องค์ประกอบของการเสริมสร้างพลังอำนาจครูเพื่อพัฒนางานกิจการนักเรียน โรงเรียนขยายโอกาสในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบของการเสริมสร้างพลังอำนาจครูเพื่อพัฒนางานกิจการนักเรียนโรงเรียนขยายโอกาสในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ การวิเคราะห์องค์ประกอบการเสริมสร้างพลังอำนาจครูเพื่อพัฒนางานกิจการนักเรียนโรงเรียนขยายโอกาสในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้อำนวยการสถานศึกษาหรือรองผู้อำนวยการสถานศึกษา และครูผู้รับผิดชอบงานกิจการนักเรียน ของโรงเรียนขยายโอกาสในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 353 คน ที่ได้จากการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยใช้แบบสอบถามเกี่ยวกับองค์ประกอบการเสริมสร้างพลังอำนาจครูเพื่อพัฒนางานกิจการนักเรียนโรงเรียนขยายโอกาสในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.96 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน ผลการวิจัย พบว่า องค์ประกอบของการเสริมสร้างพลังอำนาจครูเพื่อพัฒนางานกิจการนักเรียนโรงเรียนขยายโอกาสในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มี 8 องค์ประกอบ มีตัวแปรสังเกตได้ 66 ตัวแปร ได้แก่ ประกอบด้วย องค์ประกอบที่ 1 จำนวน 10 ตัวแปร องค์ประกอบที่ 2 มีตัวแปร จำนวน 9 ตัวแปร องค์ประกอบที่ 3 มีตัวแปร จำนวน 7 ตัวแปร องค์ประกอบที่ 4 มีจำนวน 9 ตัวแปร มี องค์ประกอบที่ 5 มีตัวแปร จำนวน 8 ตัวแปร องค์ประกอบที่ 6 มีตัวแปรจำนวน 8 ตัวแปร องค์ประกอบที่ 7 มีตัวแปร จำนวน 6 ตัวแปร องค์ประกอบที่ 8 มีตัวแปร จำนวน 9 ตัวแปร มีความสอดคล้องกับ ข้อมูลเชิงประจักษ์ค่าน้ำหนักองค์ประกอบหลักทั้ง 8 องค์ประกอบ ค่าร้อยละความแปรปรวน (% of variance) ระหว่าง 5.256 -12.823 และค่าร้อยละของความแปรปรวนสะสม (Cumulative %) เท่ากับ 69.434 และมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เกษม โสมศรีแพง. (2554). การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างพลังอำนาจการบริหารงานวิชาการ ในสถานศึกษาขั้นพื้นฐานขนาดเล็ก. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ธงชัย ช่อพฤกษา. (2537). การบริหารกิจการนักเรียนนักศึกษา แนวคิด หลักการ และวิธีปฏิบัติ. พิษณุโลก: สหวิทยาลัยพุทธชินราช.
สมจิต สงสาร. (2552). การพัฒนาตัวแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้นของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเสริมสร้างพลังอำนาจการทำงานที่มีประสิทธิผลของครู. รายงานการวิจัยมหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). คู่มือการปฏิบัติงานข้าราชการครู. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2565). คู่มือการใช้ระบบพาน้องกลับมาเรียน. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ10 พฤษภาคม 2566. แหล่งที่มา: https://dropout.edudev.in.th.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่ แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
อรสา ทรงศรี. (2558). รูปแบบการบริหารกิจการนักเรียนแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
Clutterbuck, D. and Kernaghan, S. (1994). The power of Empowerment: Release the Hidden Talents of Your Employees. London: Kogan page.
Hopkins, D. (2001). School empowerment for real. RoutledgFalmer: Israel.
Kinlaw, D. C. (1995). The practice of empowerment: Making the most of human competence. United state of America: Gower Publishing Limited.
