การพัฒนารูปแบบการบริหารธุรกิจครอบครัวไปสู่การบริหารธุรกิจแบบ SMEs ในด้านธุรกิจการศึกษา ในเขตภาคกลางของ สปป.ลาว

Main Article Content

พุดทะวง พัดทะดาวง
ธีทัต ตรีศิริโชติ

บทคัดย่อ

การพัฒนารูปแบบการบริหารธุรกิจครอบครัวไปสู่การบริหารธุรกิจแบบ SMEs


ในด้านธุรกิจการศึกษา ในเขตภาคกลางของ สปป.ลาว


 


PHOUTHAVONG PHATHADAVONG1, ธีทัต ตรีศิริโชติ1


 


วิทยาลัยพาณิชยศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี 20131, ประเทศไทย


 


บทคัดย่อ


 


          การวิจัยครั้งนี้มุ่งศึกษาเรื่อง “การพัฒนารูปแบบการบริหารธุรกิจครอบครัวไปสู่การบริหารธุรกิจแบบ SMEs ในด้านธุรกิจการศึกษา ในเขตภาคกลางของ สปป.ลาว” งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงสำรวจโดยการใช้แบบสอบถามสำรวจความคิดเห็นห้าระดับแบบลิเคิร์ทสเกล เก็บรวบรวมข้อมูล กับผู้ประกอบการหรือผู้อำนวยการสถานศึกษา ในเขตภาคกลาง สปป ลาว ซึ่งมีประชากรทั้งหมด 188 โรงเรียน โดยผู้วิจัยนำแบบสอบถามเก็บรวบรวมทุกโรงเรียน จำนวน 188 ชุด และนำมาทำการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรอิสระกับตัวแปรตาม


          ผลการวิจัยพบว่า พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นชาย อายุอยู่ระหว่าง 41-50 ปี ดำรงตำแหน่งเป็นผู้ประกอบการมีระดับการศึกษาในระดับปริญญาตรีและมีประสบการณ์ในการทำงาน 11-15 ปี เมื่อพิจารณาจำนวนนักเรียนของโรงเรียนส่วนใหญ่ 201 คนขึ้นไป ตั้งอยู่ที่นครหลวงเวียงจันทร์ โดยมีระยะเวลาประกอบธุรกิจ 11 ปีขึ้นไป ความคิดเห็นของกลุ่มตัวอย่างเกี่ยวกับการพัฒนารูปแบบการบริหารธุรกิจครอบครัวไปสู่การบริหารธุรกิจแบบ SMEs ในด้านธุรกิจการศึกษาในเขตภาคกลางของ  สปป.ลาว มองในภาพรวม พบว่า ด้านการบริการ มีมากเป็นอันดับแรก รองลงมาอันดับที่ 2 คือ ด้านการบริหารทรัพยากรมนุษย์ อันดับที่ 3 ด้านการบริหารจัดการ อันดับที่ 4 คือ ด้านการบริหารการเงิน อันดับที่ 5 คือ ด้านการจัดการเทคโนโลยี อันดับสุดท้ายคือ ด้านการตลาด ปัจจัยความสำเร็จของธุรกิจ พบว่า ด้านการเรียนรู้และการเติบโตขององค์กร มีมากเป็นอันดับแรก รองลงมาอันดับที่ 2 ด้านกระบวนการภายใน อันดับที่ 3 ด้านการเงิน และอันดับที่ 4 คือ ด้านลูกค้า ตามลำดับ และปัจจัยด้านการบริหารจัดการ การบริหารทรัพยากรมนุษย์ การบริหารการเงิน การบริการ การจัดการเทคโนโลยี มีอิทธิพลต่อความสำเร็จของธุรกิจครอบครัวที่พัฒนาเป็นธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SME)


 


คำสำคัญ: การบริหารธุรกิจครอบครัว, ธุรกิจการศึกษา, ธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SME)

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พัดทะดาวง พ., & ตรีศิริโชติ ธ. (2019). การพัฒนารูปแบบการบริหารธุรกิจครอบครัวไปสู่การบริหารธุรกิจแบบ SMEs ในด้านธุรกิจการศึกษา ในเขตภาคกลางของ สปป.ลาว. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 14(2), 127–142. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/GSC/article/view/199122
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

