The Effect of Performance on Creative Dramatic Activities of Winifred Ward and Brian Way Towards Nonassertive Behavior of Mathayomsuksa 6 Students at Wat Song-Tam School in Phrapradaeng District, Samutrakarn Provice ผลของการฝึกกิจกรรมละครสร้างสรรค์ตามแนวคิด

Abstract

This research aims to compare the nonassertive behaviors of students occurred before and after receiving the practices of creative drama activities, to compare the nonassertive behaviors of the students before and after receiving the supply of information, and to compare the nonassertive behaviors of between the students who received the practices of creative drama activities and those who received the supply of information. The samples were 20 nonassertive  Mathayom Suksa VI students from Wat Song-tam School, Phrapradaeng District, Samut Prakan Province, in the academic year 2009. The samples underwent a program on the practices of creative drama activities and a program on the supply of information. The statistics used in the data analysis were median and standard deviation. The research results reveal that 1) the students’ nonassertive behaviors decreased after receiving the practices of creative drama activities at the statistical significance level of .01. 2) Having supplied with information, the nonassertive behaviors statistically significantly decreased at the .01 level; and 3) the students who were taught the creative drama activities showed more decrease in assertive behaviors than those who were supplied with information at the .01 level of significance.

Keywords: effect of activity practices, creative drama, nonassertive behaviors

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเปรียบเทียบการไม่กล้าแสดงออกของนักเรียนก่อนและหลังการได้รับการใช้กิจกรรมละครสร้างสรรค์ เปรียบเทียบการไม่กล้าแสดงออกของนักเรียนก่อนและหลังการได้รับการให้ข้อสนเทศ และเปรียบเทียบการไม่กล้าแสดงออกของนักเรียนที่ได้รับการใช้กิจกรรมละครสร้างสรรค์กับนักเรียนที่ได้รับการให้ข้อสนเทศ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดทรงธรรม อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ ปีการศึกษา 2552 ที่มีพฤติกรรมการไม่กล้าแสดงออก จำนวน 20 คน ใช้แบบประเมินการไม่กล้าแสดงออก แบบบันทึกการไม่กล้าแสดงออก โปรแกรมการฝึกกิจกรรมละครสร้างสรรค์ และโปรแกรมการให้ข้อสนเทศ และใช้สถิติวิเคราะห์หาค่ามัธยฐาน และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) หลังจากได้รับการฝึกกิจกรรมละครสร้างสรรค์ นักเรียนมีพฤติกรรมการไม่กล้าแสดงออกลดลง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2) หลังจากได้รับการให้ข้อสนเทศ นักเรียนมีพฤติกรรมการไม่กล้าแสดงออกลดลง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 3) นักเรียนที่ได้รับการฝึกกิจกรรมละครสร้างสรรค์มีพฤติกรรมการไม่กล้าแสดงออกลดลงมากกว่า นักเรียนที่ได้รับการให้ข้อสนเทศ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01

คำสำคัญ: ผลของการฝึกกิจกรรม  ละครสร้างสรรค์  พฤติกรรมการไม่กล้าแสดงออก