          จากการศึกษามาตรการพักโทษนักโทษเด็ดขาดซึ่งต้องโทษตลอดชีวิตมีประเด็นปัญหาสามประเด็น คือ นักโทษเด็ดขาดซึ่งต้องโทษจำคุกตลอดชีวิตได้รับการเปลี่ยนโทษมาเป็นโทษมีกำหนดเวลา 50 ปีตามกฎหมายแล้ว ก็ยังจะได้รับประโยชน์ในการลดโทษเพิ่มอีก ซึ่งหลังได้รับการเปลี่ยนมาเป็นโทษมีกำหนดเวลาแล้ว เมื่อรับโทษแล้ว 10 ปีจะเข้าเงื่อนไขได้พิจารณาพักโทษ ซึ่งถือเป็นระยะเวลารับโทษแค่เพียง 1 ใน 5 ของกำหนดโทษ ซึ่งถือว่าเป็นเกณฑ์การรับโทษที่น้อยกว่านักโทษทั่วไปที่ต้องรับโทษถึง 1 ใน 3 ของเวลาโทษ และกรรมการพิจารณาพักโทษมีการแต่งตั้งจากฝ่ายบริหารเท่านั้น ก่อให้เกิดความไม่โปร่งใสในและมีการแทรกแซงจากฝ่ายการเมืองได้ ดังนั้นจึงเห็นควรให้แก้ไขเพิ่มเติมรายละเอียดกฎหมายเพื่อไม่ให้ลดวันต้องโทษเพิ่มสำหรับนักโทษซึ่งต้องโทษจำคุกตลอดชีวิตและได้รับการเปลี่ยนเป็นโทษมีกำหนดเวลา เพิ่มระยะเวลารับโทษก่อนเข้าเงื่อนไขการพิจารณาพักโทษ และการพิจารณาพักการลงโทษควรให้อำนาจฝ่ายตุลาการเป็นผู้ทำการพิจารณาพักการลงโทษด้วย