บรรณานุกรม
กระทรวงอุตสาหกรรมและการค้า. สปป ลาว. แผนพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม 2011-2015
กฎหมายว่าด้วยการศึกษาแห่ง สปป ลาว. (คศ. 2008)
กฎหมายว่าด้วยการส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม สปป ลาว. (ค.ส 2011)
ข้อกำหนดว่าด้วยการจัดแบ่งขนาดวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมของ สปป ลาว. (ค.ส 2017)
กรณ์สิณี ฐิติกรประภาพงศ์ (2558) การจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศที่ส่งผลต่อการใช้อินเทอร์เน็ตในการจัด
กระบวนการเรียนรู้ของครูในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบุรี เขต 2
จิตรลดา ตรีสาคร และกฤษดา เชียรวัฒนสุข. (2561). ปัจจัยความสำเร็จที่มีผลต่อศักยภาพการแข่งขันในตลาด
AEC สำหรับผู้ประกอบการ SMEs กลุ่มอุตสาหกรรมอาหารแปรรูป ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์ ปีที่ 13 ฉบับที่ 1 (2018)
สิริภร สุวรรณโชติ (2559) รูปแบบการพัฒนาผู้บริหารระดับกลางของธุรกิจโรงแรมเพื่อเข้าสู่ประชาคมอาเซียน
ศิริ เทพมาลี. (2545). การศึกษาความพร้อมของการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการบริหารโรงเรียน
ประถมศึกษา สังกัดสำนักงานการประถมศึกษา อำเภอคง จังหวัดนครราชสีมา.
ชนะดา วีระพันธ์. (2555). ความพึงพอใจของประชาชนต่อการให้บริการขององค์การบริหาร ส่วนตำบล
บ้านเก่า อำเภอพานทอง จังหวัดชลบุรี บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา
ประหยัด แซ่หลิม. (2547). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความสำเร็จของการเป็นผู้ประกอบการธุรกิจ
ขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) ในเขตธนบุรี.
เพ็ญจันทร์ ตันติมลขจร. (2552). ปัจจัยความสำเร็จของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม: กรณีศึกษา
เขตพื้นที่ภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร.
นัฐวุฒิ วงศาเสถียร และเพ็ญพิชชา เกษมพงษ์ทองด. (2558). คุณลักษณะผู้ประกอบการและความสำเร็จของ
การประกอบการวิทยุสื่อสารในประเทศไทย. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์ ปีที่ 10
ฉบับที่ 2 (2015)
ณัฐ อมรภิญโญ (2551) ศืกษารูปแบบการประสบความสำเร็จที่ยั่งยืนของผู้ประกอบการรายย่อยใน
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน ประเทศไทย
ณัฐวุฒิ วิเศษ (2555) ปัจจัยในการดำเนินธุรกิจของการเป็นผู้ประกอบการธุรกิจขนาดกลาง และขนาดย่อม (SMEs) จังหวัดนนทบุรี
วสุธิดา นุริตมนต์ (2550) การพัฒนาความสำเร็จของธุรกิจขนาดกลางและ ขนาดย่อม ในจังหวัด สุพรรณบุรี
ธนัชชา บินดุเหล็มและชุติมา หวังเบ็ญหมัด (2550) ศึกษาปัจจัยแวดล้อมทางธุรกิจที่มีอิทธิพลต่อ
ความสำเร็จของการประกอบธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในอำเภอหาดใหญ่จังหวัดสงขลา
Ahmad Al-Tit, Anis Omri and Jalel Euchi. (2019:Abstract). Critical Success Factors of Small and
Medium-Sized Enterprises in Saudi Arabia: Insights from Sustainability Perspective.
https://www.mdpi.com/journal/admsci. date: 1 June 2019
Chuthamas Chittithaworn, Md.Aminul Islam, Thiyada Keawchana, Dayang Hasliza Muhd Yusuf.
(2011:Abstract). Factors Affecting Business Success of Small & Medium Enterprises (SMEs) in Thailand. Accessed 1 June 2019, www.ccsenet.org/ass
J Kroon. (1995). General management 2nd Edition.
Eriksson Johan. (2012). Success factors of entrepreneurial of small and medium sized
enterprises in Gnosjo municipality. Accessed April 25. Available from https://www.diva-portal.org/smash/get/diva2:607679/FULLTEXT01.pdf