การพัฒนาและออกแบบชุดแฟชั่นผ้าทอของกลุ่มชาติพันธุ์ไทลื้อ อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย
คำสำคัญ:
การพัฒนาและออกแบบ, ความพึงพอใจ, ชุดแฟชั่นผ้าทอไทลื้อบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการประเมินการพัฒนาและออกแบบชุดแฟชั่นผ้าทอไทลื้อ และศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อชุดแฟชั่นผ้าทอไทลื้อ โดยศึกษากลุ่มตัวอย่าง ผู้บริโภคที่สนใจผลิตภัณฑ์ผ้าทอในจังหวัดเชียงราย เก็บข้อมูลความพึงพอใจโดยใช้แบบสอบถามออนไลน์ จำนวน 400 คนและเก็บข้อมูลผลการประเมินนำมา วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นกลุ่ม LGBTQ+ มีอายุระหว่าง 21 – 30 ปี ส่วนใหญ่เป็นนักเรียน/นักศึกษา ศึกษาอยู่ในระดับอนุปริญญาหรือเทียบเท่า การประเมินผลการพัฒนาและออกแบบชุดแฟชั่นผ้าทอไทลื้อในภาพรวมอยู่ในระดับ มากที่สุด (=4.63) เมื่อพิจารณาแต่ละด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ได้แก่ ด้านความงามทางศิลปะ (=4.62) รองลงมา ได้แก่ ด้านแบบอย่างและวัฒนธรรม (=4.61) และด้านคุณสมบัติทางวัสดุและเศรษฐกิจ (=4.60) ความพึงพอใจที่มีต่อชุดแฟชั่นผ้าทอไทลื้อ ในภาพรวมอยู่ในระดับ มากที่สุด (=4.61) เมื่อพิจารณาแต่ละด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ได้แก่ ด้านผลิตภัณฑ์ (=4.65) รองลงมา ได้แก่ ด้านช่องทางการจำหน่าย ด้านการส่งเสริมทางการตลาด (=4.61) และด้านราคา (=4.56)
References
เกียรติพงษ์ อุดมธนะธีระ. (2565). กลยุทธ์การตลาด 4Ps และส่วนผสมทางการตลาด. สืบค้นเมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 2565. จาก https://shorturl.asia/Ev5yK
ไพอีซิล เจ๊ะอาแซ. (2562). การประเมินความพึงพอใจของประชาชนที่มีต่อการตั้งด่านตรวจจุดสกัด จุดตรวจของเจ้าหน้าที่รัฐในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้: กรณีศึกษาอำเภอบาเจาะ จังหวัดนราธิวาส. รัฐประศาสนศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ชมภูนุช ขวัญเมือง. (2560). ความพึงพอใจของผู้บริโภคที่มีต่อการซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นออนไลน์. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
ฐปนัท แก้วปาน และคณะ. (2563). หลักการและแนวคิดในการออกแบบผลิตภัณฑ์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 22(2), 161-182.
ทัศนีย์ บัวระภา. (2560). การออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์เชิงสร้างสรรค์จากผ้าไหมมัดหมี่ จังหวัดมหาสารคาม. สถาบันวิจัยศิลปะและวัฒนธรรมอีสาน. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
รัตนา โพธิวรรณ์. (2562). การใช้ปัจจัยส่วนประสมการตลาดในการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นของผู้บริโภคในเขตจตุจักร กรุงเทพมหานคร. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเกริก.
ศริญญา อารยะจารุ. (2556). การศึกษาและพัฒนาผลิตภัณฑ์หัตถกรรมประเภทของใช้จากผ้าฝ้ายย้อมสีธรรมชาติ โดยใช้แนวคิดในการออกแบบอย่างยั่งยืน กลุ่มทอผ้าลายโบราณบ้านทัพคล้าย จังหวัดอุทัยธานี. ศิลปมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร
สำนักบริหารการทะเบียน. (2565). สถิติจำนวนประชากร. สืบค้นเมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 2565. จาก https://shorturl.asia/a6jQd
สุรีย์วัล เสมอใจ. (2557). การถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นเรื่อง "เมี่ยง" ผ่านการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ บ้านแม่กำปอง อำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่. รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper Collins Publishers.
Mungpattanasunthon Sukamon. (2019). Transforming traditional trade of the hand-woven textile community todigital trade: The case study of Tai Lue group at Toong Mork Village, Chiang Kham, Phayao, Thailand. Journal of Advanced Research in Social Sciences and Humanities, (4)2, 73-79.
Shelly, D. F. (1995). Tackling family member compensation. American Printer, 215, p. 2
Yamane, T. (1970). Statistics; An Introductory Analysis. (2nd ed.). New York: Harper and Row.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัญชีปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย ไม่อนุญาตให้นำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย เป็นลายลักษณ์อักษร