นวัตกรรมชุดการสอนเพื่อส่งเสริมการพูดภาษาไทย สำหรับนักศึกษากลุ่มชาติพันธุ์

ผู้แต่ง

  • Pongsakorn Sommit มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

DOI:

https://doi.org/10.14456/educu.2022.33

คำสำคัญ:

นักศึกษากลุ่มชาติพันธุ์, ชุดการสอน, ความสามารถในการพูดภาษาไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างนวัตกรรมชุดการสอน “หนังสือเสียง สำเนียงภาษาไทย”เพื่อส่งเสริมการพูดภาษาไทย สำหรับนักศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ 2) ศึกษาผลการใช้นวัตกรรม ฯ และ 3) ประเมินความพึงพอใจของนักศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ต่อการใช้นวัตกรรมฯ กลุ่มเป้าหมาย คือ นักศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ที่มีปัญหาการพูดภาษาไทย
จำนวน 20 คน ประกอบด้วย นักศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ล่าหู่ อาข่า ปกาเกอะญอ และม้ง กลุ่มชาติพันธุ์ละ 5 คน โดยแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์เป็นตัวแทนของผู้ที่มีปัญหาด้านการออกเสียงพยัญชนะต้น สระ พยัญชนะท้าย วรรณยุกต์ และพยัญชนะ
ควบกล้ำ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบทดสอบความสามารถในการพูดภาษาไทย 2) นวัตกรรมชุดการสอน “หนังสือเสียง สำเนียงภาษาไทย” และ 3) แบบประเมินความพึงพอใจของนักศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ต่อนวัตกรรมฯ ผลการวิจัย ทำให้ได้นวัตกรรม“หนังสือเสียง สำเนียงภาษาไทย” ที่ประกอบด้วยชุดฝึก 5 ชุด คือ (1) ชุดฝึกอวัยวะใน การออกเสียงภาษาไทย (2) ชุดฝึกพูดภาษาไทยจากคำ (3) ชุดฝึกพูดภาษาไทยจากประโยค (4) ชุดฝึกพูดภาษาไทยจากเรื่องเล่าในท้องถิ่น และ (5) ชุดประเมินการพูดภาษาไทย โดยพบว่า 1) นวัตกรรมฯ มีประสิทธิภาพเท่ากับ 82.80/86.00 2) ความสามารถในการพูดภาษาไทยของนักศึกษากลุ่มชาติพันธุ์หลังใช้นวัตกรรมฯ มีคะแนนเฉลี่ยสูงขึ้น คิดเป็นร้อยละ 25.75  3) นักศึกษากลุ่มชาติพันธุ์มีความพึงพอใจต่อการใช้นวัตกรรมฯ ในระดับมากที่สุด

ประวัติผู้แต่ง

Pongsakorn Sommit, มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

อาจารย์ประจำสาขาวิชาภาษาไทย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย

ขจัดภัย บุรุษพัฒน์. (2538). ชาวเขา. แพร่พิทยา.

เตือนใจ ตรีเนตร. (2544). ผลของการใช้แบบฝึกการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ เรื่อง พื้นที่ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา

ปีที่ 2 [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

พัชรี พลาวงศ์. (2536). การเรียนด้วยตนเอง. วารสารรามคำแหง, 82-91.

พวงรัตน์ ทวีรัตน์. 2543. วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 7). สำนักทดสอบทางการศึกษาและ

จิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

มยุเรศ รัตนานิคม. (2542). สัทอักษรกับการออกเสียงภาษาอังกฤษ. มหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร.

มานิต มานิตเจริญ. (2550). พจนานุกรมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 23). วี. เจ. พริ้นติ้ง.

รุสลาน สาแม และ เปรมินทร์ คาระวี (2558). กฤตกรรมการออกเสียงพยางค์หนัก-เบา ในคำภาษาอังกฤษจากผลของ

การสอนแบบฟัง-พูด ร่วมกับการสอนความรู้ทางสัทศาสตร์. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์,

(3), 93-108.

ล้วน สายยศ และ อังคณา สายยศ. (2538). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). วิริยาสาส์น.

ศศิธร ธัญลักษณานันท์. (2542). พฤติกรรมการสอนภาษาไทยในชั้นมัธยมศึกษา. สถาบันราชภัฎนครราชสีมา.

สุวัฒนา เลี่ยมประวัติ. (2545). เสียงและระบบเสียงภาษาไทย. ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุวิไล เปรมศรีรัตน์. (2545). รายงานการวิจัยแผนที่ภาษาของกลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ในประเทศไทย. สำนักคณะกรรมการ

วัฒนธรรมแห่งชาติและสถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.

อนันตา สุขวัฒน์. (2564).พลวัตวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์อาข่า ผาหมี จังหวัดเชียงราย. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 14(1),

-48.

อังศุมาลิน เพิ่มผล. (2542). การสร้างแบบฝึกทักษะการคำนวณวิชาคณิตศาสตร์เรื่องวงกลม สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา

ปีที่ 3 [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ภาษาอังกฤษ

Avery, P., & Ehrlich, S. (1992). Common pronunciation problems. Journal of Education Studies: Oxford

University, 23, 121-125.

Bamrungrak, C., & Ronnakiat, N. (2015). “What is the language?” in language and linguistics. International

Education Studies, Thammasat University.

Enriquez, J. (2001). As the future catches you. Research and Practice in Technology Enhanced Learning:

Tuttle-Mori, 12, 53.

Kelly, G. (2003). How to teach pronunciation. Asia-Pacific Journal of Teacher Education, 38(2), 147-159.

Ladefoged, P. (2006). A course in phonetics (5th ed.). Cengage Learning.

Kimble, G. A. (1964). Hilgard and marquis conditioning and learning. Teaching and Teacher Education, 20,

-257.

Kemmis, S., & McTaggart, R. (1990). The action research planner (3 rd ed.). Deakin University.

Lawis, P. (1972). Phonettic problems involed in teaching Thai to speakers of Lahu and Akha. In G. H.

Jimmy & B. N. Richard (Eds.) Tai phonetics and phonology. (p.291). Mahidol University.

Nitta, K. K. (2004). Developing communicative competence in Japanese forth-grade English language

learning. Delta Kappa Gamma Bulletin, 70(1), 55-56.

Rogers, C. R. (1951). Client – centered therapy. Houghton Mifflin.

Selinker, L. (1977). Interlanguage. In J. C. Richard & T. Rodgers (Eds.), New directions in second language

learning teaching and bilingual education. (pp. 31-54). TESOL.

Thorndike, E. L. (1966). Human learning. M.I.T.

Thompson, L. W. (1996). Cognitive–behavioral therapy and treatment for late-life depression. Journal of

Clinical Psychiatry, 57(5), 29–37.

Wei, Y. F., & Zhou, Y. L. (1999). Correct pronunciation. Naresuan University Journal, 7(1), 36-38.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-12-19

รูปแบบการอ้างอิง

Sommit, P. (2022). นวัตกรรมชุดการสอนเพื่อส่งเสริมการพูดภาษาไทย สำหรับนักศึกษากลุ่มชาติพันธุ์. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 50(4), EDUCU5004004. https://doi.org/10.14456/educu.2022.33