การจัดการพันธมิตรทางการท่องเที่ยวเชิงธุรกิจของโรงแรมในพื้นที่เขตอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พรรณนาบริบทของการท่องเที่ยวเชิงธุรกิจของโรงแรมในพื้นที่เขตอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี
2) ระบุปัญหาการจัดหาการท่องเที่ยวเชิงธุรกิจของโรงแรมในพื้นที่เขตอำเภอหัวหินจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี 3) เสนอแนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงธุรกิจของโรงแรมในพื้นที่เขตอำเภอหัวหินจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 21 คน เก็บรวมรวมข้อมูลโดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกและการสังเกตการณ์แบบมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการสังเคราะห์แก่นสาระ
ผลการวิจัย พบว่า 1) บริบทการจัดการการท่องเที่ยวเชิงธุรกิจของโรงแรมในพื้นที่เขตอำเภอหัวหิน-ชะอำ ประกอบด้วย ด้านการคมนาคมทางอากาศและทางบก ภาครัฐและเอกชนร่วมมือกันผลักดันสนับสนุนการจัดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงธุรกิจ ด้านความปลอดภัยต่อนักท่องเที่ยวที่มาใช้บริการ ทั้งในท้องถิ่นและระดับนานาชาติ ด้านภาพลักษณ์และความมีชื่อเสียงเป็นเมืองเก่าย้อนยุค ด้านสภาพแวดล้อมเน้นการพัฒนา ด้านโครงสร้างพื้นฐานควบคู่ไปกับการดูแลรักษาสิ่งแวดล้อมแบบยั่งยืน มีภูมิประเทศเป็นที่ลาดเอียงจากป่าเขาจรดชายทะเล และด้านความปลอดภัยของทรัพย์สินและร่างกายของประชาชน 2) ปัญหาการจัดการการท่องเที่ยวเชิงธุรกิจของโรงแรมในพื้นที่เขตอำเภอหัวหินจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี อยู่ระหว่างกำลังพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน การคมนาคมทางอากาศ และทางบก รถไฟรางคู่ ด้านการเตรียมความพร้อมมีการขับเคลื่อนส่งเสริม พัฒนา ให้ความรู้แก่ผู้ประกอบการและบุคลากรสม่ำเสมอ ด้านการใช้เทคโนโลยี กำลังปรับปรุงพัฒนาทั้งระบบ ออนไลน์ ออฟไลน์ และ AI 3) แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงธุรกิจของโรงแรมในพื้นที่เขตอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี นำเทคโนโลยีที่ทันสมัยมาปรับใช้ในการถ่ายทอด การประชาสัมพันธ์ให้เข้าถึงทุกกลุ่ม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤศกร จิรภานุเมศ.และคนอื่น ๆ. (2563). ผลของการมุ่งเน้นความเป็นผู้ประกอบการ กลยุทธ์ที่มีต่อความสามารถทางนวัตกรรมและผลการดำเนินงานการศึกษาเชิงประจักษ์ของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์เอ็ม เอ ไอ. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.
กฤษณะ ดาราเรื่อง. (2559). ตัวแบบองค์การแห่งการเรียนรู้และการจัดการความรู้สู่การเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้. วารสารวิชาการ, 21(8), 134-142.
กฤษณะ ดาราเรื่อง. (2559). การรับรู้ระดับบุคคลด้านวัฒนธรรมองค์การและการจัดการความรู้ที่มีอิทธิพลต่อนวัตกรรม ของกลุ่มบริษัท KTIS มหาวิทยาลัยเจ้าพระยา. วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(9), 59-65.
ปรารถนา หลีกภัย และเกิดศิริ เจริญวิศาล. (2560). ผลของการมุ่งเน้นความเป็นผู้ประกอบการการมุ่งเน้นตลาด และการมุ่งเน้นการเรียนรู ที่มีตอความสามารถทางนวัตกรรมองคกร. วารสารวิทยาการ จัดการ, 29(1), 77-90
ปรารถนา หลีกภัย และเกิดศิริ เจริญวิศาล. (2560). ผลของการมุ่งเนนความเป็นผู้ประกอบการการมุ่งเน้นตลาดและการมุ่งเน้นการเรียนรู ที่มีตอความสามารถทางนวัตกรรมองคกร. วารสารวิทยาการ จัดการ, 29(1), 77-90.
เผด็จ อมรศักดิ์. (2561). การพัฒนารูปแบบองค์กรแห่งการเรียนรู้ในธุรกิจอุตสาหกรรมที่เป็นเลิศ. วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ไพโรจน์ บุตรชีวัน. (2560). การศึกษาความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีผลต่อการเป็นองค์กร แห่งนวัตกรรมของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลาง และขนาดย่อมเพื่อสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืน. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 9(2), 85-97.
วิภาวี เนาวรังษี. (2560). การศึกษาผลการมุ่งเน้นการตลาดที่มีต่อผลการดำเนินงานธนาคารออมสินภาค 13. ใน การศึกษาคนควาอิสระหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน.
สุชาติ หัตถ์สุวรรณ. (2560). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อการเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมของมหาวิทยาลัยราชภัฏในกรุงเทพมหานคร. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
