การพัฒนาต้นแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้นอกระบบสำหรับครูในมูลนิธิที่ดูแลเด็กด้อยโอกาส

ผู้แต่ง

  • Jinanarong, S. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • Charungkaittikul, S. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • Khaengkhan, R. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

DOI:

https://doi.org/10.14456/educu.2021.56

คำสำคัญ:

เด็กด้อยโอกาส, การศึกษานอกระบบ, การศึกษาตลอดชีวิต, ดนตรีสำหรับเด็ก

บทคัดย่อ

ปัญหาจำนวนเด็กด้อยโอกาสที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็นปัญหาระดับประเทศ เด็กเหล่านี้ต้องการการดูแลที่แตกต่างจากเด็กทั่วไป โดยได้มีการจัดตั้งมูลนิธิเพื่อช่วยเหลือดูแลเด็ก ครูผู้ดูแลเด็กที่ทำงานอยู่ในมูลนิธิมีบทบาทสำคัญในการช่วยเหลือเด็กเหล่านี้ งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์สภาพปัญหา ความต้องการ และคุณลักษณะของครูผู้สอน และการจัดกิจกรรมการเรียนรู้นอกระบบสำหรับครูในมูลนิธิที่ 2) พัฒนาต้นแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ นอกระบบสำหรับครู และ 3) นำเสนอข้อเสนอแนะเชิงนโยบายของการพัฒนาต้นแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้นอกระบบสำหรับครู โดยดำเนินการวิจัยทำตามวัตถุประสงค์ ผลการวิจัย พบว่า ครูได้จัดการเรียนการสอนเด็กด้อยโอกาสเป็นอย่างดี แต่ยังขาดความรู้ในด้านการจัดกิจกรรมเฉพาะทางโดย 1) ครูมีความต้องการพัฒนาทักษะในการจัดกิจกรรมที่ช่วยแก้ปัญหาของเด็ก 2) ต้นแบบการจัดกิจกรรมควรเน้นด้านการปฏิบัติที่ทำให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้รับประสบการณ์สุนทรียะที่มีนัยเชิงบวก และกิจกรรมที่ต่อเนื่องมีการทำซ้ำแบบแตกต่าง มีผลทำให้เกิดวงจรของการเรียนรู้เชิงประสบการณ์และทำให้เกิดกระบวนการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางพฤติกรรมที่พึงประสงค์ และ 3) กิจกรรมควรมุ่งเน้นแก้ปัญหาของเด็ก การพัฒนาครูอย่างเป็นระบบ และมีการจัดแหล่งเรียนรู้สำหรับครู

ประวัติผู้แต่ง

Jinanarong, S., จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

นิสิตดุษฎีบัณฑิตสาขาวิชาการศึกษานอกระบบ ภาควิชาการศึกษาตลอดชีวิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Charungkaittikul, S., จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

อาจารย์ประจำสาขาวิชาการศึกษานอกระบบ ภาควิชาการศึกษาตลอดชีวิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  

Khaengkhan, R., จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

อาจารย์ประจำสาขาวิชาดนตรีศึกษา ภาควิชาศิลปะ ดนตรี และนาฏศิลป์ คณะครุศาสตร์  จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย
กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา. (2564). ข้อมูลจำนวนเด็กด้อยโอกาส / เด็กพิการ. https://isee.eef.or.th/screen/disabled/disabled.html
ผดุง พรมมูล. (2539). การพัฒนาโรงเรียนเข้าสู่มาตรฐานการศึกษา สุนทรียภาพทางศิลปวัฒนธรรม. กระทรวงศึกษาธิการ.
สร้อยดอกหมาก สุกกทันต์. (2563, 4 มีนาคม). ครูไทย (ก็) ไม่ไหว นักเรียน(ไท) จะไม่ทน เดินหน้าชนขอ ‘เปลี่ยน’ เมื่อระบบการศึกษาทำให้เราเจ็บปวด. มติชนออนไลน์. https://www.matichon.co.th/prachachuen/prachachuen-scoop/news_2025788
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). ข่าวเศรษฐกิจและสังคม เรื่องภาวะสังคมไทยไตรมาสสาม ปี 2559. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

ภาษาอังกฤษ
Caine, R. N., & Caine, G. (1990). Understanding a brain-based approach to learning and teaching. Educational Leadership.
Kolb, D. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Prentice-Hall.
Maxwell, J. (1997). Designing a qualitative study. In L. Bickman & D. J. Rog (Eds.), Handbook of applied social research methods. SAGE.
Popham, J. W. (1997). What's wrong--and what's right--with Rubrics. Educational Leadership, 55(2), 72-75.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-09-16

รูปแบบการอ้างอิง

จินะณรงค์ ศ., จรุงเกียรติกุล ส., & แข็งขัน ร. (2021). การพัฒนาต้นแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้นอกระบบสำหรับครูในมูลนิธิที่ดูแลเด็กด้อยโอกาส. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 49(3), EDUCU4903017. https://doi.org/10.14456/educu.2021.56