การจัดการขยะแบบเหลือศูนย์ของเทศบาลเมืองหัวหิน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ (1) เพื่อประเมินระดับประสิทธิผลการจัดการขยะแบบเหลือศูนย์ของเทศบาลเมืองหัวหิน (2) เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิผลการจัดการขยะแบบเหลือศูนย์ของเทศบาลเมืองหัวหิน จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ (3) เพื่อทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการมีส่วนร่วมกับประสิทธิผลการจัดการขยะแบบเหลือศูนย์ของเทศบาลเมืองหัวหิน การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยศึกษากลุ่มตัวอย่าง จำนวน 398 คน ได้แก่ ประชากรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่บริการของเทศบาลเมืองหัวหิน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว และการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัย พบว่า (1) ประสิทธิผลการจัดการขยะแบบเหลือศูนย์ของเทศบาลเมืองหัวหิน โดยรวมอยู่ในระดับมาก (2) การเปรียบเทียบความแตกต่างของประสิทธิผลการจัดการขยะแบบเหลือศูนย์ของเทศบาลเมืองหัวหิน จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า ประชาชนที่มี อายุ อาชีพ และรายได้ แตกต่างกัน มีประสิทธิผลการจัดการขยะแบบเหลือศูนย์ของเทศบาลเมืองหัวหิน แตกต่างกัน และ (3) ความสัมพันธ์ระหว่างการมีส่วนร่วมกับประสิทธิผลการจัดการขยะแบบเหลือศูนย์ของเทศบาลเมืองหัวหิน มีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับสูง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมความร่วมมือระหว่างประเทศ. (2564). ถอดบทเรียนองค์กรแห่งประโยชน์สุข “เทศบาลเมืองหัวหิน”. เรียกใช้เมื่อ 24 เมษายน 2566 จาก https://www.sepaction.com
กรมควบคุมมลพิษ. (2566). รายงานสถานการณ์สถานที่กำจัดขยะมูลฝอยชุมชนของประเทศไทย ปี พ.ศ. 2565. (อินเตอร์เน็ต).เรียกใช้เมื่อ 20 เมษายน 2566.จาก https://www.pcd.go.th
กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. (2559). คู่มือกิจกรรมสิ่งแวดล้อมศึกษา z (H)ero Waste: ปฏิบัติการขยะเหลือศูนย์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กรมอนามัย. (2556). คู่มือแนวทางการบังคับใช้กฎหมายว่าด้วยการจัดการมูลฝอย สำหรับหน่วยงานราชการส่วนท้องถิ่นและเจ้าพนักงานตามกฎหมายการสาธารณสุข. กรุงเทพมหานคร:โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
คนึงนิจ ศรีบัวเอี่ยม และคณะ. (2545). แนวทางการเสริมสร้างประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540: ปัญหา อุปสรรค และทางออก นนทบุรี.ในรายงานการวิจัย: สถาบันพระปกเกล้า.
ปิยรัตน์ วงศ์จุมมะลิ และรัดเกล้า เปรมประสิทธิ์. (2560). ของเสียเหลือศูนย์ (Zero Waste): แนวคิดและหลักการสู่สังคมปลอดขยะ. การสัมมนาเครือข่ายนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา สาขาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ลลิดา กิ่งกัน. (2559). การบริหารจัดการขยะมูลฝอยขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอเมืองสระแก้ว จังหวัดสระแก้ว. ใน รายงานการวิจัย.วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา
วิทยา ด่านธำรงกูล. (2546). การบริหาร. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เธิร์ดเวฟ เอ็ดดูเคชั่น จำกัด.
สมัย พงษ์ด้วง. (2554). การจัดการขยะมูลฝอยแบบมีส่วนร่วมของประชาชน กรณีศึกษาชุมชนในเทศบาลตำบลบัวงาม อำเภอเดชอุดม จังหวัดอุบลราชธานี. ใน วิทยานิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการพัฒนาท้องถิ่น บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
Cohen, J.M. and Uphoff, N.T. (1977). Rural development participation: concepts and measures for project design, implementation and evaluation. New York: Cornell University.
