การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ภาษาอังกฤษในการเขียนจดหมายภาษาอังกฤษทางธุรกิจ ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ภาษาอังกฤษในการเขียนจดหมายเพื่องานธุรกิจของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม เป็นการวิจัยแบบเชิงปริมาณ มีกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ที่ลงทะเบียนเรียนวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2562 1 ห้อง จำนวน 30 คน เลือกมาโดยการสุ่มแบบกลุ่มจากนักศึกษา จำนวน 170 จาก 5 ห้อง และเครื่องมือการวิจัย ได้แก่ แบบบันทึกข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ และแบบสอบถาม จำนวน 60 ฉบับ แล้วนำข้อมูลที่รวบรวมได้จากแบบสอบถามมาวิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ประกอบด้วย ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคามในการเขียนจดหมายเพื่องานธุรกิจ ประกอบด้วย 1) การละคำ จำนวน 427 ครั้ง เป็นการละคำบุพบท จำนวน 89 ครั้ง การละคำนาม จำนวน 87 ครั้ง และการละคำกริยาช่วย จำนวน 66 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 20.84 20. 37 และ15.46 ตามลำดับ 2) การเลือกใช้รูปแบบผิด ทั้งหมดจำนวน 295 ครั้ง ประกอบ รูปแบบคำบุพบทผิด จำนวน 100 ครั้ง ใช้คำกริยาช่วยผิด จำนวน 62 ครั้ง และใช้คำสรรพนามผิด จำนวน 43 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 33.90 21.02 และ 14.53 ตามลำดับ 3) การเพิ่มคำ ทั้งหมดจำนวน 150 ครั้ง ประกอบไปด้วย การเพิ่มคำบุพบท จำนวน 59 ครั้ง การเพิ่มคำนาม จำนวน 36 ครั้ง และคำนำหน้าคำนาม จำนวน 28 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 39.33 24.00 และ 18.66 ตามลำดับ 4) การเรียงลำดับคำผิดตำแหน่ง ทั้งหมดจำนวน 19 ครั้งนั้น ประกอบด้วย การเรียงลำดับคำนามผิด จำนวน 19 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 100 และ 5) ข้อผิดพลาดอื่น ๆ ที่พบ ได้แก่ การใช้เครื่องหมายวรรคตอนจำนวน 323 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 46.95 การใช้ขนาดตัวอักษร จำนวน 207 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 30.09 การสะกดคำศัพท์ จำนวน 90 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 13.08 และข้อผิดพลาดประเภทอื่น ๆ ที่ไม่ได้ระบุไว้ จำนวน 68 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 9.88