แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาตอนกลาง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
องค์การอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ ได้ประกาศว่าภายในปี 2030 ประชากรทั่วโลกอาจจะตกอยู่ภายใต้ภาวะความยากจนสัมบูรณ์ ดังนั้นในการประชุมรัฐมนตรีต่างประเทศอาเซียน จึงได้เสนอแผนยุทธศาสตร์ด้านการท่องเที่ยวอาเซียน ที่ให้ความสำคัญกับการท่องเที่ยวเชิงเกษตรเป็นอย่างมาก สอดคล้องกับแผนยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ. 2561 - 2580) และแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 – 2570) ที่มีเป้าหมายหลักสำคัญคือ การพลิกโฉมการท่องเที่ยวไทยเพื่ออนาคตที่ดีกว่า การวิจัยนี้จึงได้ตั้งวัตถุประสงค์ไว้เพื่อ (1) ศึกษาตัวบ่งชี้การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร (2) วิเคราะห์คุณลักษณะของการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร และ (3) นำเสนอแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร โดยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยแบบผสมผสาน ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลเชิงคุณภาพกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ซึ่งเป็นผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จำนวน 17 คน และเก็บรวบรวมข้อมูลเชิงสำรวจ กับบุคลากรผู้รับผิดชอบด้านการส่งเสริมคุณภาพชีวิตและการส่งเสริมการเกษตรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาตอนกลาง ประกอบด้วย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา นนทบุรี ปทุมธานี สิงห์บุรี และอ่างทอง จำนวน 388 คน พบผลการวิจัยดังนี้ ตัวบ่งชี้การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ประกอบด้วย การตลาด การแสวงหาแหล่งท่องเที่ยว การให้บริการ การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว และการบริหารจัดการ องค์ประกอบของการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร พบว่า บริบทเชิงพื้นที่ การมีส่วนร่วม และศักยภาพด้านการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของชุมชน มีผลต่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรขององค์ปกครองส่วนท้องถิ่น สำหรับแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ประกอบด้วย ขั้นเตรียมการ คือการจัดทำแผนปฏิบัติการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว การฝึกอบรมเกษตรกร การพัฒากิจกรรมหรือบริการการท่องเที่ยว การพัฒนาบุคลากรผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง และการจัดการแหล่งทุน สำหรับขั้นปฏิบัติการคือ การจัดทำบัญชีสถานที่ท่องเที่ยวเชิงเกษตร การสร้างนวัตกรรม การดูแลอำนวยความสะดวก รักษาความปลอดภัย การบูรณะทรัพยากรเชิงแข่งขัน การสร้างตลาด และการประชาสัมพันธ์
Article Details
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการเพื่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน.
โกศล จันทร์สมคอย. (2562). แนวทางการวางแผนเชิงกลยุทธ์ในแหล่งท่องเที่ยวท้องถิ่น. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์. 19 (2), 49-59.
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2566), แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 – 2570). หน้า 7-12.
ชลธิชา พันธ์สว่าง. (2563). การจัดการการตลาดเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในจังหวัดราชบุรี. วารสารสมาคมนักวิจัย. 25 (3), 129-146.
ชฎาพร จักรทอง และ กนกกานต์ แก้วนุช. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของกลุ่มผู้สูงวัยที่มีพฤฒพลังในประเทศไทย. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ. 18 (1), 62-85.
จีรนันท์ เขิมนันธ์. (2561). มุมมองของการพัฒนาภาคท่องเที่ยวเชิงเกษตรในประเทศไทย. วารสารเกษตรพระจอมเกล้า. 36 (2), 162-167.
ณิชากร เหรียญรัตน์ และคณะ. (2562). ความพร้อมในการให้บริการการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของศูนย์การเรียนรู้วิถีชีวิตชาวนา บ้านหอมชื่น อำเภอลาดหลุมแก้ว จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิทยาศาสตร์กีฬาและสุขภาพ. 20 (1), 126-141.
ปัญญาดา นาดี. (2561). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรสู่ความยั่งยืน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเซีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 8 (2), 119-122.
แผนพัฒนาภาค พ.ศ. 2566 – 2570. (2564). สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. รายงานเสนอต่อคณะกรรมการบูรณาการนโยบายพัฒนาภาค : หน้า 74-77.
พัชรินทร์ ธรรมสาร และคณะ. (2562). รูปแบบการพัฒนาการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 7 (5), 1391-1406.
วรวุฒิ ภักดีบุรุษ. (2563). ปัญหาและศักยภาพของการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรโดยชุมชนของบ้านดอนซาก ตำบลห้วยงู อำเภอหันคา จังหวัดชัยนาท. วารสารพัฒนศาสตร์. 3 (1), 40-65.
มุขสุดา พูลสวัสดิ์ และ ประไพพิศ สวัสดิ์รัมย์. (2563). ศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในพื้นที่เชื่อมโยงเป้าหมาย โดยมีศูนย์ศึกษาการพัฒนาเขาหินซ้อน อันเนื่องมาจากพระราชดำริ จังหวัดฉะเชิงเทรา เป็นจุดศูนย์กลาง. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์. 15 (3), 45-60.
สิงห์อำพล จันทร์วิเศษ และคณะ. (2564). ความต้องการในการพัฒนาท่องเที่ยวเชิงเกษตรของเกษตรกรในพื้นที่เกาะลัดอีแท่น อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. วารสารแก่นเกษตร. 49 (5), 1160-1170.
สุวัชรีภรณ์ จิตใจ และคณะ. (2564). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงเกษตรวิถีชุมชนหมู่บ้านสันทางหลวง อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย. วารสารแก่นเกษตร. 49 (1), 650-656.
เสาวรจนีย์ เสาเกลียว และคณะ. (2565). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เพื่อเพิ่มเสน่ห์วิถีชุมชน จังหวัดปทุมธานี. วารสารรัชต์ภาคย์. 16 (48).
Akpinar, N. I., Talay, C. C., and Gundus, S. (2005). Rural Women and Agro tourism in the Context of Sustainable Rural Development: A Case Study from Turkey. Environment Development and Sustainability. 6 (4), 473 – 486.
Fleischer, A. and Tchetchik, A. (2006). Does Rural Tourism Benefit from Agriculture?, online. Retrieved April 7, 2021, from http://www.sciencedirect.com.
Hron, J. and K. Srnec. (2004). Agro tourism in the context with the Rural Envelopment. Czech University of lift Sciences Praque. online. Retrieved April 11, 2021, from http://www.czu.cz.