รูปแบบส่งเสริมการส่งออกเห็ดหลินจือที่ปลูกบนพื้นที่สูงไปสู่ตลาดการค้า ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน

Main Article Content

ชัยฤกษ์ สอนเจริญ
สุชนนี เมธิโยธิน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาหารูปแบบวิธีการในการส่งออกและส่งเสริมการปลูกเห็ดหลินจือที่ปลูกในพื้นที่สูงไปสู่ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน โดยใช้การวิจัยเชิงประสานวิธี ประกอบด้วยการวิจัยเชิงคุณภาพใช้      การสัมภาษณ์เชิงลึก นักธุรกิจส่งออกพืชผักและทูตพาณิชย์กับประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน กรมการค้าระหว่างประเทศ กรมส่งเสริมการส่งออก จำนวน 8 คน การวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามระดับความคิดเห็นจากกลุ่มผู้รับซื้อเห็ดหลินจือในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ใน 4 มณฑล ได้แก่ เฉิงตู ซีอาน นครกวางโจว มณฑลยูนนาน พบว่า เห็ดหลินจือแปรรูปแบบดอกอบแห้งเป็นที่ต้องการมากที่สุด เส้นทางบก R3B เหมาะสำหรับส่งออกเห็ดหลินจือจากโครงการฯ เพราะมีระยะทางสั้นและค่าใช้จ่ายไม่สูงมาก การทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร โดยใช้สถิติ Multiple linear regression ที่มีนัยสำคัญในเส้นทาง R3B นี้ คือ การเลือกเส้นทางในการรับ         การควบคุมการผลิตของเกษตรกร การควบคุมกระบวนการการผลิตของเกษตรกร กระบวนการและขั้นตอน      การจัดเก็บ เส้นทางที่มีความเหมาะสมมากที่สุดในการขนส่ง กฎระเบียบหรือกฎหมายที่นักธุรกิจไทยส่งออกพืชผักต้องรับทราบ ปัญหาและอุปสรรค เกี่ยวกับ กฎระเบียบหรือกฎหมาย ความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นกับการส่งออกเห็ดหลินจือของไทย และทดสอบการส่งออกเพื่อปรับปรุงการปฏิบัติงานอย่างต่อเนื่องโดยใช้ นำผลที่ได้ไปทำคู่มือแนะนำเกษตรกรในการปลูกและส่งหลินจือไปสู่ตลาดการค้าประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน โดยการเพาะปลูกควรเป็นแบบเกษตรอินทรีย์ เพคเกจต้องเป็นเอกลักษณ์ ผู้ส่งออกต้องศึกษาขั้นตอนการส่งออกสินค้าของประเทศไทยและการนำเข้าสินค้าของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน รวมถึงค่าใช้จ่ายในการขนส่งเพื่อหาจุดคุ้มทุนใน การขนส่งสินค้าเห็ดหลินจือแปรรูป

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สอนเจริญ ช., & เมธิโยธิน ส. (2020). รูปแบบส่งเสริมการส่งออกเห็ดหลินจือที่ปลูกบนพื้นที่สูงไปสู่ตลาดการค้า ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 15(2), 60–75. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/GSC/article/view/240403
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กมล เลิศรัตน์, ศิริรักษ์ ขาวไชยมหา, อานุภาพ สังข์ศรีอินทร์. (2551). การจัดการโซ่อุปทานของอุตสาหกรรม
ผักสด ในจังหวัดนครปฐม (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
กำจัด เล่ห์มงคล, รุ่งอรุณ สาสนทาญาติ, นราวุธ ทองมะโรงสี, สุจิตตา หงษ์ทอง. (2559). การพัฒนาห่วงโซ่อุปทาน
และโลจิสติกส์ของกล้วยไข่ไทยรองรับการค้าเสรีของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน กรณีศึกษา: การส่งออก
ไปยังสาธารณรัฐประชาชนจีนตอนใต้. เชียงราย: มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง.
กรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก กระทรวงสาธารณสุข., (2560). เห็ดหลินจือคุณสมบัติรักษา
โรคได้จริงหรือ. วารสารกรมการแพทย์, 42(2), 21-23.
แข่งขันในตลาดโลก. นนทบุรี: ซี.วาย.ซิซเทิม.
ไชยยศ ไชยมั่นคง และ มยุขพันธุ์ ไชยมั่นคง. (2557). การจัดการซัพพลายเชนและช่องทางการตลาด. นนทบุรี:
วิชั่น พรีเพรส.

ทวีศักดิ์ บัวติ๊บ. (2558). การจัดการโซ่อุปทานยางพาราในอำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย.งานนิพนธ์
บริหารธุรกิจบัณฑิต, สาขาวิชาการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน,สำนักวิชาการจัดการ, มหาวิทยาลัย
แม่ฟ้าหลวง.
มูลนิธิชัยพัฒนา. (2561). เกี่ยวกับมูลนิธิ. วันที่ค้นข้อมูล 25 มีนาคม 2562. เข้าถึงข้อมูลได้จาก
https://www.chaipat.or.th/about-the-chai-pattana-foundation/about-us.html
ศูนย์ข้อมูลเพื่อธุรกิจไทยในจีน. (2561). มณฑลเสฉวน.วันที่ค้นข้อมูล 25 มีนาคม 2562. เข้าถึงข้อมูลได้
http://www.thaibizchina.com/thaibizchina/th/about-china/country/ sichuan/transport.php
ศูนย์วิจัยเศรษฐศาสตร์ประยุกต์ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. (2555). โครงการศึกษาการขยาย
ตลาดผลไม้สดไทยไปยังสาธารณรัฐประชาชนจีน ภายใต้การเปิดเขตการค้าเสรีไทย-จีน (รายงานวิจัย).
กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2553) โครงการศึกษาแนวทางการจัดการห่วงโซ่อุปทานและโลจิสติกส์
ของสินค้าเกษตรภายใต้โครงการการศึกษาวิจัยตลอดจนติดตามประเมินผลเพื่อเสนอแนวทางนโยบายการ
ปรับโครงสร้างภาคการผลิต การค้า และการลงทุน (รายงานวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการ
พัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
Thipsri, N., &Ussahawanitchakit, P. (2008). Effects of Technological Capability on New Product
Development and Export Performance: An Empirical Research of Exporting Cosmetics
Business in Thailand. International Journal of Strategic Management, 8(2), 1-14.