โรงแรมต้นแบบการเรียนรู้หลักการทรงงานฯ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการศึกษารูปแบบโรงแรมต้นการเรียนรู้หลักการทรงงานฯ การวิจัยเชิงคุณภาพใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้บริหารโรงแรมที่ได้รับรางวัลจาก กปร. จำนวน 4 โรงแรม การวิจัยเชิงปริมาณใช้เทคนิค Delphi กับผู้เชี่ยวชาญ / ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 18 คน ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีอายุมากกว่า 50 ปี เพศชาย มีระดับการศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรี และ ปริญญาโท ประสบการณ์ด้านหลักการทรงงานฯ มากกว่า 10 ปี และต้นแบบโรงแรมแห่งการเรียนรู้หลักการทรงงานฯ ควรมีลักษณะดังนี้ มีการศึกษานำข้อมูลไปใช้อย่างเป็นระบบ สร้างจิตสำนึกความภาคภูมิใจแก่พนักงาน สร้างนิสัยให้พนักงานหมั่นสังเกตปัญหาที่พบและแก้ไขปัญหาโดยเร็ว พัฒนาลำดับขั้นการทำงาน นำอัตลักษณ์หรือจุดเด่นของสังคมในพื้นที่มาใช้ วางแผนการเรียนรู้หลักการทรงงานฯที่เชื่อมโยงกันทั้งหมด กำหนดโครงสร้างองค์กรตามความจำเป็น ใช้ทรัพยากรภายในโรงแรมอย่างประหยัด ปรับกระบวนการให้บริการของโรงแรมให้ง่าย สั้น รวดเร็ว และกระชับไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม บริการรวมจุดเดียว ใช้หลักธรรมชาติช่วยธรรมชาติ และนำหลักอธรรมปราบอธรรมมาใช้จริง ๆ ภายในโรงแรม สร้างจิตสำนึกให้พนักงานและผู้ใช้บริการรักต้นไม้ แบ่งปันทรัพยากรให้กับชาวบ้านมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ลดต้นทุนของโรงแรมด้วยการพึ่งตนเอง บริหารโรงแรมให้มีความสมดุลระหว่างรายได้ บริหารงานแบบพอประมาณ ชื่อสัตย์ สุจริต จริงใจต่อลูกค้าและชุมชน ทำงานอย่างมีความสุข กำหนดเป้าหมายในการทำงานที่ชัดเจนร่วมกันสร้างวัฒนธรรมองค์กร และบรรยากาศในการทำงานให้มีศรัทธาร่วมกัน
Article Details
เจ้าของบทความมิได้คัดลอก หรือละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้ใด หากเกิดการละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าวิธีใด หรือการฟ้องร้องไม่ว่ากรณีใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ กองบรรณาธิการวารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งสิ้น ให้เป็นสิทธิ์ของเจ้าของบทความที่จะดำเนินการ
เอกสารอ้างอิง
วัฒนชัย. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาประเทศตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
ชาย โพธิสิตา.(2559). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ:อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ชูสิทธิ์ ชูชาติ. (2554). หลักการทรงงาน. เชียงใหม่: วนิดาการพิมพ์.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2560). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS (พิมพ์ครั้งที่ 17).
นนทบุรี: เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.
พิชญากร กถญชรินทร์. (2558). Responsible hospitality-theory and practice. วารสารบริหารธุรกิจ
ศรีนครินทรวิโรฒ, 6(2), 152-157.
ภูมิหทัย กิตติพัฒนกุล. (2559). แนวทางการจัดการทรัพยากรป่าไม้อย่างมีส่วนร่วม กรณีศึกษาป่าชุมชนบ้านโคก
หัวข้าว จังหวัดฉะเชิงเทรา.วารสารวิจัยและพัฒนา ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย
ราชภัฎสวนสุนันทา,8(2), 74-77.
รัญจวน ประวัติเมือง. (2558). แนวทางการยกระดับภูมิปัญญา อัตลักษณ์ วัฒนธรรมล้านนา สู่การบริหารธุรกิจ
โรงแรมตามแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไ(สสอท.), 21, 31-42.
ลลิต ถนอมสิงห์. (2557).หลักการทรงงานและองค์กรแห่งการเรียนรู้ นำไปสู่องค์กรแห่งความยั่งยืน.
วารสารวิชาการ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา, 9(1), 23-32.
สุภาภรณ์ ประสงค์ทัน. (2558).แบบจำลองเชิงพยากรณ์ความทุ่มเทใจของพนักงานโรงแรมในประเทศไทย.วารสาร
สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 18(2), 293.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2554). การทรงงานพัฒนาประเทศของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: สำนักงาน
คณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ (สำนักงานกปร.). (2559). แนวคิดและทฤษฎีการพัฒนาอันเนื่องมากจากพระราชดำริในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.
Wang, R. (2560). The investigation of Green Best Practices for Hotels in Taiwan. Procedia - Social
and Behavioral Sciences, 57, 140-145.
