SPORTS TOURISM BEHAVIOR OF TOURISTS IN RAYONG PROVINCIAL STADIUM
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study 1) The level of sports tourism behavior of tourists in Rayong Provincial Stadium and 2) To compare sports tourism behavior of tourists in Rayong Provincial Stadium classified by personal factors. Data were collected from sports tourists in Rayong Provincial Stadium using Cochran's formula (1963). The sample group was 400 people selected using a Multi-stage sampling method. In the first step, the quota sampling method was applied, and in the second step, the convenience sampling method was employed. The statistics used in the research included frequency, percentage, mean, standard deviation, t-test, and one-way analysis of variance. When differences were found, the LSD pairwise test was used.
The results of the research revealed that 1) The level of sports tourism behavior of tourists in Rayong Provincial Stadium was at a high level overall. The demand aspect had the highest mean value, followed by the readiness aspect, and then the response to decision-making, goals, and planning, respectively. 2) The results of comparing the level of sports tourism behavior of tourists in Rayong Provincial Stadium showed that classification of personal characteristics by status exhibited a statistically significant difference at the .05 level. The classification by average monthly income, free time per week, and types of sports participated in demonstrated a statistically significant difference at the .01 level. However, classification by gender, age range, and occupation showed no statistically significant difference.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). แผนพัฒนาการกีฬาแห่งชาติฉบับที่ 7 (พ.ศ.2566 – 2570) กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา กรุงเทพมหานคร. เรียกใช้เมื่อ 22 มิถุนายน 2567 จากhttps://ratchakitcha.soc.go.th/documents/140D075S0000000002700.pdf
กรมการท่องเที่ยว. (2567). 7 นโยบายขับเคลื่อนท่องเที่ยวและกีฬา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา กรุงเทพฯ. เรียกใช้เมื่อ15 มิถุนายน 2567 จากhttps://www.dot.go.th/news/manager/detail/7387
ณัฐริกา ปานมาศ. (2561). ความพึงพอใจและพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงกีฬาทางน้ำในเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาตรมหาบัณฑิต การสื่อสารเชิงกลยุทธ์. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
นพวิทย์ พันธประวัติ และคณะ. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการติดตามชมการแข่งขันสโมสรฟุตบอลไทยของประชาชนในกรุงเทพมหานคร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 25(1), 178-191.
วัชระ เชียงกูล และเทิดชาย ช่วยบำรุง. (2562). พฤติกรรมการท่องเที่ยวของท่องเที่ยวเชิงกีฬา จังหวัดบุรีรัมย์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 8(1), 92-107.
วิทยา อินทร์พงษ์พันธุ์. (2562). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการท่องเที่ยวเชิงกีฬาของประเทศไทย. วารสารการจัดการธุรกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา, 8(1), 45-57.
Cochran, W.G. (1953). Sampling Techniques. New York: John Wiley & Sons. Inc.
Mill, R. & Morrison, A. M. (1992). The Tourism System.: and Introductory Text. New Jersey: Prince-Hall International Inc.