ผลการจัดการเรียนรู้พลศึกษาโดยใช้รูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือที่มีต่อทักษะทางสังคมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น

ผู้แต่ง

  • ฐาณรงค์ ทุเรียน จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • สุธนะ ติงศภัทิย์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การจัดการเรียนรู้พลศึกษา, รูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือ, ทักษะทางสังคม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการจัดการเรียนรู้พลศึกษาโดยใช้รูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือที่มีต่อทักษะทางสังคมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ตัวอย่าง คือ นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสาธิตในสังกัดมหาวิทยาลัยรัฐของประเทศไทย จำนวน 60 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลองที่ได้รับการจัดการเรียนรู้พลศึกษาโดยใช้รูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือที่มีต่อทักษะทางสังคม เป็นเวลา 8 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 1 วัน วันละ 1 ชั่วโมง จำนวน 30 คน และกลุ่มควบคุม รับการจัดการเรียนรู้พลศึกษาตามรูปแบบปกติจำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดทักษะทางสังคม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบค่าที ผลการวิจัย พบว่า ค่าเฉลี่ยคะแนนทักษะทางสังคมหลังการทดลองของกลุ่มทดลองสูงกว่าก่อนการทดลอง และสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย
กรมวิชาการ. (2550). เสริมสร้างทักษะทางอารมณ์และสังคมของเด็ก. คุรุสภา ลาดพร้าว.
กรมสุขภาพจิต. (2558, 28 เมษายน). สุขภาพจิต แนะทางแก้ปัญหาลูกไม่ยอมไปโรงเรียน. CH3. http://www2.krobkruakao.com
กุลยา ก่อสุวรรณ. (2553). การสอนเด็กที่มีความบกพร่องระดับเล็กน้อย. ศูนย์พัฒนาศักยภาพเด็ก มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กิตติวัฒน์ อัจนากิตติ. (2554). ผลของโปรแกรมกิจกรรมนันทนาการที่มีต่อทักษะทางสังคมของวัยรุ่นตอนปลาย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2551, 10 มิถุนายน). “ทักษะทางสังคม” ใครว่าไม่สำคัญ. http://www.kriengsak.com/node/1646
จรีลักษณ์ รัตนาพันธ์. (2557, 27 กันยายน). ทักษะทางสังคม. http://k2mse.eng.rmutp.ac.th
ชนาธิป พรกุล. (2554). การสอนกระบวนการคิด : ทฤษฎีและการนำไปใช้. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชลิดา ชวนานนท์. (2552). ผลของกิจกรรมกลุ่มที่มีต่อทักษะทางสังคมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
ดวงกมล ไตรวิจิตรคุณ. (2550). การวัดและประเมินผลการเรียนการสอน (2756621). ภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
เทียมใจ พิมพ์วงศ์. (2541). การศึกษาทักษะทางสังคมของเด็กที่มีปัญหาทางพฤติกรรมเรียนร่วมกับเด็กปกติ ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่ได้รับการสอนโดยวิธีการเรียนแบบสหร่วมใจ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. ฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์ไทย (Thai Thesis Database). http://www.thaithesis.org/
detail.php?id=51954
ธิดา พิทักษ์สินสุข. (2557). การเลือกโรงเรียนให้ลูก. รวมหัวคุณแม่ Mother Corner. http://mother
corner.com/index.php?topic=751.0
บัญญัติ ชำนาญกิจ. (2558). การจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือ. ศูนย์การจัดการความรู้(KM) & งานบริการวิชาการแก่สังคม. http://k2mse.eng.rmutp.ac.th
ประเวช ตันติพิวัฒนสกุล. (2557). บัญญัติสุข 10 ประการ(2) : ชีวิตและสุขภาพ. สํานักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. https://www.thaihealth.or.th/Content/19688
ประเวช ตันติพิวัฒนสกุล. (2559, 29 มีนาคม). ฆ่าตัวตาย สุขภาวะคนไทยบนปากเหว. สํานักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. http://www.thaihealth.or.th/Content/31048-A2.html
ผ่องฉวี มณีรัตนพันธุ์. (2555, 24 มิถุนายน). การเรียนรู้แบบร่วมมือ (cooperative learning). GotoKnow. https://www.gotoknow.org/posts/201289&usg=AFQjCNGbv_7NqBOTV2G-
พนม เกตุมาน. (2551, 27 ตุลาคม). พัฒนาการวัยรุ่น. มูลนิธิเครือข่ายครอบครัว. http://www.family
network.or.th/content/พัฒนาการวัยรุ่นนพพนม-เกตุมาน
พัชรี คำธิตา. (2559, 29 มีนาคม). การรักษาหน้า การซุบซิบ นินทา เป็นเหตุผลเร่งให้คนฆ่าตัวตาย. สํานักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. http://www.thaihealth.or.th/Content/31048-A2.html
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2542). แผนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. ธนพร.
วรศักดิ์ เพียรชอบ. (2548). รวมบทความเกี่ยวกับ ปรัชญา หลักการ วิธีสอนและการวัดเพื่อประเมินผลทาง
พลศึกษา. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราณภรณ์ มะลิรัตน์. (2554). ผลของการจัดกิจกรรมการเคลื่อนไหวพื้นฐานแบบกลุ่ม ที่มีต่อทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. Integrated Thesis & Research Management System, Srinakharinwirot University. http://thesis.swu.ac.th/swuthesis/Ear_Chi_Ed/
Wannaporn_M.pdf
วีรณา ปะกิลาภัง. (2558). การจัดกิจกรรมการละเล่นพื้นบ้านอีสานเพื่อสร้างเสริมทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. ฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์ไทย (Thai Thesis Database). http://tdc.thailis.or.th/tdc/search_result.php
สุชา จันทร์เอม. (2542). จิตวิทยาพัฒนาการ (พิมพ์ครั้งที่ 3). ไทยวัฒนาพาณิช.
สำนักงานวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
อรวรรณ น้อยวัฒน์. (2558). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพต่อพฤติกรรมสุขภาพในกลุ่มผู้สูงอายุ จังหวัดนนทบุรี. วารสารราชพฤกษ์, 13(1), 36-45

ภาษาอังกฤษ
Johnson, M. J. (1987). The body in the mind: The bodily bodily basis of meaning, imagination, and reason. University of Chicago.
Kazdin, A. E. (1982). Behavioral rehearsal, self-instructions, and homework practice in developing assertiveness. Behavior Therapy, 13(3), 346-360. https://doi.org/10.1016/S0005-7894(82)80043-9

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-12-30

รูปแบบการอ้างอิง

ทุเรียน ฐ. ., & ติงศภัทิย์ ส. . (2020). ผลการจัดการเรียนรู้พลศึกษาโดยใช้รูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือที่มีต่อทักษะทางสังคมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 48(4), 113–130. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/246418