การสร้างภาพลักษณ์เกย์แบบใหม่ผ่านน้ำเสียงผู้เล่าในวรรณกรรมเรื่องฤดูหลงป่า

บทคัดย่อ

          บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการสร้างภาพลักษณ์ตัวละครเกย์โดยผ่านกลวิธีการใช้น้ำเสียงผู้เล่า(Narrative Voice) ในวรรณกรรมเรื่อง ฤดูหลงป่า ของนามปากกา the neoclassic ผลการศึกษาพบว่าน้ำเสียงที่พบมากที่สุดในนวนิยายเป็นน้ำเสียงสดใส ร่าเริง น้ำเสียงแห่งความสุข สมหวัง ในการประกอบสร้างตัวละครนายเอก และพบการใช้น้ำเสียงเข้ม สุขุม จริงจัง มุ่งมั่น ในการประกอบสร้างตัวละครพระเอก ทำให้เกิดเป็นภาพลักษณ์ของเกย์ 2 รูปแบบ คือ 1) การสร้างภาพลักษณ์ของเกย์รุ่นใหม่ (New Generation Gay) ที่มีรูปลักษณ์ดีมีฐานะทางสังคมที่ดี และนิสัยดี 2) การสร้างภาพลักษณ์เกย์รุ่นเก่า (Traditional Gay) ที่มีรูปลักษณ์ภายนอกหรือลักษณะทางกายภาพที่แสดงออกถึงความเป็นชายในอุดมคติ คือ มีรูปร่างสูงใหญ่ได้สัดส่วน กำยำล่ำสัน หน้าอกกว้าง แผ่นหลังหนา มีกล้ามเป็นมัด ไว้หนวดไว้เคราดูน่าเกรงขาม มีความเป็นผู้นำ เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว กล้าหาญ มีความน่าเชื่อถือ
          จากการวิเคราะห์กลวิธีการใช้น้ำเสียงในการประกอบสร้างตัวละครเกย์ จะเห็นได้ว่าเป็นการสร้าง ภาพลักษณ์ของเกย์แบบใหม่ โดยถูกสร้างให้เป็นภาพของตัวละครเกย์ที่มีความสุข สมหวัง เป็นที่ยอมรับของครอบครัวและคนรอบข้าง ดังนั้นจึงปรากฏการใช้น้ำเสียงแห่งความสุข สดใส มากที่สุดในนวนิยายเรื่องฤดูหลง