กฎหมายเกี่ยวกับการทำประกันภัยต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรม

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการประกันภัยต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรม 2. เพื่อเปรียบเทียบกฎหมายประเทศไทยกับกฎหมายต่างประเทศ ได้แก่ ประเทศอังกฤษ สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี และสาธารณรัฐฝรั่งเศส เกี่ยวกับการประกันภัยต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรม 3. เพื่อวิเคราะห์ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับประกันภัยต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรมของต่างประเทศเปรียบเทียบกับประเทศไทย และ 4. เพื่อเสนอแนะแนวทางการแก้ไขกฎหมายเกี่ยวกับประกันภัยต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรม เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้กระบวนวิธีการวิจัยเชิงเอกสารที่เกี่ยวข้อง แล้วนำข้อมูลที่รวบรวมได้จากเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องมาวิเคราะห์ในเชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการประกันภัยต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรม ประกอบด้วย 1.1) การกำหนดให้มีมาตรการในการประกันภัยของผู้ประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรมควบคุมในการประกันภัยภาคบังคับ 1.2) การกำหนดมูลค่าหรือวงเงินในการจัดทำประกันภัยภาคบังคับในความเสียหายจากการประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรม 1.3) การกำหนดระยะเวลาคุ้มครองในการทำประกันภัยภาคบังคับของผู้ประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรม 2) เปรียบเทียบกฎหมายประเทศไทยกับกฎหมายต่างประเทศ พบว่า กฎหมายของประเทศไทยยังมีข้อบกพร่องอยู่ ซึ่งถือเป็นช่องว่างทางกฎหมายเพราะการลงโทษด้านจรรยาบรรณวิชาชีพแม้จะเป็นการจำกัดสิทธิหรือตัดสิทธิในการประกอบวิชาชีพก็ตาม ประเทศอังกฤษ พระราชบัญญัติสถาปนิกและสมาคมก่อสร้างแห่งเบอร์ลิน ค.ศ. 2006 (Berliner Architekten-und Baukammergesetz : ABKG) ของสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี และกฎหมายประกันภัยฝรั่งเศสของสาธารณรัฐฝรั่งเศส ดังนั้น จะเห็นได้ว่าในกฎหมายต่างประเทศได้กำหนดให้มีมาตรการที่มุ่งเยียวยาความเสียหายให้กับผู้เสียหาย โดยนำระบบประกันภัยภาคบังคับมาใช้กับการให้บริการวิชาชีพสถาปัตยกรรมในบางกรณี การนำระบบประกันภัยมาใช้เป็นหลักประกันความเสียหายเช่นว่านั้น 3) การบังคับให้ผู้ประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรมควบคุมในงานบริหารและอำนวยการก่อสร้างจัดทำประกันภัยต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการประกอบวิชาชีพของตนเป็นมาตรการที่มีลักษะเป็นการรวมกลุ่มกันของบุคคลที่อยู่ในฐานะเดียวกัน มีความเสี่ยงภัยที่ไม่แน่นอนเดียวกัน และเป็นมาตรการที่มีลักษณะโอนความรับผิดหรือโอนความเสียภัยและความสูญเสียไปให้ผู้อื่น เพื่อช่วยในการบรรเทาความเสียหายที่เกิดขึ้นตามแต่จะตกลงกันนั้น และ 4) ข้อเสนอแนะแนวทางการแก้ไขกฎหมายเกี่ยวกับประกันภัยต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรม ประกอบด้วย 4.1) ปัญหากฎหมายการกำหนดให้มีมาตรการในการประกันภัยของผู้ประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรมควบคุมในการประกันภัยภาคบังคับ โดยแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติสถาปนิก พ.ศ. 2543 เพื่อกำหนดหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการทำประกันภัยในความรับผิดต่อบุคคลภายนอกที่ได้รับความเสียหายจากการประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรมควบคุม 4.2) ปัญหากฎหมายการกำหนดมูลค่าหรือวงเงินในการจัดทำประกันภัยภาคบังคับในความเสียหายจากการประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรม โดยแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติสถาปนิก พ.ศ. 2543 มาตรา 50/1 เพิ่มเติมการกำหนดวงเงินประกันภัยภาคบังคับ และ 4.3) ปัญหากฎหมายการกำหนดระยะเวลาคุ้มครองในการทำประกันภัยภาคบังคับของผู้ประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรม โดยแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติสถาปนิก พ.ศ. 2543 ให้ครอบคลุมถึงเรื่องการกำหนดระยะเวลา