รูปแบบนวัตกรรมของธุรกิจอุตสาหกรรมแม่พิมพ์โลหะขึ้นรูปพระเครื่อง ในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อนวัตกรรมของธุรกิจอุตสาหกรรมแม่พิมพ์โลหะขึ้นรูปเหรียญพระเครื่อง ในประเทศไทย 2) เพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อนวัตกรรมของธุรกิจแม่พิมพ์โลหะขึ้นรูปเหรียญพระเครื่อง ในประเทศไทย 3) เพื่อสร้างรูปแบบนวัตกรรมของธุรกิจอุตสาหกรรมแม่พิมพ์โลหะขึ้นรูปเหรียญพระเครื่อง ในประเทศไทย การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ จากประชากรจำนวน 2,059 คน โดยกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างตามเกณฑ์ของแฮร์ และคณะ ได้กลุ่มประชากรตัวอย่างจำนวนทั้งสิ้น 550 คน และการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสุ่มแบบเจาะจง จำนวน 15 ท่าน ได้แก่ ผู้ประกอบการ และผู้บริหาร เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม โดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง และเครื่องมือเชิงคุณภาพ คือ การสัมภาษณ์
ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบนวัตกรรมของธุรกิจอุตสาหกรรมแม่พิมพ์โลหะขึ้นรูปพระเครื่อง ในประเทศไทย ได้แก่ ความเป็นผู้ประกอบการ การมุ่นเน้นการเรียนรู้ การมุ่งเน้นตลาด และนวัตกรรม 2) ความเป็นผู้ประกอบการ การมุ่งเน้นการเรียนรู้ การมุ่งเน้นตลาด และนวัตกรรม มีอิทธิพลทางตรงและทางอ้อมต่อนวัตกรรมของธุรกิจแม่พิมพ์โลหะขึ้นรูปเหรียญพระเครื่อง ในประเทศไทย ซึ่งค่าดัชนีวัดระดับความสอดคล้องของโมเดลจำลองสมการเชิงโครงสร้างมีความเหมาะสมกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ R2 = 97.45, df = 103, P-value = 0.63586, R2/ df = 0.946, GFI = 0.98, AGFI = 0.96, NFI = 1.00, NNFI = 1.00, CFI = 1.00, IFI = 1.00, RFI = 1.00, RMSEA = 0.000, RMR = 0.007 และ 3) ความเป็นไปได้ของรูปแบบนวัตกรรมของธุรกิจอุตสาหกรรมแม่พิมพ์โลหะขึ้นรูปพระเครื่อง ในประเทศไทย มีความเชื่อมโยงซึ่งกันและกันกับการมุ้งเน้นตลาด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤศกร จิรภานุเมศ และคณะ. (2563). ผลของการมุ่งเน้นความเป็นผู้ประกอบการ กลยุทธธ์ที่มีต่อความสามารถทางนวัตกรรมและผลการดำเนินงานการศึกษาเชิงประจักษ์ของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์เอ็ม เอ ไอ. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.
กฤษณะ ดาราเรื่อง. (2559). ตัวแบบองค์การแห่งการเรียนรู้และการจัดการความรู้สู่การเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้. วารสารวิชาการ, 21(8), 134-142.
กฤษณะ ดาราเรื่อง. (2559). การรับรู้ระดับบุคคลด้านวัฒนธรรมองค์การและการจัดการความรู้ที่มีอิทธิพลต่อนวัตกรรม ของกลุ่มบริษัท KTIS มหาวิทยาลัยเจ้าพระยา. วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(9), 59-65.
ปรารถนา หลีกภัย และเกิดศิริ เจริญวิศาล. (2560). ผลของการมุ่งเน้นความเป็นผู้ประกอบการการมุ่งเน้นตลาด และการมุ่งเน้นการเรียนรู้ ที่มีต่อความสามารถทางนวัตกรรมองค์กร. วารสารวิทยาการ จัดการ, 29(1), 77-90
ปรารถนา หลีกภัย และเกิดศิริ เจริญวิศาล. (2560). ผลของการมุ่งเนนความเป็นผู้ประกอบการการมุ่งเน้นตลาดและการมุ่งเน้นการเรียนรู้ ที่มีต่อความสามารถทางนวัตกรรมองคกร. วารสารวิทยาการ จัดการ, 29(1), 77-90.
เผด็จ อมรศักดิ์. (2561). การพัฒนารูปแบบองค์กรแห่งการเรียนรู้ในธุรกิจอุตสาหกรรมที่เป็นเลิศ. วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ไพโรจน์ บุตรชีวัน. (2560). การศึกษาความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีผลต่อการเป็นองค์กร แห่งนวัตกรรมของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลาง และขนาดย่อมเพื่อสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืน. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 9(2), 85-97.
วิภาวี เนาวรังษี. (2560). การศึกษาผลการมุ่งเน้นการตลาดที่มีต่อผลการดำเนินงานธนาคารออมสินภาค 13. การศึกษาค้นคว้าอิสระหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน.
สุชาติ หัตถ์สุวรรณ. (2560). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อการเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมของมหาวิทยาลัยราชภัฏในกรุงเทพมหานคร. มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
