การพัฒนากระบวนการเรียนการสอนตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้เชิงรุกและการคิดเชิงระบบ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรมของนักศึกษาระดับปริญญาตรี
DOI:
https://doi.org/10.14456/educu.2023.40คำสำคัญ:
ความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรม, การเรียนรู้เชิงรุก, การคิดเชิงระบบบทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) พัฒนากระบวนการเรียนการสอนตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้
เชิงรุกและการคิดเชิงระบบ 2) เปรียบเทียบความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรมของนักศึกษาระดับปริญญาตรีก่อนและหลังการทดลอง 3) ศึกษาพัฒนาการของความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรมของนักศึกษาระดับปริญญาตรีกลุ่มทดลอง การวิจัยเรื่องนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา แบ่งออกเป็น ระยะการพัฒนากระบวนการเรียนการสอน และระยะการทดลองใช้กระบวนการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้น กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาระดับระดับปริญญาตรี สาขาวิชาคณิตศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 ภาคเรียนต้น ปีการศึกษา 2566 จำนวน 30 คน โดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบวัดความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรม ผลการวิจัย พบว่า
1) กระบวนการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย 5 ขั้นตอน คือขั้นนำเสนอสถานการณ์สำหรับการเรียนรู้ ขั้นออกแบบการเรียนรู้ของตนเอง ขั้นเข้ากลุ่มเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ข้อมูล ขั้นสร้างสรรค์ผลงานจากการเรียนรู้ และขั้นประเมินผลการเรียนรู้และการประยุกต์ใช้ 2) นักศึกษาระดับปริญญาตรีที่ได้รับการทดลองมีความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรมหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) นักศึกษาระดับปริญญาตรีที่ได้รับการทดลองมีพัฒนาการของความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรมที่ดีขึ้นในทุกสัปดาห์
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
ทิศนา แขมมณี. (2555). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ:
สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.
วิชัย วงศ์ใหญ่ และ มารุต พัฒผล. (2562). การพัฒนาทักษะสร้างสรรค์นวัตกรรม. บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานวิชาการและมาตรฐานการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แนวการจัดการเรียนรู้ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551: โรงพิมพ์ ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย. กรุงเทพฯ.
ภาษาอังกฤษ
ASEAN University Network. (2020). Guide to AUN-QA Assessment at Programme Level Version 4.0. Asean University Network Quality Assurance. Chulalongkorn University, Bangkok.
Bonk, C. J., & Graham, C. R. (2004). Handbook of blended learning: global perspectives, local design. San Francisco, CA: Pfeiffer publishing.
Felder, R. M., & Brent, R. (2009). Active Learning: An Introduction. http://www4.ncsu.edu/unity/lockers/users/f/felder/bublic/Papers/ALpaper (ASQ).pdf
Kambiz, E. M. (2004). Links Between Systems Thinking and Complex Dicision Making.
System Dynamics Review, 20(1), 21-48.
Melaville, A., & Blank, M. J. (2015). Community-based learning: Engaging students for
success and citizenship. http://digitalcommons.unomaha.edu/ slcepartnerships/40
Robert, N. (2012). Self-Improvement Guide: How to Adopt Creative Thinking. USA: Lulu press.
Senge, P. M. (2006). The Fifth Discipline Field Book: The Art & Practice of Learning
Organization. London: Random House Business.
Sheffield Hallam University. (2000). Active Teaching and Learning Approaches in Science: Workshop ORIC Bangkok. Photocopied.
Sherman, S. J., & Sherman, B. S. (2004). Science and Science teaching. Westport: Greenwood Press.
Tyler, R. W. (1969). Educational Evaluation: New Roles, New Means. Chicago: University of Chicago Press.
Yan L. (2007). Design Creativity in Product Innovation. International Journal adjustment Manufacturing Technology, 33(1), 213-22
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
