การพัฒนาแบบฝึกไวยากรณ์ในบริบทเสริมการสอนภาษาอังกฤษปรับพื้นฐานสำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยสวนดุสิต
คำสำคัญ:
การสอนไวยากรณ์ในบริบท, แบบฝึกไวยากรณ์, ภาษาอังกฤษปรับพื้นฐานบทคัดย่อ
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ในการพัฒนาแบบฝึกไวยากรณ์ในบริบทเสริมการสอนภาษาอังกฤษปรับพื้นฐานสำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยสวนดุสิต เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์และทัศนคติในการเรียนรู้ไวยากรณ์ของนักศึกษา รวมทั้งความคิดเห็นของผู้สอนที่มีต่อการใช้แบบฝึกไวยากรณ์เป็นสื่อประกอบการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษปรับพื้นฐาน กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ประกอบด้วยนักศึกษามหาวิทยาลัยสวนดุสิต ชั้นปีที่ 1 ปีการศึกษา 2558 จำนวน28คนจาก 5 หลักสูตร เครื่องมือที่ใช้ในการสอน ได้แก่ แบบฝึกไวยากรณ์ในบริบทและแผนการสอน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ในการเรียนไวยากรณ์ แบบสอบถามวัดทัศนคติของนักศึกษาที่มีต่อแบบฝึกไวยากรณ์ในบริบท คำถามในการสัมภาษณ์และบันทึกหลังสอน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ ค่า t-testในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้ทฤษฎี Grounded theory ของStrauss and Corbin (1999) ผลการวิจัยพบว่า คะแนนการทำแบบทดสอบหลังเรียนของนักศึกษาสูงกว่าคะแนนการทำแบบทดสอบก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ0.05โดยนักศึกษามองเห็นข้อดีของแบบฝึกไวยากรณ์ในบริบททั้งในส่วนที่ช่วยให้มีการเรียนรู้ไวยากรณ์และส่วนที่ช่วยสร้างแรงจูงใจในการเรียน นอกจากนี้ผู้สอนยังมองเห็นประโยชน์ของการใช้แบบฝึกไวยากรณ์ในบริบทเสริมการสอนภาษาอังกฤษปรับพื้นฐานเพราะช่วยให้นักศึกษามีการเรียนรู้ไวยากรณ์ทั้งในด้านรูปแบบและความหมาย สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการสื่อสารได้
