สภาพ ปัญหา และความต้องการการบริการแหล่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต ในพื้นที่รอบจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยของเยาวชน

ผู้แต่ง

  • ประกายดาว แก้วชัยเถร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • อาชัญญา รัตนอุบล จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การบริการของแหล่งเรียนรู้ตลอดชีวิต, แหล่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต, พื้นที่รอบจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพ ปัญหา และความต้องการการบริการของเยาวชนในการใช้แหล่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตในพื้นที่รอบจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาวิจัยเป็นเยาวชนที่เข้าใช้แหล่งเรียนรู้ในพื้นที่รอบจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้แก่ ห้องสมุด พิพิธภัณฑ์ อุทยานวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี หอศิลป์ ศูนย์การกีฬาและนันทนาการ และสวนสาธารณะ จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามแบบเลือกตอบและแบบประมาณค่า สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัยพบว่าสภาพการใช้บริการของแหล่งเรียนรู้เยาวชนเลือกใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยตนเองมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 59.58 ปัญหาการบริการของแหล่งการเรียนรู้พบว่าเยาวชนมีปัญหาในเรื่องอุปกรณ์ใช้สอยไม่เพียงพอต่อผู้ใช้บริการในการใช้แหล่งเรียนรู้อยู่ในระดับมาก (M = 3.58) ความต้องการการบริการของแหล่งเรียนรู้พบว่าเยาวชนมีความต้องการในเรื่องการจัดเตรียมสถานที่ให้บริการของแหล่งการเรียนรู้อยู่ในระดับมาก (M = 4.05) จากนั้นนำผลที่ได้พัฒนาเป็นแนวทางในการจัดแหล่งเรียนรู้ ประกอบด้วย 5 ด้าน ได้แก่ เนื้อหากิจกรรม ทรัพยากรการเรียนรู้ สถานที่ การบริหารจัดการ และส่งเสริมการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต ซึ่งแนวทางในการจัดแหล่งเรียนรู้สามารถนำไปใช้เพื่อพัฒนาแหล่งเรียนรู้และจัดแหล่งเรียนรู้ให้สอดคล้องตามความต้องการและความสนใจของเยาวชนมากขึ้น

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย
กฤษมันต์ วัฒนาณรงค์. (2552). เทคนิคการสร้างแรงจูงใจใฝ่เรียนรู้ เอกสารประกอบการบรรยายให้กับคณาจารย์หมวดวิชาศึกษาทั่วไป มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. สืบค้นจาก http://met.fte.kmutnb.ac.th/files/motivation1.pdf
ชัยยศ อิ่มสุวรรณ์. (2544). การศึกษาตามอัธยาศัย. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์การศึกษาตามอัธยาศัย กรมการศึกษานอกโรงเรียน.
ชูศักดิ์ เอื้องโชคชัย. (2558). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมการเรียนรู้ตามอัธยาศัยเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตสำหรับเยาวชน (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
ดวงกมล ไตรวิจิตรคุณ. (2550). วิธีวิทยาการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: คณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545 และ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. สืบค้นจาก https:// person.mwit.ac.th/01-Statutes/NationalEducation.pdf
สำนักเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่ 2 พ.ศ. 2552-2561. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
อาชัญญา รัตนอุบล และ คณะ. (2548). การจัดการเรียนรู้ของแหล่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต: สวนสาธารณะ. กรุงเทพมหานคร: วี.ซี.ที. คอมมิวนิเคชั่น.

ภาษาอังกฤษ
Benson, P. (2001). Teaching and researching autonomy in language learning. Harlow: Pearson Education.
Borich, G, D. (2004). Effective teaching method (5th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson Education.
Knowles, M. (1975). Self-directed learning: A guide for learners and teachers. Chicago, IL: Follett.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-12-27

รูปแบบการอ้างอิง

แก้วชัยเถร ป., & รัตนอุบล อ. (2019). สภาพ ปัญหา และความต้องการการบริการแหล่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต ในพื้นที่รอบจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยของเยาวชน. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 47(4), 289–307. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/232067