ผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มเพื่อลดความวิตกกังวลของครอบครัว ที่มีบุตรหลานมีภาวะออทิซึมสเปกตรัม
DOI:
https://doi.org/10.14456/educu.2021.53คำสำคัญ:
โปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม, ความวิตกกังวล, ครอบครัว, ออทิซึมสเปกตรัมบทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มที่มีต่อความวิตกกังวลของครอบครัวที่มีบุตรหลานมีภาวะออทิซึมสเปกตรัม กลุ่มเป้าหมาย คือครอบครัวที่มีบุตรหลานมีภาวะออทิซึมสเปกตรัม จำนวน 12 ครอบครัว เข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มโดยใช้ทฤษฎีการเผชิญความจริง จำนวน 8 ครั้ง ครั้งละ 60-75 นาที เครื่องมือที่ใช้ในการวัดความวิตกกังวล คือ แบบวัดระดับความวิตกกังวล (Thai HADS) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบค่าที พบว่า ภายหลังจากได้รับโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มแล้วความวิตกกังวลลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา ไชยพันธุ์. (2549). กระบวนการกลุ่ม. โอเดียนสโตร์.
แก้วตา นพมณีจำรัสเลิศ และ อินทร์สุดา แก้วกาญจน์. (2560). กระบวนทัศน์ใหม่ การดูแลรักษาเด็กออทิสติกสำหรับกุมาร
แพทย์. วารสารกุมารเวชศาสตร์, 56(1), 6-15. http://www.thaipediatrics.org/Media/media-20180621102931.pdf
จรินทร์ บุญสุชาติ และ กาญจนา ไชยพันธุ์. (2556). การให้คำปรึกษาแบบรายบุคคลตามแนวทฤษฎีโรเจอร์สเพื่อลดความวิตก
กังวลของผู้ปกครองบุคคลออทิสติก. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 7(2), 23-30. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDGKKUJ/article/view/50829/42062
ณรรทอร พลชัย และ มัลลวีร์ อดุลวัฒนศิริ. (2557). ผลการให้คำปรึกษารายบุคคลที่มีต่อความวิตกกังวลในผู้ดูแลเด็กสมอง
พิการ. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 8(2), 34-53. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDGKKUJ/article/view/50958/42190
ดวงมณี จงรักษ์. (2549). ทฤษฎีการให้การปรึกษาและจิตบำบัดเบื้องต้น. สำนักพิมพ์สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
ตฏิลา จำปาวัลย์. (2561). ความวิตกกังวลตามสถานการณ์ State Anxiety. วารสารพุทธจิตวิทยา, 3(1), 13-20.
https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jbp/article/view/242981/164627
ธนา นิลชัยโกวิทย์, มาโนช หล่อตระกูล, และ อุมาภรณ์ ไพศาลสุทธิเดช. (2539). การพัฒนาแบบสอบถาม Hospital anxiety
and depression scale ฉบับภาษาไทยในผู้ป่วยมะเร็ง.วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 41(1), 18-30.
นิรมล พัจนสุนทร, พูนศรี รังสีขจี, และ สุชาติ พหลภาคย์. (2553). พฤติกรรมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). คณะแพทยศาสตร์
มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ปรเมษฐ์ นาวินธรรม, สุรินทร์ สุทธิธาทิพย์, และ เพ็ญนภา กุลนภาดล. (2561) ผลของการปรึกษากลุ่มทฤษฎีเผชิญความจริง
ต่อความเครียดของผู้ติดสารเสพติดประเภทแอมเฟตามีน. วารสารวิชาการ สถาบันการพลศึกษา, 10(3), 183-194.
http://arcbs.bsru.ac.th/journal/File70077.pdf
พีระญาณ์ อัครวงศ์กรณ์. (2559). ผลการปรึกษากลุ่มทฤษฎีเผชิญความจริงต่อการปรับตัวทางเพศของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา
ตอนต้น [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยบูรพา.
รุ่งรัตน์ ศรีอำนวย. (2561). ประสบการณ์ชีวิตของพ่อแม่ที่เลี้ยงดูเด็กที่มีภาวะออทิสซึ่ม: เพื่อการใช้ประโยชน์ในการจัดบริการ
ช่วยเหลือระยะแรกเริ่มที่เน้นครอบครัวเป็นศูนย์กลาง. วารสารวิจัยและพัฒนาการศึกษาพิเศษ, 7(1), 82-103.
http://ejournals.swu.ac.th/index.php/rise/article/view/10235/8581
สิรภัทร โสตถิยาภัย, นวพร ดำแสงสวัสดิ์, และ ธัญญภัสร์ ศิรธัชนราโรจน์. (2560). รูปแบบการให้คำปรึกษาครอบครัว Family
counseling model. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 10(3), 282-290.
https://he01.tci-thaijo.org/index.php/scnet/article/view/102099/79015
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. (2561). คู่มือการดูแลสุขภาพจิตเด็กกลุ่มปัญหาการเรียน (พิมพ์ครั้งที่ 2). พรอสเพอรัสพลัส.
ภาษาอังกฤษ
Vahidiborji, G., & Jadidi, M. (2017). The study of effectiveness of reality therapy on adjustment of female
adolescent with anxiety. Journal of Psychology & Clinical Psychiatry, 7(1), 1-4.
https://medcraveonline.com/MOJAMT/effectiveness-of-reality-therapy-on-adjustment-in-female-
adolescents-with-anxiety.html
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
