การนำเสนอแนวทางสำหรับการประกันคุณภาพภายในของสถานรับเลี้ยงเด็ก

ผู้แต่ง

  • ปัญจพาณ์ เลิศวริทธิ์นันท์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • อุดมลักษณ์ กุลพิจิตร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การนำเสนอแนวทาง, การประกันคุณภาพภายใน, สถานรับเลี้ยงเด็ก

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพและนำเสนอแนวทางการดำเนินงานประกันคุณภาพภายในของสถานรับเลี้ยงเด็กใน 3 ด้าน ได้แก่ การเตรียมการ การดำเนินงาน และการรายงาน 2) ตัวอย่าง คือ สถานรับเลี้ยงเด็กที่มีเด็กวัยทารกและวัยเตาะแตะสังกัดกรมกิจการเด็กและเยาวชน กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ จำนวนทั้งหมด 214 แห่ง ผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ผู้บริหาร ผู้ดูแลเด็กวัยทารกและวัยเตาะแตะ จำนวนกลุ่มละ 214 คน รวมทั้งสิ้น 642 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม และแนวคำถามสำหรับการสนทนากลุ่มผู้เชี่ยวชาญ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงความถี่ หาค่าร้อยละ และวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัย มีดังนี้

  1. สภาพการดำเนินงานประกันคุณภาพภายใน 1) ด้านการเตรียมการ พบว่า สถานรับเลี้ยงเด็กส่วนใหญ่ไม่มีการกำหนดบทบาทหน้าที่ของบุคลากร ไม่มีการจัดทำแผนการจัดประสบการณ์ 2) ด้านการดำเนินการ พบว่า สถานรับเลี้ยงเด็กส่วนใหญ่ไม่มีการดำเนินงานตามแผนการจัดประสบการณ์ 3) ด้านการรายงาน พบว่า สถานรับเลี้ยงเด็กส่วนใหญ่ไม่มีการจัดทำรายงานประจำปี
  2. แนวทางการดำเนินงานประกันคุณภาพภายในของสถานรับเลี้ยงเด็ก ได้แก่ 1) ด้านการเตรียมการ ควรมีการกำหนดบทบาทหน้าที่ และจัดทำคู่มือการจัดทำแผนการดำเนินงาน 2) ด้านการดำเนินการ ควรมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับหน่วยงานอื่น ๆ 3) ด้านการรายงาน ควรมีการให้ความรู้ในการจัดทำรายงานประจำปี

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). เอกสารการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษาระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน ระบบการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษา: แนวทางการตรวจสอบและทบทวนคุณภาพภายในสถานศึกษา. คุรุสภาลาดพร้าว.
กฎกระทรวงว่าด้วยระบบ หลักเกณฑ์ และวิธีการประกันคุณภาพการศึกษา พ.ศ. 2553. (2553, 2 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 127 ตอนที่ 23. หน้า 22-35.
วรนาฏ สุคนธรัตน์. (2545). การศึกษาการดำเนินงานการอบรมเลี้ยงดูเด็กวัยทารกและวัยเตาะแตะของผู้บริหารและผู้ดูแลเด็กในสถานรับเลี้ยงเด็ก [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์] จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรรณี แกมเกตุ. (2551). วิธีวิทยาการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2550). การวิเคราะห์พหุระดับ: Multi-level analysis. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2539). คู่มือการจัดการศึกษาระดับก่อนประถมศึกษา. ศรีเมืองการพิมพ์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). แนวทางการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา:
เพื่อรองรับการประเมินภายนอก. พิมพ์ดี.
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. (2557). ผลการสำรวจข้อมูลศูนย์พัฒนาเด็กเล็กทุกสังกัด [เอกสารไม่ตีพิมพ์]. สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2548). มาตรฐานการเลี้ยงดูเด็กต่ำกว่า 3 ปี. พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2550). นโยบายและยุทธศาสตร์การพัฒนาเด็กปฐมวัย (0-5 ปี) ระยะยาว พ.ศ. 2550–2559. วี.ที.ซี. คอมมิวนิเคชั่น.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). รายงานความก้าวหน้าการจัดการเรียนรู้ระดับปฐมวัย ปี 2551-2552. เพลินสตูดิโอ.
ภาษาอังกฤษ
Deming, E. W. (1986). Out of the crisis. The Massachusetts Institute of Technology, Centre for Advanced Engineering Study.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Zero to Three: National Infant & Toddler Child Care Initiative. (2007). Designing quality rating system inclusive of infants and toddlers. https://www.zerotothree.org/resources/474-designing-quality-rating-and-improvement-systems-inclusive-of-infants-and-toddlers

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-06-30

รูปแบบการอ้างอิง

เลิศวริทธิ์นันท์ ป. ., & กุลพิจิตร อ. . (2020). การนำเสนอแนวทางสำหรับการประกันคุณภาพภายในของสถานรับเลี้ยงเด็ก. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 48(2), 165–183. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/243203