โมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นำแบบสอนงานที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครู ในโรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
มิ.ย. 29, 2018
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำแบบสอนงาน ประสิทธิภาพการสอนของครู โมเดลสมการโครงสร้าง
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับภาวะผู้นำแบบสอนงานและประสิทธิภาพการสอนของครูในโรงเรียน สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น 2) เพื่อตรวจสอบโมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นำแบบสอนงานที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูในโรงเรียน สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยใช้การวิจัยเชิงบรรยาย (Descriptive Research) ประชากรที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือ ครูในโรงเรียน สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น ปีการศึกษา 2559 จำนวน 493 คน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้มีทั้งสิ้น จำนวน 360 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามมีค่าสัมประสิทธิ์ความเชื่อมั่น 0.93 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป
ผลการวิจัยพบว่า
- ระดับภาวะผู้นำแบบสอนงานในโรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น พบว่าโดยรวมอยู่ในระดับมาก ด้านที่อยู่ในระดับมากที่สุดคือ ด้านการให้ข้อมูลย้อนกลับเชิงบวก
- ระดับประสิทธิภาพการสอนของครูในโรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น โดยรวมอยู่ในระดับมาก ด้านที่อยู่ในระดับมากที่สุด คือ ด้านการสร้างความชัดเจนและลุ่มลึกในบทเรียน
- โมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นำแบบสอนงานที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูในโรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่นเชิงสมมติฐานที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานการวิจัยที่กำหนดไว้
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
[1]
ภูทองจันทร์ ศ. . และ สิริสุขศิลป์ เ. ., “โมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นำแบบสอนงานที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครู ในโรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น”, JILS, ปี 12, ฉบับที่ 2, น. 95–101, มิ.ย. 2018.
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research article)
เอกสารอ้างอิง
ชนิสา ฮวดศรี. (2556). โปรแกรมพัฒนาภาวะผู้นำแบบสอนงานของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน.วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ดาวรุวรรณ ถวิลการ. (2558). SMART คุณลักษณะของผู้นำแห่งสังคมเปี่ยมสุขในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 9(1), 1-9.
พิมพ์วลัญช์ นันทัยทวีกุล. (2557). ภาวะผู้นำของการบริหารสถานศึกษาและพฤติกรรมการสอนของครูที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การประถมศึกษาขอนแก่น เขต 5. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
รินดา พูลสว่าง. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิภาพการสอนของครูในสถานศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 3 นนทบุรี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สันติ สิทธิจันดา. (2557). ภาวะผู้นำของผู้ฝึกสอนและความพึงพอใจของนักกีฬาที่มีความสัมพันธ์ต่อ พฤติกรรการเล่นและผลการแข่งขันฟุตบอลในการแข่งกีฬาเยาวชนแห่งชาติ ครั้งที่ 27. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตเพชรบูรณ์.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน). (2557-2559). ผลการทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ ปี 2558. จาก www.niets.or.th
องค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น. (2559). ข้อมูลสารสนเทศทางการศึกษา ปีการศึกษา 2557 -2559. ค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2559, จากเว็ปไซน์ http://www.kkpow.go.th
Gary D. Borich. (2015). Observation Skills for Effective Teaching.Ohio. Merrillb Publishing Company.
Chen, Ming-Hung. (2007). Exploring the Relationship between Effective Coaching Leadership, Group Cohesion, and Achivement Motivation in College Basketball Teams in Taiwan. Ph.D. Dissertation, Doctor of Sport Management, United States Sports Academy.
Hair, J., Black, W., Babin, B., Anderson, R., & Tatham, R. (2006). Multivariate data analysis (6th ed.). Upper saddle River, N.J. Pearson Prentice Hall.
Stewart Vella. (2010). The application of coach leadership model to coaching practice. Current state and future directions.
Faculty of Science, Medcide and Health. University of Wollongong. Australia.
ดาวรุวรรณ ถวิลการ. (2558). SMART คุณลักษณะของผู้นำแห่งสังคมเปี่ยมสุขในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 9(1), 1-9.
พิมพ์วลัญช์ นันทัยทวีกุล. (2557). ภาวะผู้นำของการบริหารสถานศึกษาและพฤติกรรมการสอนของครูที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การประถมศึกษาขอนแก่น เขต 5. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
รินดา พูลสว่าง. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิภาพการสอนของครูในสถานศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 3 นนทบุรี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สันติ สิทธิจันดา. (2557). ภาวะผู้นำของผู้ฝึกสอนและความพึงพอใจของนักกีฬาที่มีความสัมพันธ์ต่อ พฤติกรรการเล่นและผลการแข่งขันฟุตบอลในการแข่งกีฬาเยาวชนแห่งชาติ ครั้งที่ 27. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตเพชรบูรณ์.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน). (2557-2559). ผลการทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ ปี 2558. จาก www.niets.or.th
องค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น. (2559). ข้อมูลสารสนเทศทางการศึกษา ปีการศึกษา 2557 -2559. ค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2559, จากเว็ปไซน์ http://www.kkpow.go.th
Gary D. Borich. (2015). Observation Skills for Effective Teaching.Ohio. Merrillb Publishing Company.
Chen, Ming-Hung. (2007). Exploring the Relationship between Effective Coaching Leadership, Group Cohesion, and Achivement Motivation in College Basketball Teams in Taiwan. Ph.D. Dissertation, Doctor of Sport Management, United States Sports Academy.
Hair, J., Black, W., Babin, B., Anderson, R., & Tatham, R. (2006). Multivariate data analysis (6th ed.). Upper saddle River, N.J. Pearson Prentice Hall.
Stewart Vella. (2010). The application of coach leadership model to coaching practice. Current state and future directions.
Faculty of Science, Medcide and Health. University of Wollongong. Australia.
