Guideline for learning management in Social Studies enhance of Social Skills of senior high school students

Main Article Content

Pawinyaphat Woraphan
Chairat Tosila
Anchalee Suknaisith

Abstract

          The research objectives were study factor of social skills of senior high school student and study guideline for learning management in Social Studies enhance of Social Skills. The research was divided into two phases. Namely Phase 1: quantitative research by survey research. The samples for this research were 800 senior high school student by used Multi- Stage Random Sampling. Phase 2: qualitative research by using the result of quantitative research to interview by 6 expert by used Purposive Random Sampling. The instruments used in this study were a survey of social skills of senior high school student and an interview to studied guideline for learning management in Social Studies enhance of Social Skills of senior high school student.
          The result of this study revealed that 1) The overview social skills of senior high school student is good level and when considering the components of social skills of senior high school student is good level by the most important factor is factor 5: Determined attempt to deal with a problem and the last factor is factor 1: Conflict management. 2) Guideline for learning management in Social Studies were 1. Learning activities were using cooperative learning such as Group Process, Case study, Simulation Situation, Games, Problem-based Learning and Field trip Study 2. The classroom is suitable for Group Process learning, focus on student practices and Child-centered learning 3. The Learning Media is suitable for use and can be tangible. Teacher must use the appropriate to take into the differences of the learner. 4. The evaluation and measurement for enhance of Social Skills must focus on behaviors of students including expression, by using Authentic Assessment.

Article Details

How to Cite
Woraphan, P., Tosila , C. ., & Suknaisith , A. . (2021). Guideline for learning management in Social Studies enhance of Social Skills of senior high school students. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(2), 283–297. retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JRKSA/article/view/252533
Section
Research Article

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

กุลยา ก่อสุวรรณ. (2553). ภาวะบกพร่องทางสติปัญญา = Intellectual disabilities. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ทิพย์วัลย์ สุรินยา. (2558). อิทธิพลของความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง การควบคุมความโกรธ พฤติกรรมการจัดการกับปัญหาและทัศนคติต่อการใช้ความรุนแรงต่อพฤติกรรมก้าวร้าวของเด็กวัยร่นชายไทย. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 21 (2), 193-244.

ทิศนา แขมมณี. (2545). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นฤมล อุดมคุณ. (2552). การวิเคราะห์อภิมานงานวิจัยด้านนวัตกรรมการจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาสังคมศึกษาของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

น้ำผึ้ง เลาหบุตร และ ศิริวรรณ วณิชวัฒนวรชัย. (2560). การพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์และทักษะทางสังคมโดยจัดประสบการณ์เรียนรู้แบบโครงการสําหรับเด็กปฐมวัย. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร. 16 (1), 153-161.

ปวินญาพัฒน์ วรพันธ์ ชัยรัตน์ โตศิลา และอัญชลี สุขในสิทธิ์. (2561). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของทักษะทางสังคมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 22 (1). 90-101.

ผการัตน์ ใยทอง. (2559). การศึกษาแนวทางการจัดการเรียนรู้ภาษาไทยเพื่อเสริมสร้างจิตห้าลักษณะของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร.

พระปลัดราชันย์ ขวัญเมือง, ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และไสว ฟักขาว. (2564). พัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดทางพระพุทธศาสนาเพื่อส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหา สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 9 (4), 1627-1640.

ยุพิน ตุ้มโหมด. (2546). การศึกษาเปรียบเทียบผลการเสริมสร้างความรู้และทักษะทางสังคม ระหว่างการใช้กระบวนการกลุ่มสัมพันธ์กับการใช้สื่อสิ่งพิมพ์แก่นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนภัทรญาณวิทยา จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ยุสนีย์ โสมทัศน์. (2559). ความสามารถในการคิดรวบยอดและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง ความหลากหลายทางชีวภาพในภูมิประเทศแบบคาสตร์ด้วยวิธีการสอนแบบปฏิบัติการภาคสนาม. การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ครั้งที่ 53.

