พระสาวกกับบทบาทในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา

บทคัดย่อ

บทความวิชาการเรื่องพระสาวกกับบทบาทในการเผยแผ่พระพุทธศาสนามีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทและวิธีการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสาวกในสมัยพุทธกาลและการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสมัยหลังพุทธกาลพบว่าวิธีการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะทางด้านของพระสารีบุตรนั้นก็มีความชำนาญในด้านปัญญาและในส่วนของพระโมคคัลลานะนั้นก็มีความชำนาญทางด้านฤทธิ์ถึงขั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายกย่องทั้งสองให้เป็นพระอัครสาวกเบื้องซ้ายและเบื้องขวา และสามารถทำให้ผู้คนเกิดความเชื่อและความศรัทธาต่อพระพุทธศาสนาเป็นจำนวนมากและในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสมัยพุทธกาลนั้นทั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพุทธบริษัททั้ง 4 ได้เริ่มทำการสร้างพื้นฐานที่มั่นคงของศาสนาพุทธไว้แล้วตามหลักพระรัตนตรัยนั้นคือความจริงของการพ้นทุกข์ที่พิสูจน์ได้และให้ผลได้จริง ปัจจุบันนี้การเผยแผ่พระพุทธศาสนาจึงมีความสำคัญยิ่ง ต่อความดำรงและมั่นคงในพระพุทธศาสนา และนับเป็นภารกิจโดยตรงของพระภิกษุพุทธสาวกในพระพุทธศาสนาที่เมื่อได้ทำหน้าที่ของตนให้บริบูรณ์ด้วยการศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัยแล้วนั้นจนแตกฉานและประพฤติปฏิบัติตามหลักของพระธรรมวินัยที่ศึกษามาจนมีภูมิรู้ภูมิธรรมเข้มแข็งแล้ว ต้องอุทิศตนและทำหน้าที่เผยแผ่พระพุทธศาสนาและด้วยรูปแบบวิธีการต่าง ๆ เช่น การแสดงธรรม การบรรยายธรรม การสนทนาธรรม ตลอดถึงการปฏิบัติธรรมการปฏิบัติสมถวิปัสสนากัมมัฏฐานเป็นแบบอย่าง โดยจัดเป็นงานที่มีความสำคัญยิ่งต่อความดำรงยั่งยืนมั่นคงอยู่ในพระพุทะศาสนานับตั้งแต่สมัยพุทธกาลจวบจนปัจจุบัน