การสังเคราะห์องค์ความรู้ด้านการจัดการเครือข่ายในระดับท้องถิ่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจองค์ความรู้ด้านการจัดการเครือข่ายในระดับท้องถิ่นและสังเคราะห์องค์ความรู้ด้านการจัดการเครือข่ายในระดับท้องถิ่น 3 ด้าน ได้แก่ ด้านแนวคิด ทฤษฎีที่ใช้ในการวิจัย ด้านวิธีวิทยาการวิจัย และด้านผลการศึกษา โดยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยระดับปริญญาโทและเอก จำนวน 8 เรื่อง
ผลการวิจัยพบว่า ด้านแนวคิดทฤษฎีที่ใช้ในการวิจัยส่วนใหญ่ใช้แนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวกับแนวคิดการจัดการเครือข่าย รองลงมาได้แก่ แนวคิดเกี่ยวกับการมีส่วนร่วม ด้านวิธีวิทยาการวิจัย พบว่า มีรูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) มากที่สุด จำนวน 6 เรื่อง คิดเป็นร้อยละ 75.00 อันดับรองลงมา ได้แก่ รูปแบบการวิจัยผสมผสาน (Mix Methodology) จำนวน 2 เรื่อง คิดเป็นร้อยละ 25.00 ตามลำดับ ด้านผลการศึกษาพบว่าผลการสังเคราะห์งานวิจัยด้านผลการศึกษา สามารถจำแนกข้อค้นพบเกี่ยวกับผลการศึกษาออกเป็น 4 ประเด็น ได้แก่ 1) รูปแบบเครือข่าย 2) แนวทางการสร้างเครือข่าย 3) ประเภทของเครือข่าย และ 4) การเสริมสร้างเครือข่าย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
โกวิทย์ พวงงาม.(2548).การปกครองท้องถิ่นไทย: หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
ธีรวิชญ์ จันทกูล. (2557). การสร้างเครือข่ายร่วมสร้างชุมชนท้องถิ่นสู่ตำบลสุขภาวะ กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลควนรู อำเภอรัตภูมิ จังหวัดสงขลา. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นครินทร์ เมฆไตรรัตน์ และคณะ. (2552). ความก้าวหน้ากระบวนการกระจายอำนาจในประเทศไทยและข้อเสนอ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ประเวศ วะสี. (2538). เครือข่ายการเรียนรู้เพื่อการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
ปาริชาติ สถาปิตานนท์ และชัยวัฒน์ ถิระพันธุ์. (2546). สื่อสารกับสังคมเครือข่าย.น.7. ในเอกสารประกอบการฝึกอบรมหลักสูตร 3 การสร้างเครือข่ายที่มีพลัง สถาบันชุมชนท้องถิ่นพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: สถาบันการเรียนรู้และพัฒนาประชาสังคม.
พฤฒ เอ็มมานูเอล.(2552). การสร้างความร่วมมือเพื่อต่อต้านการค้าแรงงานทาสบนเรือประมงระหว่าง มูลนิธิกระจกเงากับกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์และหน่วยงานอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง. ใน ภาคนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, การเมืองการปกครอง คณะรัฐศาสตร์ มหาลัยธรรมศาสตร์.
มนัส สุวรรณ และคณะ .(2546). การตรวจสอบขององค์กรภาคประชาชนในระบบการบริหารงานและกิจการสาธารณะของท้องถิ่น. เชียงใหม่: คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วสันต์ เหลืองประภัสร์, นครินทร์ เมฆไตรรัตน์, และเกรียงชัย ปึงประวัติ. (2557). การศึกษาและรวบรวมตัวอย่างการบริหารจัดการบ้านเมืองแบบร่วมมือกัน (Collaborative Governance) ระหว่างภาครัฐ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ภาคธุรกิจเอกชน ภาคประชาสังคมและชุมชน. ใน รายงานวิจัยเสนอต่อ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ (สำนักงาน ก.พ.ร.) ภายใต้การสนับสนุนจาก สำนักงานกองทุน สนับสนุนการสร้างสุขภาพ (สสส.). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สถาบันพระปกเกล้า. (2553). บันทึกเรื่องเด่นรางวัลพระปกเกล้า’52 ด้านการเสริมสร้าง เครือข่าย รัฐ เอกชน และประชาสังคม. กรุงเทพมหานคร: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
เสรี พงศ์พิศ. (2548). เครือข่าย: ยุทธวิธีเพื่อประชาคมเข้มข้น ชุมชนเข้มแข็ง. กรุงเทพมหานคร: สถาบันส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน.
วลัยลักษณ์ จันทร์สวัสดิ์ .(2551). รูปแบบเครือข่ายความร่วมมือเพื่อแก้ปัญหาความยกจนอย่างยั่งยืนขององค์กรท้องถิ่นตำบลจริม อำเภอท่าปลา จังหวัดอุตรดิตถ์. ใน วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
อิราวัฒน์ ชมระกา. (2551). รูปแบบการจัดการเครือข่ายการตลาดผลิตภัณฑ์ชุมชน จังหวัดอุตรดิตถ์ โดยความร่วมมือของมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์และองค์กรท้องถิ่น. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
จีรารัตน์ พัฒนคูหะ. (2551). กลยุทธ์การพัฒนาเครือข่ายหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ (OTOP) จังหวัดกำแพงเพชร. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
สาริณีย์ จันทรัศมี .(2550). การสร้างทุนทางสังคมเพื่ออนุรักษ์พื้นที่ป่าสาคู : ศึกษากรณีขบวนการเคลื่อนไหวของเครือข่ายอนุรักษ์ป่าสาคู อ.นาโยง จ.ตรัง. ใน วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.
ปัญญา เมืองรื่น .(2552). การศึกษากระบวนการจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่น ศึกษากรณี เครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติ จังหวัดระยอง. ใน วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต.กรุงเทพมหานคร.มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ฉกาจ ลอยทอง. (2552). เครือข่ายศักยภาพขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบเทศบาลในประเทศไทย. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ยุทธพล ผ่องพลีศาล .(2556). เครือข่ายชุมชนเพื่อป้องกันปัญหากัดเซาะฝั่งด้วยวิธีภูมิปัญญาท้องถิ่น: กรณีศึกษาการปักไม้ผ่าชะลอคลื่นของเครือข่ายรักษ์อ่าวไทยตอนบน. ใน วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหิดล.
วรินทร์ลดา สืบดี .(2563). แนวทางการพัฒนาการจัดการเครือข่ายประมงพื้นบ้านกว๊านพะเยา. ใน วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยพะเยา.
อุษณี มงคลพิทักษ์สุข. (2556). ภาวะผู้นำเต็มขอบเขตของปลัด อบต. กับประสิทธิผลขององค์การ: การวิเคราะห์จำแนกพหุ. วารสารร่มพฤกษ์, 31(2), 19-48.
อลงกต สารกาล และศักดิ์สิทธิ์ ฆารเลิศ. (2561). แนวทางการสร้าง อปท. ที่เป็นเลิศ ด้านการเสริมสร้างเครือข่าย. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 9(1), 29-58.
Haeyes, J. (2002). The Theory and Practice of Change Management. Palgrave: Wiltshire.
Paterson, B. L., Thorne, S. E., Canam, C., & Jillings, C. (2001). Meta-study of qualitative health research: A practical guide to meta-analysis and meta-synthesis,3, Sage.
