Effects of Physical Education Using Cooperative Learning Model on Social Skills of Lower Secondary School Students
Keywords:
physical education, cooperative learning model, social skillsAbstract
The purpose of this study was to study the effects of using a cooperative learning model on the social skills of junior high school students. The samples comprised 60 students from the seventh grade at a demonstration secondary school located in a public university of Thailand. Thirty students in the experimental group were assigned to study under physical education learning management by using the cooperative learning model, while the other thirty in the control group were assigned to study using the conventional teaching method. The research instrument was a social skills observation form. Data were analysed using means, standard deviations, and t-test. The research findings found that the experiment group had higher mean scores than before and had higher mean scores than the control group at a .05 level of significance after using the cooperative learning model.
References
กรมวิชาการ. (2550). เสริมสร้างทักษะทางอารมณ์และสังคมของเด็ก. คุรุสภา ลาดพร้าว.
กรมสุขภาพจิต. (2558, 28 เมษายน). สุขภาพจิต แนะทางแก้ปัญหาลูกไม่ยอมไปโรงเรียน. CH3. http://www2.krobkruakao.com
กุลยา ก่อสุวรรณ. (2553). การสอนเด็กที่มีความบกพร่องระดับเล็กน้อย. ศูนย์พัฒนาศักยภาพเด็ก มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กิตติวัฒน์ อัจนากิตติ. (2554). ผลของโปรแกรมกิจกรรมนันทนาการที่มีต่อทักษะทางสังคมของวัยรุ่นตอนปลาย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2551, 10 มิถุนายน). “ทักษะทางสังคม” ใครว่าไม่สำคัญ. http://www.kriengsak.com/node/1646
จรีลักษณ์ รัตนาพันธ์. (2557, 27 กันยายน). ทักษะทางสังคม. http://k2mse.eng.rmutp.ac.th
ชนาธิป พรกุล. (2554). การสอนกระบวนการคิด : ทฤษฎีและการนำไปใช้. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชลิดา ชวนานนท์. (2552). ผลของกิจกรรมกลุ่มที่มีต่อทักษะทางสังคมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
ดวงกมล ไตรวิจิตรคุณ. (2550). การวัดและประเมินผลการเรียนการสอน (2756621). ภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
เทียมใจ พิมพ์วงศ์. (2541). การศึกษาทักษะทางสังคมของเด็กที่มีปัญหาทางพฤติกรรมเรียนร่วมกับเด็กปกติ ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่ได้รับการสอนโดยวิธีการเรียนแบบสหร่วมใจ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. ฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์ไทย (Thai Thesis Database). http://www.thaithesis.org/
detail.php?id=51954
ธิดา พิทักษ์สินสุข. (2557). การเลือกโรงเรียนให้ลูก. รวมหัวคุณแม่ Mother Corner. http://mother
corner.com/index.php?topic=751.0
บัญญัติ ชำนาญกิจ. (2558). การจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือ. ศูนย์การจัดการความรู้(KM) & งานบริการวิชาการแก่สังคม. http://k2mse.eng.rmutp.ac.th
ประเวช ตันติพิวัฒนสกุล. (2557). บัญญัติสุข 10 ประการ(2) : ชีวิตและสุขภาพ. สํานักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. https://www.thaihealth.or.th/Content/19688
ประเวช ตันติพิวัฒนสกุล. (2559, 29 มีนาคม). ฆ่าตัวตาย สุขภาวะคนไทยบนปากเหว. สํานักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. http://www.thaihealth.or.th/Content/31048-A2.html
ผ่องฉวี มณีรัตนพันธุ์. (2555, 24 มิถุนายน). การเรียนรู้แบบร่วมมือ (cooperative learning). GotoKnow. https://www.gotoknow.org/posts/201289&usg=AFQjCNGbv_7NqBOTV2G-
พนม เกตุมาน. (2551, 27 ตุลาคม). พัฒนาการวัยรุ่น. มูลนิธิเครือข่ายครอบครัว. http://www.family
network.or.th/content/พัฒนาการวัยรุ่นนพพนม-เกตุมาน
พัชรี คำธิตา. (2559, 29 มีนาคม). การรักษาหน้า การซุบซิบ นินทา เป็นเหตุผลเร่งให้คนฆ่าตัวตาย. สํานักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. http://www.thaihealth.or.th/Content/31048-A2.html
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2542). แผนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. ธนพร.
วรศักดิ์ เพียรชอบ. (2548). รวมบทความเกี่ยวกับ ปรัชญา หลักการ วิธีสอนและการวัดเพื่อประเมินผลทาง
พลศึกษา. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราณภรณ์ มะลิรัตน์. (2554). ผลของการจัดกิจกรรมการเคลื่อนไหวพื้นฐานแบบกลุ่ม ที่มีต่อทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. Integrated Thesis & Research Management System, Srinakharinwirot University. http://thesis.swu.ac.th/swuthesis/Ear_Chi_Ed/
Wannaporn_M.pdf
วีรณา ปะกิลาภัง. (2558). การจัดกิจกรรมการละเล่นพื้นบ้านอีสานเพื่อสร้างเสริมทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. ฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์ไทย (Thai Thesis Database). http://tdc.thailis.or.th/tdc/search_result.php
สุชา จันทร์เอม. (2542). จิตวิทยาพัฒนาการ (พิมพ์ครั้งที่ 3). ไทยวัฒนาพาณิช.
สำนักงานวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
อรวรรณ น้อยวัฒน์. (2558). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพต่อพฤติกรรมสุขภาพในกลุ่มผู้สูงอายุ จังหวัดนนทบุรี. วารสารราชพฤกษ์, 13(1), 36-45
ภาษาอังกฤษ
Johnson, M. J. (1987). The body in the mind: The bodily bodily basis of meaning, imagination, and reason. University of Chicago.
Kazdin, A. E. (1982). Behavioral rehearsal, self-instructions, and homework practice in developing assertiveness. Behavior Therapy, 13(3), 346-360. https://doi.org/10.1016/S0005-7894(82)80043-9