THE DEVELOPMENT OF DEMOCRATIC POLITICAL PARTICIPATION AMONG GENERATION Z STUDENTS AT SURINDRA RAJABHAT UNIVERSITY
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article aims to (1) study the level of political socialization
and democratic political development, (2) examine the factors affecting democratic political development, and (3) propose guidelines for democratic political development among Generation Z students at Surin Rajabhat University. Employing a mixed-methods approach, the quantitative component surveyed 371 Generation Z students, selected through stratified random sampling based on Taro Yamane’s formula. using a questionnaire with a reliability coefficient of 0.957; data were analyzed through percentages, means, standard deviations, Pearson’s correlation, and multiple regression. The qualitative component involved in-depth interviews with 11 key informants selected purposively, with findings analyzed using content analysis. Results indicated that the overall level of political socialization was moderate (𝑥̄ = 3.09), with scores for educational institutions (𝑥̄ = 3.74), mass media (𝑥̄ = 3.09), peer groups (𝑥̄ = 2.79), family (𝑥̄ = 2.69), and religious institutions (𝑥̄ = 2.44). Similarly, democratic political development was moderate (𝑥̄ = 3.45), with mean scores of political stability (𝑥̄ = 3.86), democracy building (𝑥̄ = 3.49), political participation (𝑥̄ = 3.30), and economic development (𝑥̄ = 3.16). The regression analysis revealed a strong overall correlation (R = .866), with family (X1), educational institutions (X3), and religious institutions (X4) significantly influencing political development; these factors explained 65.60 percent of the variance (R2 = .656, F = 233.079). The predictive model in raw scores is : Y = 0.947 + .276(X1) + .333(X3) + .213(X4), and in standardized scores : Zr = 0.947 + .378(X1) + .351(X4) + .315(X3). Based on these findings, the study recommends four strategies for democratic political development among students : (1) fostering democratic awareness through curricula and activities, (2) updating institutional regulations to reflect contemporary needs, (3) creating accessible platforms for political participation, and (4) promoting economic thinking and production‑oriented education.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
คงชิต ชินสิญจน์. (2563). แนวทางการพัฒนาการเมืองในระดับท้องถิ่น : กรณีศึกษาพื้นที่ องค์การบริหารส่วนตำบลบางรักน้อย อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี. การค้นคว้าอิสระ รัฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จตุพล บุญเลิศ และสายัณห์ อินนันใจ. (2566). การพัฒนาการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในการเลือกตั้งผู้บริหารท้องถิ่น เทศบาลตำบลสิริราช อำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปาง. วารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์, 1(3), 1–14.
ชนิดา รัตนชล. (2562). ความต้องการสวัสดิการตามเจเนอเรชั่นของบุคลากรสายสนับสนุน มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. สารนิพนธ์หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ดำรงค์ศักดิ์ เกตุแก้ว. (2561). บทบาทคณะสงฆ์ไทยในกระบวนการพัฒนาทางการเมือง : ศึกษา วิเคราะห์เนื้อหาแถลงการณ์คณะสงฆ์ พ.ศ. 2456–2562. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธัญณิชา ชาญธนาฤทธิ์, ธนกฤต โพธิ์เงิน, และ วิทยา สุจริตธนารักษ์. (2567). “วัฒนธรรมทาง การเมืองแบบประชาธิปไตยที่ส่งผลต่อการพัฒนาทางการเมืองในจังหวัดนนทบุรี.” วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 4(3), 78-105.
นพรัตน์ ชมภูธัญ, สราวุธ มูลทา และสิรวิชญ์ สุปผล. (2563). แนวคิดของนักปราชญ์รัฐศาสตร์มุมมองประชาธิปไตย. วารสารสันติสุขปริทรรศน์, 1(2), 21-34.
พงษ์เมธี ไชยศรีหา. (2561). “ปัจจัยการกล่อมเกลาทางการเมืองที่ส่งผลต่อวัฒนธรรมทางการเมือง ประชาธิปไตยของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองชุมแพ จังหวัดขอนแก่น.” วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 8(3), 32-41.
ฟาติมา ไทยเศรษฐ และประสงค์ กัลยาณะธรรม. (2560). “สถาบันในกระบวนการกล่อมเกลาทาง การเมืองที่มีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักศึกษาระดับอุดมศึกษาจังหวัด กาญจนบุรี.” วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร (ฉบับภาษาไทย), 37(2), 249-267.
ศิลาวัฒน์ ชัยวงศ์ และอนุวัต กระสังข์. (2561). “การกล่อมเกลาทางการเมืองและวัฒนธรรมทางการเมือง.” วารสารรัฐศาสตร์รอบรู้และสหวิทยาการ, 2(1), 33-50.
อัจฉรียา ประสิทธิ์วงศา. (2562). การสื่อสารการเมืองผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของพรรคอนาคต ใหม่และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของเจเนอเรชัน Z. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตร มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เฉลิมชัย วิรุณสาร. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาการเมืองตามระบอบประชาธิปไตย : เขตดินแดง กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
Yamane, T. (1973). Statistic : An Introductory Analysis. New York: Harper and Row.
