Integration Approaches in Teaching Social Studies: Towards Deep and Sustainable Learning
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The academic article, “Integration Approaches in Teaching Social Studies: Towards Deep and Sustainable Learning”, aims to present the concept of integration in teaching social studies to promote learners’ deep understanding of the content and to be able to apply it effectively in real life. Integration can be done in various forms, as follows: (1) Cross-subject integration is the connection of social studies content with other subjects, such as history and art, or economics and mathematics, so that learners can see the connections between knowledge. (2) Multidisciplinary integration is the study of the same issue from multiple perspectives, such as studying the global warming phenomenon through the perspectives of geography, economics, and religion, so that learners have a comprehensive and comprehensive understanding. (3) Problem-Based Learning is the integration of students to solve social problems related to daily life, such as economic inequality or environmental problems, to develop analytical thinking and problem-solving skills. (4) Integrating the Sufficiency Economy Philosophy and Buddhist principles is the promotion of morality and ethics in the lives of learners so that learners grow up to be good citizens of society. (5) Using experiential learning activities is the organization of activities such as field studies, group discussions, and research projects. To train learners to have analytical thinking skills and see the relationships of society as a whole. Therefore, integration in teaching social studies is an important approach to develop learners to be critical citizens, aware of society, and able to participate in sustainable community development, which is consistent with the educational approach that focuses on lifelong learning.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร มจร พุทธโสธรปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์พุทธโสธร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของวิทยาลัยสงฆ์พุทธโสธร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสีย แต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร และเพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้เขียนทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์ บทความให้แก่วารสาร พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้เขียนทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร พุทธโสธรปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น
References
กัญญาพร สุทธิพันธ์ และคณะ. (2568). หลักสัปปุริสธรรม 7: การส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมในการสอน
สังคมศึกษาสำหรับในยุคปัจจุบัน. วารสารเสียงธรรมจากมหายาน, 11(1), 268-276.
กิตติศักดิ์ ลักษณา และคณะ. (2564). การพัฒนาหลักการสรุป: แนวคิดและแนวปฏิบัติเพื่อการเรียนรู้
อย่างลึกซึ้งในวิชาสังคมศึกษา. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(10), 16-17.
ณทิพรดา ไชยศิลป์. (2563). การสอนสังคมศึกษาแบบบูรณาการ. วารสารสังคมศึกษาศาสนาและวัฒนธรรม, 1(1), 14-20.
ณัฐกานต์ วงศ์ใหญ่. (2562). การจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดเชิงปฏิบัติการเพื่อพัฒนาความเข้าใจมโนทัศน์และทักษะการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 20(2), 159-172.
ดวงใจ เปลี่ยนบำรุง และปาริฉัตร อุทัยพันธ์. (2563). ผลของการจัดการเรียนการสอนโดยใช้การเรียนรู้แบบการสะท้อนคิด เพื่อส่งเสริมความสามารถด้านการคิดวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี ยะลา. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 13(1), 84.
ทวุธ วงค์วงค์. (2565). การจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐานและการจัดการเรียนรู้แบบ KWDL Plus บูรณาการการคิดเชิงอภิปัญญา: มิติใหม่ของการเรียนรู้แก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์. วารสารนิสิตวัง, 24(1), 42-54.
บุญชม ศรีสะอาด. (2537). หลักและวิธีการสอน. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พระครูวินัยธรวรรธนา ญาณวโร และปาณจิตร สุกุมาลย์. (2565). การบูรณาการหลักพุทธวิธีการสอน
ในการสอนสังคมศึกษา. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(1), 977-990.
พระมหาประยุทธ์ ปยุตฺโต (ยาวิชัย) และคณะ. (2564). การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการในชั้นเรียน. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(12), 329-341.
พระมหาสุวัฒน์ กิตฺติเมธี และ สมควร นามสีฐาน. (2565). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อพัฒนาผู้เรียน
ด้านคุณธรรมจริยธรรม. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(3), 546-555.
พระเอกรัตน์ มหามงฺคโล (มาพะดุง) และคณะ. (2560). การจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการวิชาสังคมศึกษา. วารสารมหาจุฬาคชสาร, 8(2), 85-92.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2557). เพื่อความเป็นผู้นำของการครุศึกษาไทย, กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
วารินท์พร ฟันเฟื่องฟู. (2562). การจัดการเรียนรู้ Active Learning ให้สำเร็จ. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 9 (1), 135-145.
วิภาพรรณ พินลา และ วิภาดา พินลา. (2565). การเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐานที่เชื่อมโยงการบูรณาการข้ามศาสตร์ในห้องเรียนของครูสังคมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยทักษิณ, 22(2), 1-13.
สมเกียรติ สีหาจันทา. (2568). ผลการจัดการเรียนรู้รายวิชาสังคมศึกษา เรื่อง การพึ่งพาสิ่งแวดล้อมในชุมชน โดยใช้รูปแบบบูรณาการใช้โครงงานเป็นฐาน. วารสารครุศาสตร์และการพัฒนามนุษย์มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 4(2), 51-59.
Flavell, J. H. (1979). Metacognition and cognitive monitoring: A new area of cognitive-developmental inquiry. American1 Psychologist, 34(10), 906–911.
Knowles, M. (1975). Self-Directed Learning: A Guide for Learners and Teachers. Chicago, IL: Follett Publishing Company.
