เศรษฐกิจแนวใหม่ภายใต้การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงพุทธในสถานการณ์โควิด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เป็นกระบวนการบริหารจัดการงานและการจัดการคน เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามแนวพุทธศาสนาเพื่อเป็นแนวทางในการดำเนินเศรษฐกิจภายใต้ในสถานการณ์โควิด โดยประยุกต์หลักพุทธธรรม พระพุทธศาสนามุ่งเน้นการพัฒนาที่ยั่งยืน โดยมีปรัชญาที่ว่า มนุษย์เป็นผู้มีจิตใจสูง และเป็นสัตว์ประเสริฐที่สามารถฝึกฝนพัฒนาให้ดีได้ กระบวนการในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ เริ่มต้นที่ตัวบุคคล เพื่อพัฒนาให้เป็นผู้ที่มีความรู้ทักษะ ทัศนคติที่ดี และมีประสิทธิภาพ ในการปฏิบัติหน้าที่ตามความรับผิดชอบ พร้อมทั้งมีความมุ่งมั่นและทุ่มเทพัฒนาตนเอง พัฒนาองค์การ พัฒนาสังคม และประเทศชาติ ให้ทันต่อความเปลี่ยนแปลงของสังคมโลก เศรษฐกิจแนวใหม่หรือยุคที่เศรษฐกิจมีการขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรม 4ประเภท ได้แก่ ด้านการผลิต เปลี่ยนจากการผลักดันสินค้าโภคภัณฑ์ไปสู่สินค้าเชิงนวัตกรรม ด้านการบริการ เปลี่ยนจากการเน้นภาคการผลิตสินค้าไปสู่การเน้นภาคบริการ ด้านกระบวนการ เปลี่ยนจากการขับเคลื่อนประเทศด้วยภาคอุตสาหกรรมไปสู่การขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยีและความคิดสร้างสรรค์และด้านการจัดการ มีการจัดการด้านการตลาด การเงิน องค์การเข้าไว้ด้วยกัน พัฒนาองค์ความรู้ใหม่ๆ สามารถนำมาประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์อย่างคุ้มค่า และอีกประการหนึ่ง การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์นั้น จะต้องมีการพัฒนาบุคคล พัฒนาวิชาชีพ และพัฒนาองค์การไปพร้อมกันด้วย เพื่อให้เกิดความมั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืนในที่สุด
Article Details
References
กษมา วรวรรณ ณ อยุธยา. (2542). แนวคิดและทฤษฎีการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมที่เน้นความมีวินัยและประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.
กัญญา แซ่โง้ว. (2546). การศึกษาแนวคิดทฤษฎีและกานใช้ทฤษฎีธรีซาวด์พัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของร้อยเอก ศาสตราจารย์ ดร.จิตรจำนง สุภาพ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการศึกษาเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
โกศล เพ็ชรวงศ์. (2543). พระพุทธศาสนากับการพัฒนาคน: ศึกษาเฉพาะกรณีผู้เข้ารับการฝึกอบรมหลักสูตรเตรียมผู้บริหารการศึกษาของสถาบันพัฒนาผู้บริหารการศึกษาวัดไร่ขิง. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหิดล.
บรรยงค์ โตจินดา. (2546). การบริหารงานบุคคล. กรุงเทพมหาคร: รวมสาส์น.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2540). ถึงเวลาพัฒนาคนกันใหม่. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543). ทศวรรษธรรมทัศน์พระปิฎกหมวดศึกษาศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2550). การพัฒนาที่ยั่งยืน. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก.
พิทยา ศรีโกตะเพ็ชร. (2545). พระพุทธศาสนากับการพัฒนามนุษย์: กรณีศึกษาเฉพาะกรณีการพัฒนาคนตาบอดในสงคมไทยปัจจุบัน. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศาสนาเปรียบเทียบ. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหิดล.
สงวน สุทธิเลิศอรุณ. (2543). พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน. กรุงเทพมหานคร: อักษราพิพัฒน์.
Nigeo, F.A.. (1959). Public Personal Administration. New York : Henry Holt and Company.