เรณู เบ้าวรรณ. (2558). วิจัยปฏิบัติการ : การพัฒนาทักษะทางสังคมและจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ห้องเรียนอัจฉริยะด้วยการเรียนแบบร่วมมือ. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วรรณี เบญจวัฒนาผล. (2558). ความขัดแย้งของนักเรียนนักศึกษาระดับอาชีวศึกษา ในพื้นที่จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี. 7 (2), 38–45.

วลัย อิศรางกูร ณ อยุธยา. (2555). ครูสังคมศึกษากับการพัฒนาทักษะแก่นักเรียน. กรุงเทพมหานคร: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

วันเพ็ญ พินทอง. (2557). การใช้กิจกรรมที่เน้นกลวิธีอภิปัญญาและกลวิธีทางสังคมเพื่อส่งเสริมในความสามารถในการอ่านภาษาอังกฤษและทักษะทางสังคมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

ศศินันท์ ศิริธาดากุลพัฒน์. (2551). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนเพื่อเสริมสร้างทักษะทางสังคมและความฉลาดทางอารมณ์ สำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่ 2 ที่มีความสามารถพิเศษ. วารสารศึกษาศาสตร์. 19 (2), 15-32.

สำเนียง จุลเสริม. (2552). การใช้การทดลองแบบอนุกรมเวลาเพื่อศึกษาผลของการใช้เทคนิคการแข่งขันระหว่างกลุ่มด้วยเกมในการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์และทักษะทางสังคมของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์คุรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สิรจิตต์ เดชอมรชัย. (2562). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ภาษาฝรั่งเศสเชิงรุกโดยใช้กระบวนการกลุ่ม. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 19 (2), 83-101.

สุดาพร ปัญญาพฤกษ์ และ เสริมศรี ไชยศร. (2558). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดคอนสตรักติวิสต์เชิงสังคม เพื่อเสริมสร้างทักษะทางสังคมที่จำเป็นสำหรับวิชาชีพครูยุคใหม่. วารสารการวิจัยกาสะลองคำ. 9 (2), 15–26.

สุวัฒนา เอี่ยมอรพรรณ. (2549). การศึกษามโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย

อ้อมฤดี วีระกะลัส และ ธีรพัฒน์ วงศ์คุ้มสิน. (2555). ต้นทุนชีวิต ทักษะทางสังคม การมองโลกในแง่ดี และความเข้มแข็งในการมองโลกของเยาวชนชายที่ถูกคุมประพฤติของสำนักงานคุมประพฤติในสังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 38 (2), 179-195.

เอกสิทธิ์ ชนินทรภูมิ. (2559). การศึกษาแนวทางการจัดการเรียนรู้ตามแนวการสร้างความรู้ใหม่โดยใช้เกมการศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. 14 (1), 54-59.

เอมอร จังศิริพรปกรณ์. (2546). การประเมินผลการเรียนรู้. ใน สุวิมล ว่องวาณิช (บรรณาธิการ). การประเมินผลการเรียนรู้แนวใหม่. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Gardner, H. (2006). Multiple Intelligences New Horizons. New York: Basic Books.

Jim Ollhoff and Laurie Ollhoff. (2004). Getting Along: Teaching Social Skills to Children and Youth. London: Sparrow Media Group.

Oldfather, P., Wesr, J., White, J., & Wilmarth, J. (1999). Learning through Children’s Eyes: Social Constructivism and the Desire to Learn. Washington: American Psychological Association.

Vygotsky, Lev Semyonovich. (1978). Mind in Society: The Development of Higher Psychological Processes. Cambridge, M.A.: Harvard University Press. Online. Retrieved October 14, 2018, from: http://generative.edb.utexas.edu/classes/kn l2008sum2/eweekly/Vygotsky 1978.pdf.

WHO. (1999). The world health report 1999 - making a difference. France: Sadong.