การรังสรรค์ศักยภาพของปัจเจกเพื่อเข้าถึงพุทธเกษตรตามแนวมหาปณิธาน ของพระอมิตาภพุทธเจ้า

Main Article Content

กรกนก ศรีสุวรรณ

บทคัดย่อ

บทความเรื่อง “การรังสรรค์ศักยภาพของปัจเจกเพื่อเข้าถึงพุทธเกษตรตามแนวมหาปณิธานของพระอมิตาภพุทธเจ้า” มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับ การรังสรรค์ศักยภาพของปัจเจกบุคคล เพื่อเข้าถึงพุทธเกษตรตามแนวมหาปณิธานของพระอมิตาภพุทธเจ้าในพุทธศาสนาแบบมหายาน ผลการศึกษาสรุปได้ว่า “พระพุทธศาสนามหายานมีแนวคิดว่า พระโพธิสัตว์ทั้งหลายมารถอาศัยสัมโภคกายของพระพุทธเจ้า เพื่อสดับพระสัทธรรม แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจักเสด็จดับขันธปรินิพพานนานแล้ว ยังสดับตรับฟังการสาธยายมนต์ของเวไนยชนอยู่เรื่อยไป นามแห่งสุขาวดีโลกธาตุมักปรากฏอยู่ในพระสูตรของมหายานอย่างสม่ำเสมอ และมักถูกใช้แสดงถึงอุดมคติสถานที่บุคคลควรจักสามารถได้เข้าถึง ประหนึ่งอุดมคติของชาวพุทธเถรวาทที่ปรารถนาความสำเร็จในสวรรค์ชั้นต่างๆ เป็นสุคติภูมิในภพหน้า หากแต่พุทธศาสนานิกชนฝ่ายมหายานถือเอาสุขาวดีพุทธเกษตรนี้ เป็นจุดหมายสำคัญ มีความมุ่งหมายว่า การได้ไปถืออุบัติในพุทธเกษตรแดนนี้ จักเป็นโอกาสอันดีต่อการบ่มเพาะโพธิญาณให้แก่งกล้า จัดเป็นปัจจัยสำคัญต่อการบรรลุพระนิพพานในกาลต่อไป สุขาวตีวยูหสูตร แสดงโลกธาตุในทิศทั้ง 6 คือ ทิศตะวันออก ทิศใต้ ทิศตะวันตก ทิศเหนือ ทิศเบื้องล่างและทิศเบื้องบนว่า มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจำนวนประมาณดังเมล็ดทรายแห่งแม่น้ำคงคามหานที ตรีสหัลสโลกธาตุวิมลเกียรตินิทเทสสูตร แสดงพุทธเกษตรของพระอักโษภยพุทธเจ้า ส่วนสัทธรรมปุณฑริกสูตร แสดงถึงพระประภูติตถาคต คราใดที่มีการแสดงสัทธรรมปุณฑริกสูตร ย่อมจักเกิดพระรัตนสถูปขึ้น พระตถาคตพระองค์นั้นย่อมประทับอยู่ในสถูปดังกล่าว

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ศรีสุวรรณ ก. (2021). การรังสรรค์ศักยภาพของปัจเจกเพื่อเข้าถึงพุทธเกษตรตามแนวมหาปณิธาน ของพระอมิตาภพุทธเจ้า. วารสาร มจร พุทธโสธรปริทรรศน์, 1(1), 31–44. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JMBR_sothorn/article/view/250024
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

Phoprasitsastara, A. (2008). Mahayana Buddhism. 1st edition. Bangkok: Chulalongkorn University Press.

Xiaocholit, C. (1962). Chinese -Thai Dictionary. Bangkok: Nan Mee Company Limited.

Foundation for the Promotion of Buddhism for Society. (2007). Prayer book Fo Guang SanTemple. Bangkok: Silsiam Packaging and Printing Co., Ltd.

Chen Yixiao, H. (2007). Amitabha and his Paradise. Taiwan: Hongshun Color Printing and Plate Making Co., Ltd.

Dayal,H. (1970). The Bodhisattva Doctrine in Buddhist Sanskrit Literature. Delhi: Motilal Banarsidass.

Lin Guangming-Lin Yixin. (2005). Sanskrit-Chinese Dictionary. Taiwan: Jiafeng Publishing House.

Mahavaipulya mahasamghata sutra. [2020: Online]: http://www.hudong.com/wiki/. [Retrieved 15 January, 2021].

Xiaikeak, P. (2009). Amita Buddhasut And Samanthaphat Chariya Panithanavakha. Bangkok: Shamsayam.

Paul William and Somwang Kaewsupong. (2003). Mahayana Buddhism the basic teachings. Chiang Mai: Mag publisher.

Paul Williams and Anthony Tribe. (2000). Buddhist Thought. London: Rutledge.

Academy, R. (2003). Dictionary of the Royal Institute B.E. 2542. Bangkok: Nanmee Books Publications.

Mahanarongchai, S. (2007). Mahayana Human Language - Dharma Language. Bangkok: Amarin Publishing House.

Mahanarongchai, S. (2007). Mahayana Buddhism (Revised version). 2nd edition. Bangkok: Siam Publishing House.

Bhodhinantha, S. (2000). History of Buddhism. 4th edition. Nakhonpathom: Publisher of Mahamakut.

Sethanang, S. (2004). Do the morning routine - Do the morning routine. Bangkok: M.S. 91 printing.

Jongsanguan, S. (2006). Chanting to do the morning-evening. (Chinese monks, Translate). Bangkok: Thammasat University Press.

Puntharikwat, T. (1983). The Mahayana way. Bangkok: Lynchee Printing Co., Ltd.

Koompai, T. (2012). The Study of the Interpretation of “Sukhavati Buddhaksetra” in Mahayana. A Thesis Degree Master of Arts (Buddhist Studies). Graduate School: Mahachulalongkornrajavidyalaya University.

Inthasara, w. (1998). Mahayana Buddhism. Bangkok: Ramkhamhaeng University Press.

Yengean Bhikkhu and other. (1996). Glossary Department of Buddhism Thai-Bali-Chinese. 2nd edition. Bangkok: Wat Pho Man Kunaram Library.