ปรัชญาการเมืองในการรัฐประหาร: ข้อถกเถียงว่าด้วยความชอบธรรมของการรัฐประหาร 19 กันยายน 2549

บทคัดย่อ

การรัฐประหารเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นควบคู่สลับไปมากับกระบวนการทำให้เป็นประชาธิปไตยในสังคมไทย โดยการรัฐประหารปรากฏให้เห็นเรื่อยมานับตั้งแต่การสถาปนาระบอบประชาธิปไตย ดังนั้น บทความชิ้นนี้จึงมีวัตถุประสงค์สองประการ คือ 1) เพื่อศึกษาการอ้างความชอบธรรมของคณะรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 2) เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่เอื้อต่อการขึ้นสู่อำนาจ รักษาอำนาจ และสิ้นสุดอำนาจของคณะรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 โดยใช้วิธีการสร้างคำอธิบายและวิเคราะห์ผ่านแนวทางปรัชญาการเมืองของ Niccolò Machiavelli จากการศึกษาวิเคราะห์พบว่า 1) การอ้างความชอบธรรมของคณะรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 ยึดโยงและอิงแอบความชอบธรรมในการก่อรัฐประหารผ่านสถาบันพระมหากษัตริย์ และระบบกฎหมาย ในการเป็นแหล่งอ้างอิงความชอบธรรม และ 2) ปัจจัยที่เอื้อต่อการขึ้นสู่อำนาจ คือ การลดทอนความชอบธรรมของรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งเพื่อรองรับการรัฐประหารที่จะเกิดขึ้น นำมาซึ่งผลลัพธ์ก็คือทำให้ฝ่ายต่อต้านรัฐประหารอ่อนแอ และคณะรัฐประหารเข้มแข็งที่ครองอำนาจได้อย่างเบ็ดเสร็จ ในส่วนของการรักษาอำนาจ คณะรัฐประหารได้ทำการกวาดล้างและขจัดอิทธิพลขั้วอำนาจเก่าผ่านการจัดทำรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ และการสิ้นสุดอำนาจคือการกำจัดขั้วอำนาจเก่าอย่างไม่เด็ดขาดส่งผลให้ขั้วอำนาจเก่าสามารถกลับเข้าสู่อำนาจทางการเมืองได้อีกครั้งผ่านสนามการเลือกตั้ง